คืออย่างงี้ค่ะ เรามีแฟนเก่าคนนึงที่เรารักมากและยังคิดถึงเสมอ เขายังเป็นคนแรกที่เรานึกถึงในสิ่งต่างๆเช่นเวลาไปสถานที่ที่สวยๆ และเขาก็เคยรักเรามาก(มั่ง) เขาอายุเท่าเรา เราอยู่ที่ทำงานเดียวกัน เจอกันทุกวัน เราสนิทกับพ่อแฟนมาก พ่อเขามักมารับมาส่งเรา เขาเป็นคนบอกเลิกเราค่ะ สาเหตุก็ประมานว่าเราทั้งคู่เป็นคนใจร้อน ขี้ประชดค่ะ เคยเลิกกันเพราะสาเหตุประมานนี้ และผ่านมาปีนึง จากที่เราเป็นคนใจร้อนมาก ขี้ประชด เราก็ใจเย็นขึ้นนะคะ เหมือนปลงกับทุกอย่าง และตอนนี้เวลาผ่านมาปีกว่าๆ เขากลับมาค่ะ กลับมาในตอนที่เรามีแฟนแล้ว เขาทักมาคุย และมาขอโอกาสจากเรา เขาบอกเขาปรับตัวเองได้แล้ว เขามั่นใจที่จะไม่ให้เป็นแบบเดิมได้ และเราถามว่าทำไมตอนนั้นถึงเลิกไปทั้งๆที่เราขอให้อยู่เขาก็บอกว่าเขารู้ตัวเองว่าเขาเป็นคนแบบนั้น เขาเห็นเราต้องมาเสียใจบ่อยๆเขาสงสารเราเขาเลยเลือกที่จะออกไปเอง เขาพร้อมพิสูจน์ เขาก็เล่าว่าเขาไปคบกับใครก็รักใครได้ไม่เต็ม100%เพราะเขายังมีความคิดถึงเราอยู่ ตอนนั้นเรายอมรับนะตอนนั้นเราหวั่นไหวมาก และปัจจุบันเราก็ยังคิดถึงเขาอยู่ พอเขามาทำแบบนี้เราก็ยิ่งหวั่นไหวมาก ถ้าเขาเข้ามาในตอนที่เราไม่มีใครมันจะดีมากๆค่ะ เราพร้อมจะกลับไปให้โอกาสเขานะ เรายอมรับเรารักเขามาก และยังลืมไม่ได้สนิท แต่นี่เขาเข้ามาในตอนที่เราเริ่มต้นใหม่แล้ว และคนใหม่เราเขาดีมาก เขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจ เขาไม่อึดอัด เขาเป็นที่พึ่งของเราได้เสมอ เขาซัพพอร์ตเราได้เสมอ แต่เรารู้สึกดีกับเขานะ แต่ยังไม่เท่าแฟนเก่า ตอนแรกก็คบกันดีๆนี่ละค่ะ พอมีเรื่องแฟนเก่ากลับเข้ามาเราหวั่นไหวมากค่ะ และเราก็รู้สึกดีมากๆเลยเวลาที่ได้อยู่กับเขาได้คุยกับเขา เครียดพอสมควร คนเก่าที่รักมาก และพร้อมจะปรับตัวพร้อมจะพิสูจตัวเอง แต่คนใหม่ก็ดีมากดีแบบดีทุกอย่างเขาเป็นคนใจเย็นยอมเราทุกอย่าง แฟนเก่าเราเขาเป็นรุ่นพี่ค่ะห่างจากเราสองปี ถ้าเป็นเพื่อนๆจะเลือกยังไงคะ ระหว่างความรู้สึกของเรา กับเลือกสิ่งที่ดีต่อตัวเราซัพพอร์ตเราได้ตลอดเวลา เอายังไงดีคะ เครียดพอสมควร
เรายอมรับค่ะ ตอนนี้เราเหมือนคนเห็นแก่ตัวเลยค่ะ เลือกไม่ได้เลยค่ะ
ระหว่างแฟนเก่าที่เรายังลืมได้ไม่สนิทกับแฟนใหม่ที่ซัพพอร์ตเราได้ทุกอย่าง
เรายอมรับค่ะ ตอนนี้เราเหมือนคนเห็นแก่ตัวเลยค่ะ เลือกไม่ได้เลยค่ะ