ผมเป็นผูชายที่มีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงครับ คือเพื่อนสนิทคนนี้มันไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปมันไม่อ่อนโยนคือออกแนวผู้ชายนิดๆห้าวประมาณนั้นที่สำคัญหน้าด้านด้วยขนาดครูยังไม่ค่อยกลัว พอเป็ยเพื่อนกันมาซักพักก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามา แล้วทีนี้คือตออนแรกเราอยู่กันแค่สองคนไม่มีใครคบ//เรื่องมันน่าเศร้า//
พออีเพื่อนผูหญิงเข้ามาก็มาตั้งตัวเป็นเพื่อนสนิทกับเพื่อนผมคืองงมาก เข้ามาไม่ทันไรมันมาสนิทแล้วหรอ เพื่อนผมก็เลยมาเล่าไห้ฟังว่าคือมันไม่ถามกูหน่อยหรอวะว่ากูอยากสนิทกับมันรึปล่าวแต่ผมกับเพื่อนผมก็ไม่ค่อยชอบมันหรอกครับเพราะว่ามันชอบทำนิสัยแบบว่ากลัวคนอื่นได้เปรียบต้องการมีส่วนร่วมถ้าไม่มีส่วนร่วมก็งอแง แบบว่า ทำไม่ไม่มีกู ทำไมกูไม่ได้ไปด้วย อะไรประมาณนั้น และก็ชอบเข้าข้างเพื่อนผมเข้าข้างทุกเรื่องแบบไม่มีเหตุผล เช่น ผมกับเพื่อนผมก็เล่นกันอยู่ดีๆ แล้วทีนี้ก็ทะเลาะกับแบบเล่นๆ แล้วเพื่อนผมมันทะเลาะสู้ผมไม่ได้ อีเพื่อนคนนั้นมันก็มาทะเลาะช่วย มันมีสองผมมีหนึ่ง คือไม่ใช่แค่ทะเลาะตบหัวตูด้วยผมเลยโกรธมากเพราะว่าผมไม่ได้สนิทกับมันแล้วมันมาตบผมแต่ผมก็อดไว้เพราะเกรงใจมัน นี่ผมไห้เกียรติมันก็มากพอแล้ว ตลอกระยะเวลาที่ทนอยู่มาโคตรทรมาน และก็อีกอย่าง มันเข้ากับผมไม่ได้เลยผมเป็นสายเล่นๆกวนๆชิวๆประมาณนี้แต่มันอะเป็นสายจริงจังเล่นมุกไม่เป็นอะไรประมาณนั้น นี่คือข้อเสียของมัน แล้วพออยู่มาสักพัก ช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสีแล้วมันใกล็ช่วงปีใหม่พอดี และช่วงนี้แหละที่เพื่อนผมเปลี่ยนไป ตอนแรกเพื่อนผมอะก็ไปไปดูผู้ชายแข่งกีฬา ก็ไม่คิดอะไรผมก็ไปดูเค้าแข่งกีฬาบ้างทำนั่นทำนี่บ้างแล้วทีนี้วันนั้นเป็นวันที่สุริยุปราคาพอดี ผมเลยอยากกลับบ้านไปดู พอกลับบ้านมาปั๊บ มันก็ทักมาว่า กลับบ้านหรอ
ผม ใช่ทำไม
เพื่อนผม ระวังไม่ผ่านกิจกรรมนะ
ผม ผ่านเหมือนเดิมแหละ
ผมก็ไม่คิดไร วันต่อมาก็วันกีฬาอีกกีฬาโรงเรียนผมมีสองวันแล้วทีนี้ปู่ผมก็เป็นแขกพอเปิดพิธีเสร็จปู่ก็กำลังกลับผมก็อยากลับก็เลยพูดออกมาเล่นๆว่า กูกลับดีกว่า แล้วมันกับเพื่อนมันก็มาลุมด่าผม บราาาาๆๆๆ ผมก็ไม่คิดอะไรเพราะว่าเออสงสัยจริงจัง พอผ่านกีฬาสีมา เพื่อนผมมันก็ไปกับอีเพื่อนคนนั้นตลอดเลย จนผมมีความรู้สึกว่า เฮ้ย เพื่อนกูไปกับอีนั่นได้ยังไงวะ เพราะว่าแต่ก่อนถ้าเพื่อนผมจะไปใหนมันต้องชวนผมแล้ว แล้วผมก็เริ่มคิดแล้วว่าเพื่อนผมมันเปลี่ยนไป แล้วหลังจากนั้นมา ผมก็เริ่มตีตัวออกห่างเพื่อดูพฤติกรรมของอีเพื่อนคนนั้นว่า ถ้าเพื่อนผมชวนผมไปกินข้าวอีเพื่อนคนนั้นมันก็จะชวนแต่มาวันนี้เพื่อนผมไม่ชวนอีเพื่อนคนนั้นก็ไม่ชวนเลย อยู่มาวันนึงผมก็เลยเข้าไปเล่นกับมันดู เออก็เล่นกับมันปกติแต่พอเล่นไปเรื่อยๆมันก็เหมือนไม่อยากคุยผมก็เลยจัดการแกล้งแม่ม พอผมแกล้งเท่านั้นแหละแต่แกล้งนิดเดียว มันโมโหมาก มันตีผมแบบผมไม่เคยเห็นมันโมโหขนาดนี้มาก่อน ผมเลยนั่งเงียบไปนานพักใหญ่ ผมคิดในใจว่า ถ้ากูอยู่แล้วลำบากใจกูไม่อยู่ก็ได้ หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ไปเดินไปกินข้าวกับมันอีกเลย เพราะในใจคิดว่าเฮ้ยกูเป็นเพื่อนกับจะสองปี กูยังสู้มันไม่ได้เลยหรอวะมันเข้ามาไม่ถึงปีก็ทำติดซะละ ถ้าอยู่แล้วกูไม่มีมความสุขไม่มันก็กูจะไปเอง ชิ
ทุกคนคิดไงครับ มันมีหลายเหตุการแต่ขี้เกรียจพิมพ์ถ้าอ่านไม่เข้าใจก็ต้องขออภัยมานะที่นี้ด้วยนะครับบ
เพื่อนสนิทผมเปลี่ยนไป
พออีเพื่อนผูหญิงเข้ามาก็มาตั้งตัวเป็นเพื่อนสนิทกับเพื่อนผมคืองงมาก เข้ามาไม่ทันไรมันมาสนิทแล้วหรอ เพื่อนผมก็เลยมาเล่าไห้ฟังว่าคือมันไม่ถามกูหน่อยหรอวะว่ากูอยากสนิทกับมันรึปล่าวแต่ผมกับเพื่อนผมก็ไม่ค่อยชอบมันหรอกครับเพราะว่ามันชอบทำนิสัยแบบว่ากลัวคนอื่นได้เปรียบต้องการมีส่วนร่วมถ้าไม่มีส่วนร่วมก็งอแง แบบว่า ทำไม่ไม่มีกู ทำไมกูไม่ได้ไปด้วย อะไรประมาณนั้น และก็ชอบเข้าข้างเพื่อนผมเข้าข้างทุกเรื่องแบบไม่มีเหตุผล เช่น ผมกับเพื่อนผมก็เล่นกันอยู่ดีๆ แล้วทีนี้ก็ทะเลาะกับแบบเล่นๆ แล้วเพื่อนผมมันทะเลาะสู้ผมไม่ได้ อีเพื่อนคนนั้นมันก็มาทะเลาะช่วย มันมีสองผมมีหนึ่ง คือไม่ใช่แค่ทะเลาะตบหัวตูด้วยผมเลยโกรธมากเพราะว่าผมไม่ได้สนิทกับมันแล้วมันมาตบผมแต่ผมก็อดไว้เพราะเกรงใจมัน นี่ผมไห้เกียรติมันก็มากพอแล้ว ตลอกระยะเวลาที่ทนอยู่มาโคตรทรมาน และก็อีกอย่าง มันเข้ากับผมไม่ได้เลยผมเป็นสายเล่นๆกวนๆชิวๆประมาณนี้แต่มันอะเป็นสายจริงจังเล่นมุกไม่เป็นอะไรประมาณนั้น นี่คือข้อเสียของมัน แล้วพออยู่มาสักพัก ช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสีแล้วมันใกล็ช่วงปีใหม่พอดี และช่วงนี้แหละที่เพื่อนผมเปลี่ยนไป ตอนแรกเพื่อนผมอะก็ไปไปดูผู้ชายแข่งกีฬา ก็ไม่คิดอะไรผมก็ไปดูเค้าแข่งกีฬาบ้างทำนั่นทำนี่บ้างแล้วทีนี้วันนั้นเป็นวันที่สุริยุปราคาพอดี ผมเลยอยากกลับบ้านไปดู พอกลับบ้านมาปั๊บ มันก็ทักมาว่า กลับบ้านหรอ
ผม ใช่ทำไม
เพื่อนผม ระวังไม่ผ่านกิจกรรมนะ
ผม ผ่านเหมือนเดิมแหละ
ผมก็ไม่คิดไร วันต่อมาก็วันกีฬาอีกกีฬาโรงเรียนผมมีสองวันแล้วทีนี้ปู่ผมก็เป็นแขกพอเปิดพิธีเสร็จปู่ก็กำลังกลับผมก็อยากลับก็เลยพูดออกมาเล่นๆว่า กูกลับดีกว่า แล้วมันกับเพื่อนมันก็มาลุมด่าผม บราาาาๆๆๆ ผมก็ไม่คิดอะไรเพราะว่าเออสงสัยจริงจัง พอผ่านกีฬาสีมา เพื่อนผมมันก็ไปกับอีเพื่อนคนนั้นตลอดเลย จนผมมีความรู้สึกว่า เฮ้ย เพื่อนกูไปกับอีนั่นได้ยังไงวะ เพราะว่าแต่ก่อนถ้าเพื่อนผมจะไปใหนมันต้องชวนผมแล้ว แล้วผมก็เริ่มคิดแล้วว่าเพื่อนผมมันเปลี่ยนไป แล้วหลังจากนั้นมา ผมก็เริ่มตีตัวออกห่างเพื่อดูพฤติกรรมของอีเพื่อนคนนั้นว่า ถ้าเพื่อนผมชวนผมไปกินข้าวอีเพื่อนคนนั้นมันก็จะชวนแต่มาวันนี้เพื่อนผมไม่ชวนอีเพื่อนคนนั้นก็ไม่ชวนเลย อยู่มาวันนึงผมก็เลยเข้าไปเล่นกับมันดู เออก็เล่นกับมันปกติแต่พอเล่นไปเรื่อยๆมันก็เหมือนไม่อยากคุยผมก็เลยจัดการแกล้งแม่ม พอผมแกล้งเท่านั้นแหละแต่แกล้งนิดเดียว มันโมโหมาก มันตีผมแบบผมไม่เคยเห็นมันโมโหขนาดนี้มาก่อน ผมเลยนั่งเงียบไปนานพักใหญ่ ผมคิดในใจว่า ถ้ากูอยู่แล้วลำบากใจกูไม่อยู่ก็ได้ หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ไปเดินไปกินข้าวกับมันอีกเลย เพราะในใจคิดว่าเฮ้ยกูเป็นเพื่อนกับจะสองปี กูยังสู้มันไม่ได้เลยหรอวะมันเข้ามาไม่ถึงปีก็ทำติดซะละ ถ้าอยู่แล้วกูไม่มีมความสุขไม่มันก็กูจะไปเอง ชิ
ทุกคนคิดไงครับ มันมีหลายเหตุการแต่ขี้เกรียจพิมพ์ถ้าอ่านไม่เข้าใจก็ต้องขออภัยมานะที่นี้ด้วยนะครับบ