ชอบทำอาหาร/ขนม แต่พ่อแม่ไม่สนับสนุนเลยยยย

คือเราอ่ะชอบทำขนมชอบทำอาหารถึงจะพูดว่าชอบแต่บอกเลยว่าทำไม่เป็น เราชอบดูในยูทูปไม่ว่าจะเป็นของไทยของต่างชาติเราชอบดูเขาทำ และก็ชอบดูมาสเตอร์เชฟ คือมันไม่ใช่เป็นการชอบแบบแปปๆอ่ะ เราชอบดูพวกนี้มานานแล้ว2-3ปีได้แล้ว แล้วตอนเด็กๆอ่ะเราชอบดูแม่ทำอาหาร โตมาเลยคิดว่าอยากทำอาหารเป็นอยากทำให้พ่อแม่ แต่พ่อแม่เราไม่สนับสนุนเรื่องนี้เลย เราก็ถามนะว่าทำไม แม่เราก็บอกว่าไปซื้อเขากินดีกว่า เพราะแม่ขก.เช็ด คือต้องบอกก่อนว่าแม่เราเป็นคนที่รักความสะอาดมากกกก ถึงมากที่สุด มีครั้งนึงที่แม่เราไม่อยู่บ้านพ่อเราก็ไม่อยู่ด้วยความขี้เกียจออกไปซื้อของข้างนอกและพ่อแม่เราก็ไม่ได้ทิ้งเงินไว้ให้ด้วย เราตื่นสายประมาณเที่ยง ในตู้เย็นมีไข่อยู่ข้าวก็มี(น้าเราขายข้าวเป็นถุง แม่มักจะซื้อตุนไว้มนตู้เย็น) เราก็ทำไข่เจียวง่ายๆเพราะทำอย่างอื่นไม่เปน เราทำเสดก็เช็ดถูอย่างดี เอาน้ำยาขจัดคราบมันมาฉีด เช็ดด้วยน้ำ ทำให้แห้งล้างกระทะ น้ำเปียกก็เช็ด เอาไม้ถูพื้นมาถูเพราะคิดว่าน้ำมันกระเด็น ตอนทำก็เปิดเครื่องดูด เปิดหน้าต่าง ทำจดแบบไข่เย็นหมดและเพราะคิดว่าถ้าเราทำสะอาดขนาดนี้แม่เราคงจะแบบเออให้เราทำอีกเพราะเหนว่าเราทำกับข้าวเสดก็ทำความสะอาดไม่ได้ทิ้งไว้ให้แม่ล้าง เราก็กินข้าวเสดล้างจาน พอแม่กลับมาแม่ถามว่ากินไรยัง เราก็บอกว่าทำไข่เจียวแล้ว แม่เรานี่รีบเข้าไปในครัวเลย แล้วสักพักแม่เราก็เช็ดถูเราก็งงถามว่าแม่เช็ดทำไมแม่บอกว่าเหนียวคืองงมากเหนียวตรงไหนคือสะอาดพ่อเราก็บอกว่าแม่ก็เป็นอย่างนี้แหละ ช่างเขาเหอะ จนตอนเนี้ยเรามีเตาในบ้านคือไม่ได้ใช้ เพราะถ้าบ้านเราจะทำกับข้าวต้องไปทำอีกบ้านนึง ซึ่งเป็นบ้านยายเราที่ไม่มีคนอยู่แล้ว บ้านเราเป็นแฟลต บ้านยายเราห่างแค่ห้องเดียวเองเวลาจะทำกับข้าวก็ต้องหอบของไปทำ ทำเสดก็ต้องหอบกลับมา เราคิดว่ามันลำบากอ่ะ ขนาดเราจะต้มมาม่าแม่ยังให้ไปต้นบ้านนู้นเลย มีวันนึงเราอยากทำคุกกี้ แม่ยอกว่าไม่ต้องทำ ไปซื้อเขา เราอยากทำหระเพราแม่บอกไม่ซื้อเขา เราจะทำสปาเก็ตตี้แม่บอกไม่ซื้อเขา คือเรารู้สึกว่ามันเปลืองนะ บางทีเราซื้อวัตถุดิบมาทำยังทำได้หลายวัน เราอยากกินคุกกี้เงี้ยไปซื้อเขาคือมันแพงนะบางทีอ่ะ เราเลยบอกพ่อแม่ว่าอยากทำนะชอบ โตไปจะได้ทำได้ไง แม่เราพูดมาเลย ไม่ต้องทำ โตไปก็ไปซื้อเอา คือโตไปถ้าเราได้งานแบบเงินปานกลางเงี้ยเราจะซื้อตลอดเลยหรอ บางทีทำเองวัตถุดิบทำได้เยอะและกินได้หลายวันอ่ะ และมันคือความชอบของเราด้วย แม่บอกว่าเรียนหนังสือให้เก่งก็พอ จะบอกว่าทุกวันนี้อ่ะ เราเรียนได้เกรด3.8 ซึ่งมันอาจจะไม่ได้เกรด4 แต่เราก็ขยันนะ บอกตรงว่าโง่คณิตอ่ะ เกลียดด้วย แล้วพ่อเราเป็นวิศวะ(ขอนอกเรื่องแปป) พ่อเรามักจะเคร่งกับเราเรื่องนี้มาก คณิตเราได้เกรด3 พ่อบอกตอนเรียนได้ตั้งเกรด4เพราะเราไม่ตั้งใจเลยได้เหรด3พ่อก็มีกจะให้เราทำโจทย์บอกๆ เราอ่ะเลือกเรียนศิลป์คำนวณ ตอนแรกพ่อเราก็ด่านะทำไมเลือกอันนี้ไมไม่เลือกวิทคนิด เราอ่ะพูดได้2ภาษาคือไทยกับอังกิด ไม่ได้อยากจะอวดนะแต่อังกิดเราสามารถพูดโต้ตอบได้เลย และอีกภาษาที่พอได้คือจีน ด้วยความที่สายที่เราเรียนเขามีจีนเพิ่มมาเลยได้อยู่หน่อยๆ และอีกภาษาที่ชอบและกำลังเรียนคือ ฝรั่งเศล เพราะชอบส่วนตัว แต่พ่อไม่สนับสนุนเลย บอกว่าเอาคณิตให้เก่งและให้เราไปสอบเทียบวิศวะ เราเกลียดมากกกก ไม่อยากเป็น อยากเป็นเชพ พ่อบอกเป็นเชพรายได้น้อย เป็นแบบพ่อแหละดี พ่อแม่เราอายุเยอะแล้วพวกเขามักจะหัวโบราณอย่างเราบอกพ่อว่าสมัยนี้แล้วภาษามันควรก่อนไม่ใช่อ่อ พ่อบอกเราอยู่ไทยไม่ได้ไปประเทศอื่นจะเอาทำไมภาษา ทุกวันเนี้ยเราต้องไปนั่งเรียนพิเศษคนิดแบบโครตทรมาณเคยปรึกษาครูแนะแนวเขาก็ให้คำปรึกษาที่ดี เราเปิดอกคุยเลยทำพ่อแม่ พูดยังไม่ทันจบแม่เราลุกขึ้นและเดินไป เรากดดันมากแม่เราไม่ค่อยอยู่บ้านจะคุยกันแบบจริงจังก็ไม่ได้ พ่อแม่เราบอกว่าสิ่งที่เขาเลือกดีที่สุด เราพูดกับเขาบางทีเปิดในยูทูป เราบุคคลที่พูดเรื่องอิสระการเลี้ยงนู่นนี่นั่นให้พ่อเราก็แบบ เฮ้อ ช่างเหอะ มีครั้งนึงเราเอาแมลงตัวนึงไปให้พ่อดูในมือถือ ถามว่ามันคืออะไรพ่อบอกว่า ไม่รู้ ช่างเหอะไร้สาระอย่าไปสนเลย เราถามว่า พ่อปลาตัวนี้ค่อปลาไรรู้มั้ยเอามือถือให้ดูพ่อบอกว่าไร้สาระ เอาเวลาไปอ่านหนังสือฝึกทำโจทย์คิดดีกว่าเรานี่แทบร้องไห้ อยากทำไรก็ไม่ได้ทำ เวลาครูศิลปะให้การบ้านมา เราก็นั่งทำพ่อเราเขามาในห้องเราเห็นกำลังนั่งระบายสีอยู่เลยถามว่าทำไมระบายสีทั้งวันไม่ไปเรียนพิเศษเราบอกว่าเรียนทุกวันเลยพักบ้าง นี่ก็การบ้าน พ่อบอกโอ้ยยย ไม่มีประโยชน์เลย คือการบ้านเราไม่ได้มีแต่คณิตมั้ยอ่ะ พูดกับพ่อแม่ปรึกษาคนนู้นนี่ เกลี้ยกล่อมก็ไม่ได้พ่อแม่เราหัวแข็งมากกก และพอพูดเรื่อยๆสิ่งที่ตามมาคือทะเลาะ บอกตรงว่าไม่นานมานี้มีวิชาการบ้านเขาให้ทำอาหาร คิดดูเราหั่นหัวหอมยังไม่เปนเลย เราก็เอาเรื่องนี้ไปบอกแม่ แม่บอกไม่ต้องห่นให้เป็นหรอกยังไงก็ต้องไปซื้อเขาอยู่ดี หลายๆคนก็พูดนะว่าไม่ต้องสนคำพ่อแม่หรอกเราชอบภาษาก็ทำไป ชอบทำอาหารก็ทำไป คือเราจะลอกว่าแม่ไม่ให้ทำส่วนเรื่องภาษาอ่ะ เราตั้งใจอยู่แล้ว และพ่อแม่เราชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ลูกเพื่อนแม่เราจบไปเป็นหมอมาพูดกับเราเป็นเดือน ชมอย่างนู้นอย่างนี้ แต่ไม่เคยชมลูกตัวเองเลย เพื่อยเราบ้างคนก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ พอเราพูดได้เรารู้สึกภูมิใจแต่ทุกคนเข้าใจป่ะ ว่าต้องการกำลังใจจากพ่อแม่ อยากให้เขาชมสักครั้ง เฮ้ออ ใครมีคำแนะนำบอกเราได้นะ หรือจะติอะไรก็ได้ หรือจะมห้กำลังใจก็ได้ เหนื่อยมาก
ปล.ถ้าเขียนคำไหนไม่ถูกขอโทษด้วยนะรีบไปหน่อย