เมื่อบ้านไม่ใช่บ้าน

เรื่องเกิดเมื่อประมาณหลายปีที่แล้วประมาณสิ้นปีค่ะ วันนั้นเป็นเช้าวันเสาร์ค่ะ คนในบ้านมักจะตื่นสายกัน สักพักแม่สามีเดินมาเคาะห้องนอนเรากับสามีค่ะ บอกว่าน้องเรามาหา ไอ้เราก็พึ่งตื่นงัวเงียมาก จนลุกขึ้นไปเปิดประตูและลงไปข้างล่างแบบคนพึ่งตื่น นึกสภาพนะคะคนกำลังพึ่งตื่น ฟันก็ไม่ได้แปรง หน้าก็ไม่ได้แต่ง ประตูเป็นประตูเหล็กเลื่อนค่ะเวลาอะไรกระแทกหรือเปิดประตูเสียงจะดังมาก หลังจากที่เราเลื่อนเปิดประตูปุ้ป น้องเราดูโทรมมากเหมือนคนไม่ได้นอน ใต้ตาคล้ำมาก ดูเหนื่อย ผอมลงเยอะมาก พอเราเห็นเราหายง่วงเลยเพราะเรา ตกใจมากว่าน้องเราไปทำอะไรมา เพราะน้องเราก็พึ่งแต่งงานไปเมื่อตอนต้นปี ขอแทนน้องเราชื่อว่า 'มิว' หลังจากที่เรายืนชะงักกับใบหน้าของมิวอยู่ประมาณ 5 วิได้ มิวรีบลากเราเข้าบ้านของสามีเรา แม่สามีที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวก็ชะเง้อมองมาที่มิวแล้วก็มีอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด มิวหันไปสวัสดีแม่ของสามีเราก่อนที่จะหันกลับมาด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนมาก แม่สามีของเราที่ทำอาหารอยู่ถึงกับต้องวางมือจากการทำอาหารเข้ามาคุยกับมิวและเรา สักพักสามีของเราก็ลงมาแล้วถามเราทั้งสามว่า ทำไมไม่นั่งคุยกันดีๆ ด้วยความตกใจเราเลยไม่ได้นึกถึงเรื่องนั้นเลย หลังจากนั้นเราทั้งสามก็เข้าไปนั่งที่โต๊ะอาหารใกล้ๆกับห้องครัว แม่ชวนมิวให้อยู่ทานอาหารก่อนอย่าพึ่งไปไหนพูดจบแม่ก็เดินไปทำอาหารต่อเพื่อที่จะได้กินข้าวเช้ากัน ระหว่างแม่ทำอาหารพวกเราก็คุยกันถึงเรื่องที่มิวมาหาเราในวันนี้แบบกะทันหัน เพราะปกติถ้ามิวจะมา มิวจะบอกก่อนล่วงหน้า แม่ของสามีเราก็ถามมิวว่า'ทะเลาะกับต่อหรอ(ต่อคือแฟนของมิวค่ะ)' มิวบอกกับแม่ของเราว่า 'ไม่ใช่' เราที่เห็นหน้าของมิวดูเครียดก็เลยไม่อยากจะเค้นถามอะไรมิวตอนนี้ เราเลยตัดบทสนทนาโดยการเปลี่ยนเรื่องคุย ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันที่โต๊ะอาหารและรับประทานอาหารกัน 
    ช่วงสายสามีอยากไปทำบุญเลยชวนเราไปด้วย เราไม่อยากให้มิวอยู่คนเดียวเลยชวนมิวไปด้วยอีกคนแล้วก็หลานเราอีก 2 คน(หลานเป็นลูกของพี่สาวของสามี) พอถึงวัดก็ไปไหว้พระ ถ่ายรูปอะไรต่างๆ จนสักพักก็มีหลวงพี่คนนึงเขามองมิวแปลกๆ แบบไม่ใช่เหมือนพวกโรคจิตนะคะ แต่มันอธิบายไม่ถูก พอไหว้พระถ่ายรูปอะไรนู่นนี่เสร็จ เราก็ไปนั่งกินข้าวกันที่ร้านอาหารนึงที่อยู่ใกล้ๆกับวัด เพราะบรรยากาศดีมากและอีกอย่างก็อยากให้มิวผ่อนคลายจากความเครียดด้วย พอถึงหลานๆเราก็ไม่รีรออะไรแล้วจ้องแต่จะไปเล่นสระน้ำของร้านอาหารนั้นอย่างเดียว ไม่คิดที่จะสั่งอะไรกินกันเลย สามีเราเลยอาสาที่จะไปคุมเด็กๆเอง เรากับมิวเลยนั่งอยู่ที่ร้านและสั่งอาหารกินกัน สักพักมิวก็พูดขึ้นมาว่า 'พี่ มิวไม่อยากกลับไปแล้ว' เราก็แปลกใจว่าทำไมน้องเราถึงพูดแบบนั้น มิวกลั้นน้ำตาไม่อยู่ร้องไห้แบบเหมือนกลั้นมานาน คนในร้านหันมามองมิว เราเลยปลอบว่า'ใจเย็นๆ มีอะไรค่อยๆเล่า' มิวหันไปมองคนในร้านก่อนที่จะปาดน้ำตาและบอกเราว่า 'ถ้าถึงบ้านสัญญาจะเล่าให้ฟัง' พอสามีและเด็กๆมาเราก็พากันกินของอร่อยๆกันแล้วก็กลับบ้านของสามีเรา พอถึงบ้านเราก็ขึ้นไปจัดห้องให้มิวนอน มิวเข้ามากอดและร้องไห้อีกรอบ ไหล่เสื้อของเราเปียกด้วยน้ำตาของน้องเรา เรารับรู้ได้เลยว่ามันต้องหนักจริงๆกับน้องของเรา และแล้วมิวได้พูดขึ้นมาคำนึงบอกว่า 'ต่อมีเมียน้อย' เราถึงกับงงเลย เพราะว่า ต่อรักมิวมากจะเป็นไปได้ยังไง เพราะเขาทั้งสองคบกันตั้งแต่มัธยมปลาย มิวบอกว่าต่อนั้นไล่มิวออกจากบ้าน เรารีบกดโทรศัพท์โทรหาต่อ แต่เราโทรไม่ติด เราไม่สามารถทนกับสภาพมิวแบบนี้ได้จริงๆ จึงขอสามีว่า คืนนี้เราจะมานอนเป็นเพื่อนมิว พอถึงตอนกลางคืนมิวไปอาบน้ำ ส่วนเราก็นอนเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้อง เราก็ได้ยินเสียงหลานจากห้องข้างๆเล่นกันสนุกสนานกับพ่อแม่ของเขา เรานอนยิ้มไปเล่นโทรศัพท์ไป ด้วยความขี้เกียจเลยแชทไปหาพี่สาวของสามีว่าเล่นอะไรกันอยู่ดูสนุกเชียว สักพักเขาก็ตอบกลับมาว่า ห้ะ เล่นอะไร พี่กับสามีพาลูกๆมาดูนิทรรศการข้างนอก เรางงมากเลยคิดว่าพี่สาวของสามีอำเล่น เลยลุกขึ้นแล้วเดินไปดูที่ห้องพี่ของสามี ปรากฏว่าเปิดประตูเข้าไป ไม่เจออะไร ห้องมืดสนิท มีแค่แอร์ที่เปิดทิ้งไว้ในห้อง ขนเราลุกขึ้นมาทันที รีบวิ่งไปหาสามีในห้อง สามีบอกน่าจะหูฟาดหรือว่าเสียงก็อาจจะมาจากทีวีห้องแม่ก็ได้ แต่เราคิดว่าหูเราไม่ฝาดนะคะ เราได้ยินจริงๆมันเป็นเสียงเด็กเล่นกัน เราพยายามตั้งสติและคิดบวกเข้าไว้ว่า คงจะหูฝาดจริงๆ เราก็นั่งคุยกับสามีให้ใจเราสงบสักพัก แล้วค่อยกลับไปหามิวที่ห้อง พอเดินกลับห้องตัวเองก็รู้สึกเหมือนมีใครหัวเราะ เรารีบเดินเร็วขึ้น ตรงดิ่งไปที่ห้องของเรากับมิวแบบไม่หันหลังมอง พอถึงห้องก็เห็นมิวกำลังนอนดูละครอยู่บนเตียง เราเลยกระโดดขึ้นเตียงไปหามิวและพยายามตั้งใจจดจ่อกับละครเรื่องนั้น ดูไปซักพักมิวก็ขอหลับก่อนเพราะง่วงมาก เราก็เลย เออ น้องคงไม่ได้หลับเต็มอิ่มหลายวัน ให้พักผ่อนเราเลยปิดทีวีปิดไฟ เปิดแต่ไฟตรงข้างเตียงให้พอมีแสงแค่นั้น เราหยิบโทรศัพท์เพื่อมาเช็คSocial ต่างๆและก็มานั่งเล่นเกมในโทรศัพท์ เวลาผ่านไปเร็วมากสักพักก็ตี 1 กว่าเราก็เริ่มรู้สึกง่วงเลยหลับไป หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ก็สะดุ้งตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงคนเมาโวกแวกโวยวายตรงข้ามบ้าน เราลุกขึ้นไปเปิดดูผ้าม่านแล้วก็ดูไปที่ลุงคนนึงซึ่งกำลังเมาและถือขวดเหล้าเต้นไปเต้นมาพร้อมตะโกนอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆน้องเราก็สะอื้นเราเลยปิดม่านและไปนั่งตรงเตียงพยายามที่จะปลุกมิว เขย่าๆยังไงก็ไม่ตื่น เราเลยปล่อยไว้อย่างงั้นสักพักก็หยุดสะอื้นไป พอตื่นมาอีกทีก็ไม่รู้ว่ากี่โมงแล้ว แต่แสงมันแยงตามากจนทำให้เราตื่น หันไปมองข้างๆ ก็ไม่เห็นมิวแล้วสงสัยคงอาบน้ำแต่งตัวลงไปกินข้าวแล้ว เรานอนอืดอยู่บนเตียงสักพักหลานของเราก็วิ่งเข้ามาหาเราในห้องโดยที่สามีเราเป็นคนพามา หลานชวนเราไปกินข้าวข้างนอกเพราะไหนๆก็เป็นวันเกิดของหลาน เราลุกไปอาบน้ำแต่งตัวและลงไปข้างล่าง เห็นมิวนั่งดูทีวีอยู่ตรงห้องโถงใหญ่ เราก็เลยเข้าไปชวนมิวไปกินด้วยกัน แต่ตอนแรกมิวปฏิเสธ หลานๆจึงไปอ้อนมิวให้ไปด้วยกันจนมิวนั้นใจอ่อนและยอมไปด้วย เราแบ่งรถไปกัน 2 คัน คันแรกเป็นเรา สามี แม่สามี(ย่าของหลานๆ) และก็มิว ส่วนอีกคันก็เป็นรถของครอบครัวพี่สาวของสามีเราในรถนั้นก็จะมี พี่ของสามี แฟนของพี่ของสามี หลานเราและก็พ่อของสามี(ปู่ของหลานๆ) เราขับไปที่ห้างและไปนั่งกินบุฟเฟ่ต์กัน อยู่ๆพ่อของสามีเราก็พามิวไปคุยกันข้างนอกกันสองคนอย่างลับๆเหมือนมีความลับอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่มีใครสนใจและสังเกต พอพวกเขาทั้งสองกลับมา มิวก็ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เราก็อยากจะถามแต่ก็กลัว เราเลยพูดอ้อมๆแซวๆไปว่า 'เอ๋ สองคนนี้ไปทำอะไรกันมา มีความลับอะไรแน่ๆ' แต่ดูสีหน้าจากทั้งสองที่กลบเกลื่อนได้แนบเนียนก็ปฏิเสธลูกเดียวเลย และก็อธิบายว่า 'ไม่มีอะไรหรอก แค่จะถามเรื่องอะไรนิดหน่อย' หลังจากเรากินเสร็จแม่และพ่อของหลานๆเราก็ขอตัวไปเดินShopping และฝากให้เราดูแลหลานแทนหน่อย เรากับสามีก็รับปาก จู่ๆพ่อและแม่ของสามีเราก็ขอให้สามีเรากลับไปส่งที่บ้านก่อนเพราะเขาต้องรีบไปเปิดร้านขายของ เรากับมิวเลยต้องช่วยกันดูแลเด็กๆ หลานที่เป็นพี่ก็ชวนเราสองคนไปนู้นไปนี่ แล้วเราก็บังเอิญเจอแฟนเก่าของมิวพอดี แฟนเก่าของมิวคนนี้เขาไม่ได้ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว พอเขาทั้งสองเจอหน้ากันก็ทักทายกันปกติ มิวพาผู้ชายคนนั้นไปที่ร้านกาแฟนึงในห้างและนั่งคุยอะไรกันไม่รู้ แต่มันน่าจะดูซีเรียส เรายืนอยู่พักหนึ่งหลานๆก็วิ่งไปไหนก็ไม่รู้ เราเลยต้องตามไป สักพักก็มิวก็โทรเข้ามาบอกว่า 'พี่กลับไปก่อนเลยนะ มิวขอออกไปทำธุระกับธีก่อนเดี๋ยวเขาจะไปส่งมิวที่บ้าน' เรายังไม่ได้พูดอะไร มิวก็วางสายไป มันคงดูรีบร้อนมาก เราก็เลยเดินห้างกับหลานไปก่อน พอพ่อแม่ของหลานShopping อะไรของเขาเสร็จเราก็ขอกลับกับพี่สาวของสามีเราและโทรบอกสามีเราว่าไม่ต้องมารับแล้ว กลับกับพี่สาวของเขากับหลานๆแล้ว สักพักต่อก็โทรมาแล้วหายใจเหมือนคนกำลังจะตาย เราตกใจมาก พยายามโทรหามิว แต่มิวปิดเครื่อง เราเลยส่งไลน์ไปหามิว ผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมงมิวกลับมาบ้าน เรารีบบอกเรื่องที่ต่อโทรมาและเล่าเรื่องให้ทุกอย่างให้มิวฟัง ทุกคนในบ้านต่างก็สงสัยในเรื่องนี้แต่มีแต่พ่อของสามีเราเท่านั้นที่ดูเหมือนไม่มีท่าทีจะตื่นเต้นเลย ทุกคนมานั่งลงบริเวณห้องโถงยกเว้นหลานๆและถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับมิว สีหน้าของมิวเริ่มเปลี่ยนไปทำให้ดูเศร้าและเครียด ก่อนที่จะเริ่มเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นและทำให้จุดเปลี่ยนของเธอและต่อต้องเปลี่ยนไป