สวัสดี
ขอย้อนกลับไปตั้งแต่ยังเด็ก แม่พยายามให้เราเข้าโรงเรียนที่ดี ประจำจังหวัด เพราะอยากให้เราเก่ง ตั้งแต่อนุบาล 1 ถึง ม.ปลาย เราได้เรียนโรงเรียนประจำจังหวัดตลอด แล้วมันทำให้เราเก่งจริงๆ เราขยันเรียนมาก ทุกปีเราจะได้เลขตัวเดียวตลอด เพราะเราคิดว่า เราไม่มีอะไรจะสู้เพื่อนคนอื่นได้ มีแค่เรื่องเรียนอย่างเดียวที่ทำให้เรามีเพื่อน เพราะบ้านเราจน ในโรงเรียนจะมีแต่ลูกคนรวย เรารู้สึกต่ำต้อยมาก ตั้งแต่อนุบาลจนถึง ม.ปลาย เพราะคิดว่าไม่มีใครอยากคบเรา แล้วเราก้ไม่กล้าไปคบคนอื่น
--มันทำให้เราไม่ค่อยกล้าแสดงออก ไม่กล้าออกความเห็นเพราะเราคิดว่า ถ้าเราพูดหรือทำอะไรไป จะทำให้คนอื่นไม่พอใจ เรากลัวคนอื่นโกรธ
--ยิ่งนานวันเข้า ทำให้เราเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่กล้าพูดอะไรที่ไม่ดีต่อคนอื่น ขี้เกรงใจมากๆ ไม่กล้าขัดคนอื่น กลัวคนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนไม่ดี ทำให้เราโดนเอาเปรียบตลอด ไม่มีใครเกรงใจเรา ไม่แคร์เรา อยากทำอะไรก็ทำโดยไม่ถามความคิดเห็นเรา
--ทุกวันนี้เราพยายามมากที่จะเข้าหาคนอื่น แต่เราเหนื่อยเหลือเกิน รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรา มันขัดกับความคิดตัวเองมากๆ รู้สึกเหนื่อยที่ต้องเข้าสังคม
--คนอื่นจะมองว่าเราหยิ่ง มันทำให้ยิ่งมีเพื่อนน้อยลง เพราะไม่มีใครกล้าเข้ามาคุยกับเรา
เราอยากเลิกความคิดนี้ ความคิดที่คิดว่าตัวเองต่ำต้อย. แต่เราไม่รู้จะเริ่มยังไง
เป็นคนที่คิดว่าตัวเองต่ำต้อยกว่าคนอื่นตลอดเวลา ต้องแก้ยังไง
ขอย้อนกลับไปตั้งแต่ยังเด็ก แม่พยายามให้เราเข้าโรงเรียนที่ดี ประจำจังหวัด เพราะอยากให้เราเก่ง ตั้งแต่อนุบาล 1 ถึง ม.ปลาย เราได้เรียนโรงเรียนประจำจังหวัดตลอด แล้วมันทำให้เราเก่งจริงๆ เราขยันเรียนมาก ทุกปีเราจะได้เลขตัวเดียวตลอด เพราะเราคิดว่า เราไม่มีอะไรจะสู้เพื่อนคนอื่นได้ มีแค่เรื่องเรียนอย่างเดียวที่ทำให้เรามีเพื่อน เพราะบ้านเราจน ในโรงเรียนจะมีแต่ลูกคนรวย เรารู้สึกต่ำต้อยมาก ตั้งแต่อนุบาลจนถึง ม.ปลาย เพราะคิดว่าไม่มีใครอยากคบเรา แล้วเราก้ไม่กล้าไปคบคนอื่น
--มันทำให้เราไม่ค่อยกล้าแสดงออก ไม่กล้าออกความเห็นเพราะเราคิดว่า ถ้าเราพูดหรือทำอะไรไป จะทำให้คนอื่นไม่พอใจ เรากลัวคนอื่นโกรธ
--ยิ่งนานวันเข้า ทำให้เราเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่กล้าพูดอะไรที่ไม่ดีต่อคนอื่น ขี้เกรงใจมากๆ ไม่กล้าขัดคนอื่น กลัวคนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนไม่ดี ทำให้เราโดนเอาเปรียบตลอด ไม่มีใครเกรงใจเรา ไม่แคร์เรา อยากทำอะไรก็ทำโดยไม่ถามความคิดเห็นเรา
--ทุกวันนี้เราพยายามมากที่จะเข้าหาคนอื่น แต่เราเหนื่อยเหลือเกิน รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรา มันขัดกับความคิดตัวเองมากๆ รู้สึกเหนื่อยที่ต้องเข้าสังคม
--คนอื่นจะมองว่าเราหยิ่ง มันทำให้ยิ่งมีเพื่อนน้อยลง เพราะไม่มีใครกล้าเข้ามาคุยกับเรา
เราอยากเลิกความคิดนี้ ความคิดที่คิดว่าตัวเองต่ำต้อย. แต่เราไม่รู้จะเริ่มยังไง