สวัสดีค่ะ คือเราแนะนำก่อนเลยว่าเราอายุ20ค่ะ ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร เพราะคนก็ชอบเราเยอะอยู่นะ แหะแหะ >_< เราเป็นภรรยาอีกคนของสามี ถ้าถามว่ามาอยู่จุดนี้ได้ยังไง? เริ่มจากแรกเลยคือทางบ้านเรามีฐานะยากจน พ่อก็ป่วยเป็นอัมพฤกอัมพราตตั้งแต่เราเกิดได้สองเดือน จึงต้องต้องทำงาน ขายของตามงานวัด ตั้งแต่เด็กเราทำไม่ได้พักเลยค่ะตอนเด็กคือเก็บของเก่าขาย โตมาเรื่อย ๆ ก็เริ่มขายของงานวัด ขายไปขายมาก็มีผู้ชายอายุวัยกลางคนมาจีบ มาขอคุยด้วย ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรไม่ชอบเลย แต่เค้ามาช่วยงานทุกอย่างเลยค่ะ ยันครึ่งปี ก็ตกลงผูกข้อมือกัน สินสอดคือทอง5บาท เงินสด200,000บาท ก็คือรวม ๆ แล้ว300,000บาทนั่นแหละค่ะ เราอยู่กับเค้ามา3ปีมีลูกสาว1คน ได้ขวบเศษ เรารู้สึกผิดทุกครั้งเลยที่อยู่กับเค้า อยากออกมาจากจุดนั้นเหมือนกัน เค้าคือคนแรกของเรา เราไม่รู้จะต้องพูดยังไง? หรือหนีไปเลยดีคะ? มันอึดอัดมากเลย มีเพื่อนก็ไม่ได้ อึดอัดจนเราจะเป็นบ้าอยู่แล้ว อยากไปทำงานเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัว อยากมีบ้านให้พ่อกับแม่ อยากมีเป็นของตัวเอง แต่ก็สงสารลูกต้องห่างจากพ่อเค้า ใจเราไม่อยากพึ่งใครแล้วค่ะ อย่าว่าอย่าด่าเราเลย ขอนะคะ เราคิดได้แล้วค่ะ ตอนนั้นจำเป็นจริง ๆ เพราะพ่อต้องผ่าตัดนิ่วในไตค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
เหนื่อยมากกับปัญหาชีวิตตอนนี้