ผมไม่ได้ชอบผู้ชายนะ แต่ถ้าไม่ใช่A(นามสมมุติ)ผมก็ไม่ชอบ ตอนที่ผมอยู่ม.6 Aมันอยู่.5 เราเจอกันที่ค่ายสังคม ที่ทางโรงเรียนจัด Aมันเป็นหลานเพื่อนสนิทผม และมันมาหาเพื่อนผม แล้วผมกับมันชอบทะเลาะกับมัน
แรกๆผมก็ไม่ชอบขี้หน้ามันหรอก แต่ไปๆมาๆผมกลับรู้สึกสนุกที่ทะเลาะกับมัน แล้วก็ดีจนคิดว่าน่าจะชอบมัน แล้วผมก็ไปสารภาพกับมัน แล้วมันก็บอกว่ามันชอบผมเหมือนกัน ตอนที่ผมสารภาพผมใจเต็นแรกมาก เพราะไม่เคยบอกชอบผู้ชายด้วยกัน ผมคบผู้หญิงมาตลอด
ซึ้งมันทำให้ผมกังวลอยู่บ้าง บางครั้งมันก็มาทำกับข้าวให้ผมที่บ้านผม จนสนิทกับทางบ้านผม บางครั้งเราก็ไปตกปลาด้วยกัน ไปทำโรงทานด้วยกัน
ไปเที่ยวงานประจำปีด้วยกัน เหมือนทุกอย่างจะไปด้วยดีใช่มั้ย และผมก็ขอเลิกกับมัน เพราะความรู้สึกข้างในใจของผมเอง ที่เลิกเพราะมันเป็นความกัลวลของผม ตอนประถมผมเป็นคนหน้าหวาน หน้าเหมือนผู้หญิง เลยโดนBullyว่าเป็นเกย์ เป็นกะเทย จากอาจารย์และเพื่อนในห้อง ญาติรอบข้างก็Bullyว่า"มันไม่เอาหรอกเมีย มันจะเอาผัว" ถึงตอนนี้หน้าจะไม่หวานเหมือนเดิม ไม่มีใครมาBully แต่มันก็ฝังใจ แล้วถ้าผมมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน คนที่เคยBullyสมัยผมยังเด็ก ก็คงได้ใจ แล้วพอผมเลิกกับมัน ตอนแรกผมกะจะให้มันเกลียดผมไปเลย แรกๆมันก็น้อยใจ แต่Aก็ยังพยายามติดต่อผม ผมเลยบล็อกทุกช่องทางที่เกี่ยวกับAเพื่อลืมเรื่องทั้งหมด วันปัจฉิมAมันยังเอาต้นไม้ฝากน้องผมมาให้ มันรู้ว่าผมชอบบอนไซ พอผมเข้ามหาลัย Aมันก็ขึ้น.6 มันมีแฟนใหม่เป็นผู้หญิง ตั้งแต่เลิกกันผมไ่ม่เคยลืม ไม่เคยเลิกรู้สึกชอบAมันเลย ยังคิดถึง ยังไม่ลืม
จนผมทนความรู้ตัวเองไม่ไหว ผมเลยเลิกบล็อกมัน แล้วAมันก็ทักมา มันบอกมันยังรักผมเหมือนเดิม ผมก็บอกว่าผมก็เหมือนกัน "แล้วแฟนล่ะ" Aมันบอกว่ามันคบเพราะเหงา แฟนมันก็แอบคุยกับแฟนเก่าเหมือนกัน Aมันบอกยังรู้สึกเหมือนเดิมกับผม แล้วมันจะเลิกกับแฟนมันมาคบกับผม ผมเลยบอกมัน "อย่าขอเลิกกับเค้าเพื่อจะมาคบกับกู อย่าทำลายความรู้สึกเค้าเลย" แต่สุดท้ายมันกับเค้าก็เลิกกัน Aมันบอกมันไม่เกี่ยวกับผมที่มันบอกเลิกกับเค้า ต่อมาAมันก็กลับมาคบกับผม ปีนี้มันจะจบมัธมแล้ว หน้าจะประมาณต้นเดือน มีนา
มันบอกจะเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯที่มหาลัยใกล้ๆมหาลัยที่ผมศึกษาอยู่ จะได้เช่าห้องอยู่ด้วยกัน
แรกๆผมก็ดีใจนะ แต่ไอ่ความกังวลของผมมันก็กลับมา กังวลคนรอบข้าง กังวลทุกอย่าง มันดีแล้วหรอ มันถูกต้องแล้วหรอ ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงสิ ทุกคนจะมองเราแปลกมั้ย ผมรู้ว่าโลกมันเปิดกว้าง ในกรุงเทพฯหรือเมืองใหญ่ๆเข้าเปิดกว้างกันแล้ว แต่สังคมจริงๆที่ผมอยู่คือต่างจังหวัดที่ยังไม่เปิดกว้าง และมีการBully
หนักมาก ผมควรพอเเล้วไปใช้ชีวิตปกติ มีแฟนเป็นผู้หญิงปกติแบบคนทั่วไปอย่างที่ควรจะเป็นรึเปล่า
แต่ด้านความรู้สึกมันคงยากก็เพราะชอบ เพราะรู้สึกแบบนั้นกับมันไปแล้ว อีกอย่างผมไม่เข้าใจตัวเอง ผมชอบหรือแค่หลงกันแน่ แค่ความเหงาหรือความรักนะ มันเป็นความรู้สึกอะไรกัน เพราะผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย ถ้าไม่ใช่มันผมก็ไม่รู้สึกแบบนี้ ผมชอบผู้หญิงปกตินะ มันแปลกใช่มั้ย ผมเลยอยากรู้หรือขอคำแนะนำใครก็ได้ที่เคย
เป็นแบบนี้หรือมีประสบการณ์แบบนี้ ว่าผมควรจะคบกับมันต่อไปหรือเลิกแล้วลืมๆ ต่างคนต่างไป รอความรักครั้งใหม่ กับผู้หญิงทั่วไป แต่งานมีลูกแบบคนปกติดีมั้ย
เพราะผมกับมันปกติก็ไม่ได้ชอบผู้ชายอยู่แล้ว
ผมเป็นผู้ชาย แต่กลับรู้สึกชอบรุ่นน้องที่เป็นผู้ชาย(เฉพาะคนนี้) แล้วความรู้สึกนี้มันคืออะไรครับ
แรกๆผมก็ไม่ชอบขี้หน้ามันหรอก แต่ไปๆมาๆผมกลับรู้สึกสนุกที่ทะเลาะกับมัน แล้วก็ดีจนคิดว่าน่าจะชอบมัน แล้วผมก็ไปสารภาพกับมัน แล้วมันก็บอกว่ามันชอบผมเหมือนกัน ตอนที่ผมสารภาพผมใจเต็นแรกมาก เพราะไม่เคยบอกชอบผู้ชายด้วยกัน ผมคบผู้หญิงมาตลอด
ซึ้งมันทำให้ผมกังวลอยู่บ้าง บางครั้งมันก็มาทำกับข้าวให้ผมที่บ้านผม จนสนิทกับทางบ้านผม บางครั้งเราก็ไปตกปลาด้วยกัน ไปทำโรงทานด้วยกัน
ไปเที่ยวงานประจำปีด้วยกัน เหมือนทุกอย่างจะไปด้วยดีใช่มั้ย และผมก็ขอเลิกกับมัน เพราะความรู้สึกข้างในใจของผมเอง ที่เลิกเพราะมันเป็นความกัลวลของผม ตอนประถมผมเป็นคนหน้าหวาน หน้าเหมือนผู้หญิง เลยโดนBullyว่าเป็นเกย์ เป็นกะเทย จากอาจารย์และเพื่อนในห้อง ญาติรอบข้างก็Bullyว่า"มันไม่เอาหรอกเมีย มันจะเอาผัว" ถึงตอนนี้หน้าจะไม่หวานเหมือนเดิม ไม่มีใครมาBully แต่มันก็ฝังใจ แล้วถ้าผมมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน คนที่เคยBullyสมัยผมยังเด็ก ก็คงได้ใจ แล้วพอผมเลิกกับมัน ตอนแรกผมกะจะให้มันเกลียดผมไปเลย แรกๆมันก็น้อยใจ แต่Aก็ยังพยายามติดต่อผม ผมเลยบล็อกทุกช่องทางที่เกี่ยวกับAเพื่อลืมเรื่องทั้งหมด วันปัจฉิมAมันยังเอาต้นไม้ฝากน้องผมมาให้ มันรู้ว่าผมชอบบอนไซ พอผมเข้ามหาลัย Aมันก็ขึ้น.6 มันมีแฟนใหม่เป็นผู้หญิง ตั้งแต่เลิกกันผมไ่ม่เคยลืม ไม่เคยเลิกรู้สึกชอบAมันเลย ยังคิดถึง ยังไม่ลืม
จนผมทนความรู้ตัวเองไม่ไหว ผมเลยเลิกบล็อกมัน แล้วAมันก็ทักมา มันบอกมันยังรักผมเหมือนเดิม ผมก็บอกว่าผมก็เหมือนกัน "แล้วแฟนล่ะ" Aมันบอกว่ามันคบเพราะเหงา แฟนมันก็แอบคุยกับแฟนเก่าเหมือนกัน Aมันบอกยังรู้สึกเหมือนเดิมกับผม แล้วมันจะเลิกกับแฟนมันมาคบกับผม ผมเลยบอกมัน "อย่าขอเลิกกับเค้าเพื่อจะมาคบกับกู อย่าทำลายความรู้สึกเค้าเลย" แต่สุดท้ายมันกับเค้าก็เลิกกัน Aมันบอกมันไม่เกี่ยวกับผมที่มันบอกเลิกกับเค้า ต่อมาAมันก็กลับมาคบกับผม ปีนี้มันจะจบมัธมแล้ว หน้าจะประมาณต้นเดือน มีนา
มันบอกจะเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯที่มหาลัยใกล้ๆมหาลัยที่ผมศึกษาอยู่ จะได้เช่าห้องอยู่ด้วยกัน
แรกๆผมก็ดีใจนะ แต่ไอ่ความกังวลของผมมันก็กลับมา กังวลคนรอบข้าง กังวลทุกอย่าง มันดีแล้วหรอ มันถูกต้องแล้วหรอ ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงสิ ทุกคนจะมองเราแปลกมั้ย ผมรู้ว่าโลกมันเปิดกว้าง ในกรุงเทพฯหรือเมืองใหญ่ๆเข้าเปิดกว้างกันแล้ว แต่สังคมจริงๆที่ผมอยู่คือต่างจังหวัดที่ยังไม่เปิดกว้าง และมีการBully
หนักมาก ผมควรพอเเล้วไปใช้ชีวิตปกติ มีแฟนเป็นผู้หญิงปกติแบบคนทั่วไปอย่างที่ควรจะเป็นรึเปล่า
แต่ด้านความรู้สึกมันคงยากก็เพราะชอบ เพราะรู้สึกแบบนั้นกับมันไปแล้ว อีกอย่างผมไม่เข้าใจตัวเอง ผมชอบหรือแค่หลงกันแน่ แค่ความเหงาหรือความรักนะ มันเป็นความรู้สึกอะไรกัน เพราะผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย ถ้าไม่ใช่มันผมก็ไม่รู้สึกแบบนี้ ผมชอบผู้หญิงปกตินะ มันแปลกใช่มั้ย ผมเลยอยากรู้หรือขอคำแนะนำใครก็ได้ที่เคย
เป็นแบบนี้หรือมีประสบการณ์แบบนี้ ว่าผมควรจะคบกับมันต่อไปหรือเลิกแล้วลืมๆ ต่างคนต่างไป รอความรักครั้งใหม่ กับผู้หญิงทั่วไป แต่งานมีลูกแบบคนปกติดีมั้ย