แสงระวี บทที่.... 24

กลางคืนในเมืองอาจมีไฟสว่าง แต่ในน้ำ…มีเพียงเงา ทุกเกลียวคลื่นคือความทรงจำของใครบางคน ทุกหยดน้ำคือเสียงกระซิบจากอีกฝั่งหนึ่ง แม่น้ำ คลอง ท่าเรือ แพ หรือสะพาน — ทุกแห่งมี “บางสิ่ง&rd

ตอนที่ 1 — เงาเรือนฝั่งคลอง ผมลางานมาพักผ่อนอยู่เพียงสามสี่วัน ในที่พักเล็ก ๆ ริมคลองสายเก่าแห่งหนึ่งของนนทบุรี เจ้าของที่พักบอกว่าที่นี่เคยเป็นเรือนไม้ของตระกูลเก่าแก่ ก่อนจะปรับให้คนมาเช่าพัก

ลองจินตนาการดูครับ... ในอดีตกาล มนุษย์ทุกชีวิตเติบโตและดำเนินไปตามวงจรของดวงอาทิตย์ 🌞 ยามเช้า แสงแรกกระทบผิวปลุกเราให้ลุกขึ้น เคลื่อนไหว กิน อยู่ และสะสมพลังงานชีวิตที่ชื่อว่า เซโรโทนิน ตกค่ำ เมื่อแส

ขอมาน้อยๆแต่มาเรื่อยๆนะคะ ปกสวยๆของคุณ นาราค่ะ เอ้ย! คุณทิพารัน โอ้ยบ่แม่น! ปกสวยๆของคุณอภิธานค่า ฮ่าๆๆๆ

"พันทิป ฉันไม่เคยลืมเธอ" "เพียงแต่..." "ช่างมันเหอะ" (ห้วงคำนึง:บทกวีเคล้าเรื่องสั้นและนามธรรมเคลือบแฝง)

เป็นคนเขียนนิยายที่เขียนเอง เพลินเอง มารู้ตัวอีกทีใกล้จบแล้ว 55555 จึงขออภัยต้องเอาสอง-สามบทสุดท้ายไปเกลาใหม่ให้สุขสันต์ พบกันวันศุกร์ที่5นี้ อ่านนิยาย"ส่องแสงตะวันฉาย" รับรองความสนุกสุดใจ จ

> “เธอเชื่อในรักแรกพบไหม?” > เขาถามพลางยื่นร่มให้ฉันตอนฝนตกหนักหน้าป้ายรถเมล์วันนั้น...วันที่ฉันเพิ่งถูกเลิกจ้าง ฉันชื่อแพร เป็นแค่คนธรรมดาในเมืองใหญ่ที่กำลังหมดหวังกับชีวิต เขาชื