ที่ผมได้เป็นหัวหน้าห้องมัธยมปลายตอนนั้น(ตอนอยู่ม.4ผมยังไม่ได้เป็นและอีกอย่างแม่ผมดันเป็นครูที่ปรึกษาห้องผมด้วยอ่ะดิพ่อก็เป็นหัวหน้าโครงการห้องเรียนพิเศษอีกพอดีผมอยู่ห้องนั้น)ตอนนั้นหัวหน้าคนเดิมเขาไปเป็นสภานักเรียนเขาเลยถามว่าใครจะเป็นหัวหน้าห้องแทน ผมก็เลยเสนอหน้าไปเป็นซึ่งไม่มีการโหวตอะไรและทุกคนในห้องก็ไม่ให้เสียงตอบรับใดๆ พอขึ้นม.5เทอมแรกผมก็ทำหน้าที่หัวหน้าห้อง(ซึ่งผมก็ยังไม่รู้เลยว่าต้องทำไรอีกบ้าง)ที่ผมทำก็แค่ส่งแฟ้มและรวบรวมการบ้านแต่ละวิชา โชคดีที่ผมมีเหรัญญิกเป็นคนสนิทมากเลยทำงานด้วยกันได้ ผมก็คิดว่าคงไม่มีไรให้เครียดมาก จนวันหนึ่งพวกเพื่อนๆห้องผมที่เป็นสภานักเรียนมี6คน ไม่รู้เขาเป็นอะไรกันถึงด่าผมว่าไม่มีความรับผิดชอบไม่รู้จักทำงาน(ช่วงก่อนที่พวกเพื่อนๆสภาจะได้เป็นสภาแม่ผมไม่ค่อยอยากให้ไปและกำชับพวกนั้นตลอดว่าไปเป็นสภาแล้วเกรดห้ามตก) ตอนนั้นมีการมาบอกผมด้วยว่าจะลาออกจากห้องเรียนนี้ด้วยล่ะ
ผมในตอนนั้นก็แบบ...ไม่อยากพูดอะไรเลยอ่ะไม่กล้าแม้กระทั่งพูดเรื่องนี้กับแม่ ผมก็ไม่รู้สมัยม.4พวกเขายังไม่เคยมีนิสัยอย่างงี้เลยพอเขาสภานักเรียนแล้วเพื่อนๆพวกนี้ก็มีพฤติกรรมเปลี่ยนสำหรับผมนะปฏิสัมพันธ์พวกเขาดีกับเพื่อนห้องอื่นขึ้นนะแต่ไม่เห็นจะดีกับเพื่อนห้องตัวเองเลยหรือดีไม่รู้แต่ไม่ค่อยดีกับผมหรอกเวลาที่ผมแสดงความคิดเห็นหรือแนะนำก็จะพูดแซะกัดผมตลอดมันจะมีเพื่อนคนนึงที่เป็นผู้ชายเป็นสภานักเรียนนี่แหละชอบพูดแซะผมจนผมอยากเอาที่เจาะน้ำแข็งมาเจาะปากมัน
ข้างบนคือบ่นครับ :ผมก็ไม่รู้ว่าทำตัวยังไงดีความมั่นใจที่ผมเคยมีมาในตอนม.4ใหม่ๆหายไปหมดเลย
เหลือเพียงแต่ความหวาดระแวงที่พวกนั้นแซะกัด
จนตอนนี้ม.5เทอม2ละผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจพวกเขาไม่ยอมรับผมซักทีผมควรจะทำยังไงดีเนี่ยใครเคยเป็นหัวหน้าห้องบ้างครับทำไงให้ได้ใจเพื่อนๆใน
ห้องอ่ะครับทุกวันนี้ผมไม่เป็นอันจะอยู่เก็บเรื่องมาคิดตลอดครับTT
เป็นหัวหน้าห้องที่ดีควรทำไงดีครับ
ผมในตอนนั้นก็แบบ...ไม่อยากพูดอะไรเลยอ่ะไม่กล้าแม้กระทั่งพูดเรื่องนี้กับแม่ ผมก็ไม่รู้สมัยม.4พวกเขายังไม่เคยมีนิสัยอย่างงี้เลยพอเขาสภานักเรียนแล้วเพื่อนๆพวกนี้ก็มีพฤติกรรมเปลี่ยนสำหรับผมนะปฏิสัมพันธ์พวกเขาดีกับเพื่อนห้องอื่นขึ้นนะแต่ไม่เห็นจะดีกับเพื่อนห้องตัวเองเลยหรือดีไม่รู้แต่ไม่ค่อยดีกับผมหรอกเวลาที่ผมแสดงความคิดเห็นหรือแนะนำก็จะพูดแซะกัดผมตลอดมันจะมีเพื่อนคนนึงที่เป็นผู้ชายเป็นสภานักเรียนนี่แหละชอบพูดแซะผมจนผมอยากเอาที่เจาะน้ำแข็งมาเจาะปากมัน
ข้างบนคือบ่นครับ :ผมก็ไม่รู้ว่าทำตัวยังไงดีความมั่นใจที่ผมเคยมีมาในตอนม.4ใหม่ๆหายไปหมดเลย
เหลือเพียงแต่ความหวาดระแวงที่พวกนั้นแซะกัด
จนตอนนี้ม.5เทอม2ละผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจพวกเขาไม่ยอมรับผมซักทีผมควรจะทำยังไงดีเนี่ยใครเคยเป็นหัวหน้าห้องบ้างครับทำไงให้ได้ใจเพื่อนๆใน
ห้องอ่ะครับทุกวันนี้ผมไม่เป็นอันจะอยู่เก็บเรื่องมาคิดตลอดครับTT