คนคุยไปเป็นแฟนแต่ไม่กล้าพูดกับคนที่บ้านทำไงดีคะ

สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาที่ติดค้างในใจเรามาซักพักแล้วค่ะ ฮือเพราะความไม่กล้าของเราเองค่ะ คือ เป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรากับคนคุยของเราเองค่ะ บอกก่อนว่าเราอยู่ม4 จะขึ้น ม5 แล้วค่ะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรที่ควรคิดมากมั้ยหรืออาจเป็นแค่ช่วงป๊อปปี้เลิฟของเรารึเปล่า คือ เรากับคนคุย (นามสมมติ เอ เป็นรุ่นพี่เราปีนึง )เราคุยกันมาได้9เดือนกว่าแล้วค่ะ แล้วช่วงเดือนที่แล้วเราเริ่มคิดว่า ถ้าวันนึงอยากพัฒนาขึ้นมา เราต้องพูดยังไงกับคนที่บ้าน เราไม่เคยมีแฟนเลยค่ะ ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับที่บ้านเลย เพราะไม่มีคนเข้ามาค่ะ แง แล้วเอเนี่ยมีบางครั้งเขาก็พูดนะว่าแบบ เมื่อไหร่จะได้เป็นมากกว่านี้ คือเราเข้าใจว่าทุกคววามสัมพันธ์มันก็ต้องมีจุดอิ่มตัวและมีการพัฒนาขึ้นไป แต่ตอนนั้นเราก็คุยกับแม่เราค่ะ ว่าถ้าจะคบจะอะไรมั้ย ( เราเคยบอกเรื่องเอให้แม่ฟังไปบ้างค่ะ ) แต่แม่ก็มีผลมาเป็นแบบเชิงเป็นห่วงนะคะไม่ได้เชิง แบบว่า หนูยังเด็กสำหรับแม่อยู่เลย  เดี๋ยวเขาขึ้นม6จบไปก็แยกย้ายกันไปอยู่ดี ถ้าเขารักเขาก็รอได้อยู่แล้ว แต่เราไปจึ้กๆตรงที่แม่พูดว่า คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก คือเราก็เข้าใจแม่ แต่เราก็เข้าใจเอด้วย ว่าแบบ จะต้องรอไปถึงไหน ต้องรออีกนานแค่ไหน เราก็บอกเขาตรงๆนะคะ ว่าที่บ้านยังไม่อยากให้คบ แต่เอก็บอกว่า เดี๋ยวก็ผ่านไปได้ เราพยายามไม่คิดมาก เราพยายามหาจังหวะ เพื่อบอกบอสหลักของเรา คือพ่อเราเองค่ะ แงง เราไม่กล้าพูดแต่แม่ก็บอกนะคะว่าพ่อรู้นะว่าเรามีเอกิ๊กกั๊กอยู่ แม่บอกว่าพ่อเราแอบจับตาดูเราตอนออกมาจากรรด้วยค่ะ แง55555 เข้าใจเลยว่าเขาเป็นห่วง มันยิ่งทำให้เราไม่กล้าเริ่มยังไงดีเลยค่ะ เคยคิดแบบ จะให้เอไปส่งเราต่อหน้าพ่อเลยดีมั้ยน้า หรือ ให้พ่อเห็นเองดีน้า เราอยากให้พ่อเปิดประเด็นคุยมากๆๆเลยค่ะ เราไปปรึกษาเพื่อนว่าทำไงดี เพื่อนก็บอกว่าก็คบได้แหละคบไปเลยเดี๋ยวที่บ้านรู้ก็รู้เองแหละ เราแบบไม่รู้สิ คือเราก็อยากให้ที่บ้านโอเคก่อนละเราค่อยมาคุยกับคนของเรา แต่ใจเราลึกๆจริงๆก็อยากพัฒนาความสัมพันธ์แล้ว แต่เราติดแค่พ่อนี่แหละค่ะเรารักพ่อมากก กลัวพูดอะไรไปกลัวเค้ารู้อะไรเค้ารับอะไรไปแล้วเค้าเสียใจ  ช่วยเราหน่อยนะคะ