เขาไม่ได้รักหรือแค่เก็บอาการเก่งคะ??

คือเราชอบคนคนนึงค่ะ ขอเรียกคนนั้นว่าเปเปอร์ละกันนะคะ ก็เรากับเปเปอร์เข้ามารร.นี้ปีเดียวกันค่ะ แถมได้อยู่ห้องเดียวกันเป็นเด็กใหม่เหมือนกันด้วยค่ะ พอดีเราเป็นคนที่เชื่อเรื่องรักแรกพบ/พรมลิขิตอะไรแบบนี้ค่ะ เราจำได้ว่าวันสอบเข้าเราก็มาสอบวันเดียวกัน มอบตัววันเดียวกันค่ะ พอเปิดเทอมวันแรก เราได้เห็นเปเปอร์เราก็รู้สึกสนใจเลยค่ะ เราจำไม่ได้นะคะว่าพวกเราคุยกันครั้งแรกตอนไหน พอรู้ตัวอีกทีเราก็สนิทกันมากๆๆเลยค่ะ สนิทจนเพื่อนๆคิดว่ามาจากรร.เดียวกัน แต่เรามาจากหญิงล้วนค่ะ55 เรากับเปเปอร์ชอบแกล้งกันมากๆเลยค่ะ เล่นกันทุกวัน คุยกันทุกวัน จำได้ว่าเราเคยทะเลาะกัรแค่ครั้งเดียวเองนะคะ ไม่ได้คุยกันนานสุด(ไม่นับส.-อา.)คือครึ่งวันค่ะ แล้วเราก็หายโกรธกัน เปเปอร์มีเพื่อนสนิทคือมอสค่ะ ทั้งห้องรู้กันว่ามอสชอบเราค่ะ ซึ่งเปเปอร์เองก็ชอบล้อเรากับมอสด้วย แต่เราไม่ได้ชอบมอสค่ะ เราว่าเราชอบเปเปอร์นั่นแหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ด้วยความที่ยังเด็ก เราก็ไม่ได้จิงจังกับความรักมากมาย แต่พอจบปีนั้น ตอนปิดเทอมเราคิดถึงเปเปอร์มากๆนะคะ เปิดปีการศึกษาใหม่เรากับมอสและเปเปอร์ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันค่ะ แต่เราอยู่ห้องติดกับเปเปอร์ค่ะ กลายเป็นว่าปีนี้มอสหายไปจากชีวิตเราเลยค่ะเพราะเราปฏิเสธไปชัดเจน แต่นั่นก้อไม่สำคัญ เพราะเราก็สนิทกับเปเปอร์เหมือนเดิมเล่นกันบ่อยเหมือนเดิมค่ะ แต่พอนานไปเราเริ่มไม่ได้คุยกันเลยค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าเป็นเพราะไม่มีอะไรคุยกันรึเปล่า แต่เราไม่ได้คุยกันมา 6 เดือนแล้วนะคะ และระหว่างใน 6 เดือนนั้นเราก็แอบมองเปเปอร์แทบทุกวันเลยค่ะ เเล้วเราก็รู้สึกเหมือนเปเปอร์เองก็มองเราเหมือนกันแต่พอเราหันไป มันก็จะชอบรีบหันกลับค่ะ เพื่อนเราก็บอกว่าเคยเห็นเปเปอร์มองเราแล้วก็ยิ้มค่ะ ความชอบปีนี้สูงทะลุปรอทมากค่ะ แต่เราก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองนะ ปกติเราเป็นคนมองโลกในแง่ดี เเต่สำหรับเรื่องนี้เราชอบคิดประมาณว่า"ไม่มีทางหรอก เปเปอร์ไม่มีทางชอบเราหรอก คิดไปเองแน่ๆ" เราชอบคิดเผื่อใจไว้ก่อนค่ะ เราไม่อยากเจ็บมากๆ เราพยายามตัดใจจากเปเปอร์เป็นร้อยรอบแล้วค่ะ แต่ไม่เคยทำได้สักครั้ง จนสุดท้ายเรากำลังจะทำได้ค่ะ ใจเรามันเหมือนแตกไปแล้วค่ะ เราต้องเห็นภาพบาดตาตั้งหลายครั้ง เราไม่ไหว แต่ก็ดันมีมารมาทดสอบเราค่ะ เพื่อนเราชื่อโน่บอกว่า จิงๆแล้วเปเปอร์ชอบเรามาตั้งนานแล้วนะ แต่มันเห็นว่าเราไม่คู่ควรกันค่ะ เพราะเราค่อนข้างเรียนเก่งมากค่ะ แต่มันอยู่แค่ระดับปลานกลางแล้วมีคนมาชอบเราเยอะมากๆ มันคิดว่าเราไม่เหมาะสมกันค่ะ มันเลยไม่กล้าขอเป็นแฟน ในตอนนั้นเราทั้งดีใจ+เสียใจค่ะ โชคชะตาช่างเล่นตลก ทำไมต้องใจร้ายกับเราขนาดนี้ด้วย กลายเป็นว่าเราตัดใจไม่ได้ค่ะ แต่เราก็ไม่ได้คุยกันเรื่อยๆจนเพื่อนเราคนนึงแนะนำว่าให้ไปบอกชอบก่อนเลย แล้วขอเป็นแฟน บอกว่าเรารอมานานแล้วนะ555 ดูเป็นสไตล์เพื่อนเรามากๆเลยค่ะ เราเครียดมากๆ คิดเรื่องนี้ซ้ำไปซ้ำมา สุดท้ายเราตัดสินใจจะไปขอเป็นแฟนค่ะ จริงๆแล้วเราไม่อยากมีแฟนค่ะ แต่เราอยากเก็บเป็นความทรงจำเอาไว้เพราะเรากำลังจะลาออกค่ะ พอตัดสินใจได้เราก็จะไปขอค่ะ แต่ในวันนั้นก็มีอุปสรรคมากมายค่ะ สุดท้ายเราต้องกลับบ้านแล้ว เรากะว่าถ้สวันนี้ไม่ได้เราจะไม่คิดจะขออีกแล้ว ซึ่งมัสมีโอกาสอยู่ค่ะ เราเลยรวบรวมความกล้าไปบอกมันว่า"มาคุยกับเราแปบนึงได้มั้ย" มันก้อเล่นเกมพูดอะไรของมันก็ไม่รู้ค่ะ ความมั่นใจเราเริ่มลดลงเรื่อยๆ สุดท้ายมันก็กำลังจะกลับบ้าน เราเลยรีบเข้าไปแล้วบอกว่า สรุปจะไม่คุยกับเราจิงๆหรอ มันก็เลยพูดกับเราว่ามีอะไร เราก็เดินไปด้วยกัน เราก็พูดตะกุกตะกักบอกมันว่าอย่าพูดแรงกับเรานะ เพราะเรากลัวโดนปฏิเสธค่ะ ซึ่งเราไม่กล้าพูดแล้วค่ะแต่เราบอกตัวเองว่าถ้าไม่พูดจะเท่ากับกลับไปเป็นศูนย์เลยนะ เราเห็นมันแอบอมยิ้มค่ะ เราเลยคิดว่าถ้าบอกไปก็คงไม่เปนไรหรอกมั้ง สุดท้ายเราบอกไปว่า"เป็นแฟนกันนะ" แล้วมันก็อมยิ้มอีกค่ะแล้วบอกเราว่า แล้วแต่ เราเลยบอกกับมันอีกครั้งว่า ตอบเราดีๆหน่อยสิ เปเปอร์ตอบเรากลับมาว่า "ได้ค้าบได้คับ" เราดีใจมากๆเลยถามอีกรอบว่าจริงป่ะ จริงๆใช่มั้ย มันก้อพยักหน้าแล้วบอกว่า"อื้มม" นั่นน่าจะเป็นวันแรกของเราใช่มั้ยคะ พอวันถัดๆมาเราคุยกันนิดหน่อยค่ะ เยอะกว่าปกตินิดนึง เราก็อยากทำตัวให้เหมือนแฟนกว่านี้นะคะ แต่เปเปอร์ไม่เข้าหาเราเลยค่ะ คือจริงๆเปเปอร์เป็นคนซึนค่ะ นางชอบเก็บอารามณ์เอาไว้ ปีนี้เลยไม่ค่อยเห็นนางยิ้มสักเท่าไหร่ เราอยากทำตัวให้เหมือนแฟนกันกว่านี้มากๆค่ะ แต่มันก็เหมือนสถานะคือแฟนแต่การกระทำก็เหมือนเดิม แต่มันก็บอกเพื่อนนะคะว่าเราเป็นแฟน แต่บางทีเราก็เหนื่อยที่ต้องเข้าหาตลอด แล้วเรายังคิดอยู่ว่ามันชอบเราจริงๆหรอ ถ้าเกิดเราทักมัน มันจะตอบแล้วอมยิ้มให้เราเสมอค่ะเหมือนยิ้มแต่พยายามหุบเอาไว้อะค่ะ
       ทุกคนคิดว่าเป็นยังไงคะ สรุปแฟนเราชอบเราจริงๆรึเปล่าคะ
       กระทู้นี้เป็นกระทู้ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยนะคะ