หรือว่าเพื่อนเเอบชอบ!!

คือขอเล่าที่มาของเรื่องนี้ก่อน คือเราอาศัยอยู่ที่เชียงใหม่เเละทำงานร้านอาหารบนห้างตรงใจกลางเมืองเชียงใหม่ ขอบอกก่อนว่าเราไม่ได้หน้าตาดีอะไรขนาดนั้นหน้าตาเเบบบ้านๆเลยก็ว่าได้ คือตอนนั้นเราทำงานคืออยู่ในครัวเเละเขาได้มาสมัครเเละทำงานเป็นพนักงานล้างจาน ในครัวกับที่ล้างจานจะอยู่ในโซนใกล้ๆกันตอนนั้นเราก็คิดกับเขาคือเพื่อนร่วมงาน เเละช่วงหนึ่งเพื่อนคนนี้ก็ย้ายออกไปทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่หน้าร้านก็คือเจอกันก็เหมือนเพื่อนร่วมงานปกติ จนเขาได้ลาออกจากงานเเละย้ายไปทำงานที่อื่นก็เเชทพูดคุยกันปกติเเบบเพื่อนคุยกันก็มีไปเที่ยวไปใหนด้วยกันบางครั้งถ้าหยุดพร้อมกัน บางที่เรามีธุรเราก็ชวนเขาไปส่งบ้าง จนมาถึงช่วงหลังๆนี้คือเราเหมือนว่าตัวติดกันตลอดเวลาวันหยุดตรงกันเขาก็จะมาเที่ยวที่ห้องเราหรือเวลาออกไปทานข้าวด้วยกันข้างนอกคือเราจะเป็นคนทำเองหมด เช่น สั่งอาหาร ตักน้ำให้อะไรประมาณนี้ เเต่เราไม่ได้คิดเกินเลยนะคือเราคิดกับเขาเราคือเพื่อนกันเเบบเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันมีปัญหาอะไรคือคุยกันได้ตลอดบางทีน้ำหอเค้าไม่ไหลเนาก็ให้เค้ามาอาบที่ห้องเรา เเต่ช่วงนี้มันเเปลกตรงที่เวลาเเชทคุยกันมันดูผิดปกติดูเป็นห่วงเรามากเกินไปบางทีก็มีน้อยใจบ้างคือเราไม่ได้คิดไปเองนะ บางทีคุยหรือเจอหน้ากันปฏิกิริยาเค้าไม่เหมือนกับเมื่อก่อนเค้าดูเป็นห่วงความรู้สึกเรามากเกินไป เราเเค่ไม่อยากให้เค้าคิดเกินเลยคำว่าเพื่อนเราว่าเรากับเค้ามันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากเพื่อนจริงๆ บางทีเพื่อนร่วมงานก็บอกว่าถามตรงๆไปเลยว่าเค้าคิดอะไรกับเราหนือป่าว เเต่เรากลัวว่าเกิดเราถามไปความสัมพันธ์เเบบเพื่อนไม่จะไม่เหมือนเดิม เราควรทำยังไงดีใจนึงก็อยากถามอีกใจนึงก็กลัว