สวัสดีคะ เราอายุ 31 ปี เราไม่รู้มาอยู่ในจุดๆนี้ได้ยังไงเช่นกัน กระทู้นี้ เป็นกระทู้แรกของเรา เพราะ เราไม่รู้จะอธิบาย เล่า แชร์ ความรู้สึกของเรา ให้คนรอบข้าง คนใจครอบครัวฟังยังไง เรากลัวจะโดนด่าว่าโง่ คิด อะไรโง่ๆ (เป็นประโยคที่เราทำอะไรผิด แล้วโดนว่าแบบนี้ทุกวัน) เราได้แต่พิมพ์ ลงในเฟสบุ๊ค เฟสอวตานของเรา เฟสที่ไม่มีใครรู้จัก พิมพ์ว่า
-อยากตาย อยากตาย อยากตาย อยากตาย
-เหนื่อย
-เบื่อ
-ท้อ
-เสียใจ
พิมพ์พวกประโยคพวกนี้ ลงไปในเฟส แล้วตั้งค่าส่วนตัว ปิดกั้นการมองเห็น พิมพ์แบบนี้ทุกครั้งเวลาเรารู้สึกอยากตาย
. เราไม่รู้ว่า จุดเริ่มต้น ของการอยากตาย เริ่มขึ้นเมื่อไหร่ แต่เชื่อไหม คนที่อยากตาย หลายๆ คน บางคนก็ไม่ได้อยากตายจริงๆ แค่ไม่อยากตื่นมาสู้ กับชีวิต มาสู้กับความจริง
.ครั้งแรก ที่เราฆ่าตัวตาย คือ การกรีดข้อมือตัวเอง ตอนอายุ 15 และ 18 นั่งมองดูเลือดไหล แต่ก็ไม่ตายนะ เพราะ มันไม่ได้ลงลึก
.บางครั้ง กินยานอนหลับ เรากินยานอนหลับตั้งแต่ อายุ 15 หลับข้ามวันข้ามคืน ก็มี เรารู้สึกมีความสุข กับการได้หลับ แบบไม่ต้องตื่น มารับรู้อะไร มันโอเคมากเลยนะ นอนเป็นผักอยู่บนเตียง ในห้องมืดๆ คนเดียว
.พ่อและแม่ของเราเลิกกันตอนเราอายุ 13 หลังจากนั้น เราก็ไปอยู่กับแม่ที่ใต้ แต่ต้องไปเรียน อีกจังหวัด ก็ต้องอยู่คนเดียว ทำงาน หาเงิน ส่งตัวเองเรียนตอนอายุ 15 จริงๆแล้ว ก่อนพ่อกับแม่เลิกกัน บ้านเราจัดว่าเป็นบ้านมีฐานะ เลยละ มีเพจลิ้งค์ใช้ มีโนเกียใช้ ตอนเรียน ม.1 พ่อและแม่เลิกกันตอนเรา ใกล้จบมอ. 1 จากนั้น ก็เหมือนเด็กใจแตก ชีวิตเลอะเทอะ วุ่นวาย จนได้แยกตัวออกมาอยู่คนเดียวตอนอายุ 15 นี่แหละ เป็นชีวิตที่สู้ชีวิตมากเลย สำหรับเด็กผู้หญิงหนึ่งคน ในเมืองใหญ่ ทำงานเสริฟ ล้างจาน รับจ้างทำรายงาน หาเงินจ่ายค่าเทอมเอกชน ค่าหอพัก ชีวิตที่บอกคือ น้ำจิ้ม . เราเจออะไรมามากมายใจชีวิต จนวันนึงเราเคยถามตัวเอง ว่า "แม่เกิดเรามาทำไม" ทำไมไม่เกิดมาแค่พี่ชาย 2 คน แค่นั้นก็พอแล้ว แต่เราจะบอกว่า เรื่อง พ่อแม่เลิกกัน ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เราอยากตายจริงๆนะ เราแค่น้อยใจ ในความเหนื่อย
-ครั้งแรกที่กรีดข้อมือตัวเอง เพราะเรา อยากตาย แต่ดันไม่ตาย เพราะมันเจ็บ นี่สิ !
-ครั้งที่สองกรีดข้อมือตัวเอง เพราะเรา อยากตายอีกนั่นแหละ ก็ไม่ตายอีก เฮ้อ !
-ครั้งที่สามกินยานอนหลับเป็นสิบเม็ด หลับสนิท แต่ดันตื่นมา ไม่ตายอีกแล้ว เหนื่อย!
.จนบอกตัวเองว่า ไม่ตายละ อยู่ก็ได้ ก็ต้องกลับมาใช้ชีวิต อึด ถึก ทน รถสิบล้อชนก็ไม่ตาย ทำงานทำทุกอย่าง ทำแหลก กรรมกรหญิง ขนปูนก็เคยทำ อยู่พ่อแม่พี่น้องเข้าไม่ถึง หายใจจากโลก อยู่ในโลกเงียบๆ ล้มลุกคลุกคลาน ก็เงียบๆ แต่ก็ไม่เคยคิดจะอยากตายอีก จนเวลาผ่านมาเป็น 10 ปี
-เรามีครอบครัว มีสมาชิกใหม่ ตัวน้อยๆ จนมาถึง วันครอบครัวตัวเองพังพินาศ แล้วรับไม่ได้ ความรู้สึกอยากตายกลับมาอีกครั้ง มองไปตรงประตู มีราวแขวนผ้าม่าน จนอยากเอาเชือกไนล่อน มาผูกคอตัวเองให้ตายตรงนั้น จุดเริ่มต้นของการอยากตายกลับมา เรารู้สึกพังพินาศ กับชีวิตครอบครัว แต่เราก็ไม่ตาย เพราะ เราคิดถึงลูก สงสารลูก ลูกเราเป็นเด็กที่น่ารักมาก เลยบอกกับตัวเองว่า ยังไม่ตาย ไม่ตายดีกว่า เลี้ยงลูกให้โตก่อนค่อยตาย ชีวิตเราพังอีกครั้ง เราคิดว่าเราไม่สามารถพาครอบครัวให้ไปถึงจุดหมายได้ เราไม่สามารถเป็นผู้นำครอบครัวได้ เราไม่สามารถเลี้ยงลูกให้โตได้ ตอนนี้ทุกอย่างในชีวิตเราดูยากไปหมด ถ้าไม่มีเรา ทุกคน อาจจะดีกว่านี้ ไม่มีเราสะตอนนี้จะดีกว่า จนเวลา ล่วงเลยมา 5 ปี ในวันนี้ ความอยากตายของเรา กลับมาอีกครั้ง ลูกเราก็ไม่ได้โต แต่
-ขนาดเรามองเห็นเสาไฟ ยังอยากขึ้นไปผูกคอตาย
-เวลาข้ามถนน เรายังคิดว่า อยากให้รถมาชน แล้วตายไปเลย
-เห็นข่าวฆ่ากันตาย ก็บอกว่า ทำไมไม่มาฆ่าเรา ไปฆ่าคนที่ไม่อยากตายทำไม
-เห็นคนโดนยิง ก็คิด การโดนยิงมันเจ็บไหม ถ้าไม่เจ็บอยากโดนยิงบ้าง
-คิดแม้กระทั้งวัดที่ต้องเผาเรา
.ในตอนนี้มีวิธีการตายมากมาย ที่ทำให้คนอยากตายไม่ต้องเจ็บปวด เราอยากทำมันให้สำเร็จ แล้วจากไปอย่างเงียบๆ
.เราเบื่อกับชีวิตที่พังแล้วพังอีก เริ่มต้นใหม่แล้วเริ่มต้นใหม่อีก เหนื่อยกับการต้องตื่นมาในทุกๆวัน เหนื่อยกับการที่ต้องสู้ให้มันผ่านไป
.การที่เราอยากตายไม่ได้มาจากครอบครัว ชีวิตคู่ แต่การที่เราอยากตาย คือ เราไม่สามารถ ทำคุณภาพชีวิตของเราให้ดีขึ้นได้ เราเหนื่อย เหนื่อยกับการหายใจ เหนื่อยกับการลืมตา
.อย่าด่าว่าเราโง่เลย ที่อยากตาย บางครั้งเรื่องราวในชีวิตมันก็หนักหนาสาหัส สำหรับคนหนึ่งคน เค้าถึงอยากตาย
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และรับฟัง .............................
อย่าว่าคนอยากตายว่า "โง่" เพียงเพราะว่าเค้ารู้สึก "ไร้ค่า"
-อยากตาย อยากตาย อยากตาย อยากตาย
-เหนื่อย
-เบื่อ
-ท้อ
-เสียใจ
พิมพ์พวกประโยคพวกนี้ ลงไปในเฟส แล้วตั้งค่าส่วนตัว ปิดกั้นการมองเห็น พิมพ์แบบนี้ทุกครั้งเวลาเรารู้สึกอยากตาย
. เราไม่รู้ว่า จุดเริ่มต้น ของการอยากตาย เริ่มขึ้นเมื่อไหร่ แต่เชื่อไหม คนที่อยากตาย หลายๆ คน บางคนก็ไม่ได้อยากตายจริงๆ แค่ไม่อยากตื่นมาสู้ กับชีวิต มาสู้กับความจริง
.ครั้งแรก ที่เราฆ่าตัวตาย คือ การกรีดข้อมือตัวเอง ตอนอายุ 15 และ 18 นั่งมองดูเลือดไหล แต่ก็ไม่ตายนะ เพราะ มันไม่ได้ลงลึก
.บางครั้ง กินยานอนหลับ เรากินยานอนหลับตั้งแต่ อายุ 15 หลับข้ามวันข้ามคืน ก็มี เรารู้สึกมีความสุข กับการได้หลับ แบบไม่ต้องตื่น มารับรู้อะไร มันโอเคมากเลยนะ นอนเป็นผักอยู่บนเตียง ในห้องมืดๆ คนเดียว
.พ่อและแม่ของเราเลิกกันตอนเราอายุ 13 หลังจากนั้น เราก็ไปอยู่กับแม่ที่ใต้ แต่ต้องไปเรียน อีกจังหวัด ก็ต้องอยู่คนเดียว ทำงาน หาเงิน ส่งตัวเองเรียนตอนอายุ 15 จริงๆแล้ว ก่อนพ่อกับแม่เลิกกัน บ้านเราจัดว่าเป็นบ้านมีฐานะ เลยละ มีเพจลิ้งค์ใช้ มีโนเกียใช้ ตอนเรียน ม.1 พ่อและแม่เลิกกันตอนเรา ใกล้จบมอ. 1 จากนั้น ก็เหมือนเด็กใจแตก ชีวิตเลอะเทอะ วุ่นวาย จนได้แยกตัวออกมาอยู่คนเดียวตอนอายุ 15 นี่แหละ เป็นชีวิตที่สู้ชีวิตมากเลย สำหรับเด็กผู้หญิงหนึ่งคน ในเมืองใหญ่ ทำงานเสริฟ ล้างจาน รับจ้างทำรายงาน หาเงินจ่ายค่าเทอมเอกชน ค่าหอพัก ชีวิตที่บอกคือ น้ำจิ้ม . เราเจออะไรมามากมายใจชีวิต จนวันนึงเราเคยถามตัวเอง ว่า "แม่เกิดเรามาทำไม" ทำไมไม่เกิดมาแค่พี่ชาย 2 คน แค่นั้นก็พอแล้ว แต่เราจะบอกว่า เรื่อง พ่อแม่เลิกกัน ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เราอยากตายจริงๆนะ เราแค่น้อยใจ ในความเหนื่อย
-ครั้งแรกที่กรีดข้อมือตัวเอง เพราะเรา อยากตาย แต่ดันไม่ตาย เพราะมันเจ็บ นี่สิ !
-ครั้งที่สองกรีดข้อมือตัวเอง เพราะเรา อยากตายอีกนั่นแหละ ก็ไม่ตายอีก เฮ้อ !
-ครั้งที่สามกินยานอนหลับเป็นสิบเม็ด หลับสนิท แต่ดันตื่นมา ไม่ตายอีกแล้ว เหนื่อย!
.จนบอกตัวเองว่า ไม่ตายละ อยู่ก็ได้ ก็ต้องกลับมาใช้ชีวิต อึด ถึก ทน รถสิบล้อชนก็ไม่ตาย ทำงานทำทุกอย่าง ทำแหลก กรรมกรหญิง ขนปูนก็เคยทำ อยู่พ่อแม่พี่น้องเข้าไม่ถึง หายใจจากโลก อยู่ในโลกเงียบๆ ล้มลุกคลุกคลาน ก็เงียบๆ แต่ก็ไม่เคยคิดจะอยากตายอีก จนเวลาผ่านมาเป็น 10 ปี
-เรามีครอบครัว มีสมาชิกใหม่ ตัวน้อยๆ จนมาถึง วันครอบครัวตัวเองพังพินาศ แล้วรับไม่ได้ ความรู้สึกอยากตายกลับมาอีกครั้ง มองไปตรงประตู มีราวแขวนผ้าม่าน จนอยากเอาเชือกไนล่อน มาผูกคอตัวเองให้ตายตรงนั้น จุดเริ่มต้นของการอยากตายกลับมา เรารู้สึกพังพินาศ กับชีวิตครอบครัว แต่เราก็ไม่ตาย เพราะ เราคิดถึงลูก สงสารลูก ลูกเราเป็นเด็กที่น่ารักมาก เลยบอกกับตัวเองว่า ยังไม่ตาย ไม่ตายดีกว่า เลี้ยงลูกให้โตก่อนค่อยตาย ชีวิตเราพังอีกครั้ง เราคิดว่าเราไม่สามารถพาครอบครัวให้ไปถึงจุดหมายได้ เราไม่สามารถเป็นผู้นำครอบครัวได้ เราไม่สามารถเลี้ยงลูกให้โตได้ ตอนนี้ทุกอย่างในชีวิตเราดูยากไปหมด ถ้าไม่มีเรา ทุกคน อาจจะดีกว่านี้ ไม่มีเราสะตอนนี้จะดีกว่า จนเวลา ล่วงเลยมา 5 ปี ในวันนี้ ความอยากตายของเรา กลับมาอีกครั้ง ลูกเราก็ไม่ได้โต แต่
-ขนาดเรามองเห็นเสาไฟ ยังอยากขึ้นไปผูกคอตาย
-เวลาข้ามถนน เรายังคิดว่า อยากให้รถมาชน แล้วตายไปเลย
-เห็นข่าวฆ่ากันตาย ก็บอกว่า ทำไมไม่มาฆ่าเรา ไปฆ่าคนที่ไม่อยากตายทำไม
-เห็นคนโดนยิง ก็คิด การโดนยิงมันเจ็บไหม ถ้าไม่เจ็บอยากโดนยิงบ้าง
-คิดแม้กระทั้งวัดที่ต้องเผาเรา
.ในตอนนี้มีวิธีการตายมากมาย ที่ทำให้คนอยากตายไม่ต้องเจ็บปวด เราอยากทำมันให้สำเร็จ แล้วจากไปอย่างเงียบๆ
.เราเบื่อกับชีวิตที่พังแล้วพังอีก เริ่มต้นใหม่แล้วเริ่มต้นใหม่อีก เหนื่อยกับการต้องตื่นมาในทุกๆวัน เหนื่อยกับการที่ต้องสู้ให้มันผ่านไป
.การที่เราอยากตายไม่ได้มาจากครอบครัว ชีวิตคู่ แต่การที่เราอยากตาย คือ เราไม่สามารถ ทำคุณภาพชีวิตของเราให้ดีขึ้นได้ เราเหนื่อย เหนื่อยกับการหายใจ เหนื่อยกับการลืมตา
.อย่าด่าว่าเราโง่เลย ที่อยากตาย บางครั้งเรื่องราวในชีวิตมันก็หนักหนาสาหัส สำหรับคนหนึ่งคน เค้าถึงอยากตาย
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และรับฟัง .............................