Happy Chinese New Year!!! สวัสดีค้าาาาาาา บล็อคนี้เพื่อนขอมาเยอะเลยจะมาบอกว่าแบคแพคยังไงแบบไปหลายๆประเทศ และประหยัดเงิน จะมาแชร์ประสบการณ์ว่าแป้งใช้วิธีไหนบ้างตอนเดินทางในการประหยัดเงิน 
 
ก่อนอื่นเลยต้องแนะนำตัวก่อนชื่อ แป้ง นะคะ แต่ตอนเที่ยวเพื่อนจะเรียกว่า ปังปัง มันดูจำง่ายละดูเป็นการเริ่มต้นการทำความรู้จักกับคนอื่นได้ดี เริ่มต้นเที่ยวด้วยตัวเองตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย ปี 1 เทอม 1 ตอนนั้นอายุ 18 เพราะว่านั่งเรียนในห้องแล้วมันน่าเบื่อ เลยตัดสินใจจองตั๋วเครื่องบินไปเที่ยวมาเลเซียคนเดียว 1 เดือนมันซะเลย ออกไปเจอแรงบันดาลใจใหม่ๆ เจอคนใหม่ๆ ได้เรียนรู้วัฒนธรรมแปลกใหม่ กลับมาไทยละรู้สึกว่าใช้ชีวิตแบบนี้มันสนุกมากเลยนะคะ มันเปิดโลก ได้ทำงานอาสาใหม่ๆ คือไปทำงานอาสาค่ะกับเว็บ HelpX ซึ่งมันก็คล้ายๆกับ Workaway เดี๋ยวจะมาอธิบายเกี่ยวกับการทำงานอาสาแต่ไม่ได้เงินนะคะ ได้ที่พักกับอาหาร บางครั้งก็ทำกินเอง แง๊ หรือไปนอนบ้านคนอื่นด้วย Couchsurfing 
 
เพราะคิดว่าถ้าไม่เริ่มทำอะไรที่ตัวเองชอบตอนนี้ แล้วถ้าเรียนๆให้จบ แล้วก็ต้องหางานทำ ต้องซื้อบ้าน ซื้อรถอย่างที่ผู้ใหญ่เขาสอน ชีวิตดูธรรมดา และก็ไม่คิดว่าจะอยากซื้อรถในไทยอะค่ะ มันรถติด ไม่อยากเสียเวลาไปวันๆบนถนนและอะไรเดิมๆ ที่สำคัญคือกลัวว่าชีวิตนี้จะได้มอง สัมผัสอะไรใหม่ๆไม่พอ ไม่ทัน เลยคิดว่าช่วงนี้แหละค่ะ เป็นอิสระแล้ว ไปเที่ยวมันซะตอนนี้เลย เงินหาใหม่ได้ แต่ช่วงอายุ และความพร้อมของร่างกายมันจะทำอะไรที่ผจญภัย สนุกๆไม่ได้แล้วนะคะ เราเรียกคืนอายุเราไม่ได้แล๊ววววว ใช้ชีวิตดีกว่า

 

รูปนี้ที่ไต้หวัน Yangmingshan National Park
 
หลังจากนั้นก็กลับมาเรียนต่อเทอมสองละก็รู้สึกว่านั่งเรียนในมหาวิทยาลัยมันไม่ใช่แนวเล๊ยยย เลยแบบเฮ่ยไม่ได้ไป เราต้องไปที่ไหนที่ไม่ธรรมดา ไปประเทศอินเดียดีกว๊าาาาา แล้วก็แบกเป้เที่ยวคนเดียว 3 เดือนเลย เอาไงเอากัน เพราะสถานทูตดันให้วีซ่ามา 1 ปี!!! แป้งขอแค่ 6 เดือน เลยไม่เข็ดปลายปีนั้นก็กลับไปเยือนอินเดียอีก 2 เดือน (แต่ไปกับแฟน) คือรวมๆแล้ว 5 เดือนเต็ม แต่ประสบการณ์การเอาตัวรอดคือมาจากอินเดียนี่แหละค่ะคือจุดเริ่มต้นของหลายๆอย่าง ดีบ้างและไม่ดีบ้าง เพราะอยากลอง แต่มันกลายเป็นบทเรียนชีวิตที่มีค่ามากเลยค่ะ 
 
ส่วนเรื่องเรียนนั้น ไม่ค่อยซีเรียสมากมาย ถึงที่บ้านจะค่อนค่างก็เหอะ แป้งคิดว่าถ้าไม่เริ่มทำอะไรตอนนี้ แล้วตอนไหนล่ะ และเรียนมหาวิทยาลัยที่เราสามารถกลับไปสอบเอาอย่างเดียว ตอนเที่ยวก็แบกหนังสือไปอ่านเอาเอง ต้องขอบคุณที่บ้านที่เข้าใจ มั๊ง 5555 และก็ผลักดันให้เรียนให้จนจบ

---

 
Workaway กับ HelpX ต่างกันยังไง มันคืออะไร?
 
 
มันมีความคล้ายกันมากเลยค่ะ เพียงแค่ค่าสมัครสมาชิคของ HelpX จะถูกกว่า Workaway ทำงานอาสาช่วยประหยัดเงิน ทั้งค่าที่พัก ค่าอาหารไปได้เยอะ! 

(ของ HelpX จะมีค่าสมาชิค 20 ยูโร หรือประมาณ 674 บาท แต่! เราสามารถใช้ได้ 2 ปีเลยนะคะ คุ้มมาก ส่วนของ Workaway จะมีค่าสมาชิค 38 ยูโร หรือประมาณ 1,282 บาทต่อปี ในขณะที่ถ้าเราต้องการสมัครเป็นแบบบัญชีคู่ระหว่างเรากับแฟนก็จะเสียค่ารายปี  49 ยูโร หรือประมาณ 1,648 บาทค่ะ ของแป้งเป็นแบบบัญชีคู่ค่ะ )

วิธีหาโฮส ก็คือพอเข้าไปที่เว็บไซต์ก็ถ้ายังไม่อยากสมัครสมาชิคเราสามารถดูได้ค่ะว่าประเทศนั้นๆ แต่ละเมืองมีโฮสที่ไหนบ้าง มีรายละเอียดงานอาสาให้ทำอยู่ค่ะ จะมีว่ามีงานอะไรบ้างที่เขาต้องการให้เราช่วย อยู่ตรงไหน การเดินทางเป็นยังไง ช่วงเดือนไหนที่เขาต้องการให้ช่วย และเราจะได้อะไรตอบแทน เช่นที่พัก อาหาร รวมไปถึงกิจกรรมที่เราสามารถเข้าร่วมกับโฮสได้ในแต่ละเดือน หรือสัปดาห์อะไรอย่างงี้อะค่ะ เราก็แค่เลือกชื่อประเทศ เลือกเมืองที่เราสนใจจะไปเท่านั้นเอง อีกอย่างคือเราสามารถตรวจสอบโปรไฟล์ความน่าเชื่อถือของเราได้ค่ะ แค่เลื่อนอ่านๆไปเรื่อยๆ อ่าน Feedback ของคนที่มาทำงานอาสาก่อนหน้า ดูรูปภาพได้หมดเลยค่ะ แต่! เราไม่สามารถส่งข้อความไปหาโฮสโดยตรงได้นะคะ (ต้องสมัครสมาชิคก่อน) พอเรามั่นใจว่าจะส่งข้อความว่าเราสนใจงานและอยากไปทำงานอาสาแล้วก็รอค่ะ รอโฮสตอบกลับ ซึ่งงานที่แป้งเคยทำก็มีหลายอย่างค่ะ ทำฟาร์มบ้าง พวกปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ ทำร้านอาหาร สอนหนังสือเด็กน้อย พี่เลี้ยงเด็ก ทำงานโรงแรม โฮสเทล แม่บ้าน ทำบาร์ริมชายหาด สร้างบ้านดิน ดูแลเต้นท์ เรื่อยๆค่ะ 555555
 

ทำงานอาสาของ Workaway พูดคุยเป็นภาษาอังกฤษกับคนเกาหลี 4 ชั่วโมงต่อวัน มีที่พักให้ด้วย
 
เราก็ต้องมีโปรไฟล์ของตัวเองเช่นกันนะคะ เพื่อที่โฮสนั้นจะได้รู้ที่มาที่ไปของเรา จุดประสงค์ของเราว่าจะสามารถช่วยอะไรในงานอาสาได้บ้าง เรามีทักษะด้านไหน และเรายังสามารถหาเพื่อนร่วมทางได้ด้วย มันได้เพื่อนเพิ่มมากขึ้นอีกด้วยค่ะ
 
เพราะบางโฮสเขาดีมากๆ (ไม่ดีก็มีเยอะค่ะ เป็นไปไม่ได้ที่จะเจอคนดีไปตลอด) ก็จะให้เราทำงานแค่ 3-4 ชั่วโมงต่อวัน แล้วก็มีอาหารให้เรา 3 มื้อต่อวัน รวมไปถึงที่พัก ส่วนบางที่นั้นก็ยังพอรับได้คือ ทำงาน 4-5 ชั่วโมงต่อวัน ให้อาหารและที่พัก บางที่ก็ให้ที่พักและให้วัตถุดิบการทำอาหารมาให้ ที่เหลือเราอยากกินอะไรก็หาซื้อเพิ่มละทำกินเอง แต่! ที่รับไม่ได้......คือ ให้ทำงานทั้งวันซึ่งมันผิดกฎของ Workaway แต่ไม่ให้อาหาร ให้แต่ที่อยู่ และยังมีหน้ามาเก็บค่าแรกเข้าที่มาทำงานอาสาด้วย อันนี้คือประสบการณ์ช่วงแรกๆค่ะจากขาเก่า HelpX เพราะไม่รู้จะไปไหนแล้ว คิดไปมายังไงๆก็ถูกกว่าเลยยอมจ่ายเขาไป เสียใจ TT แต่จริงๆแล้วอย่าไปยอมนะคะเพราะมันยังมีอีกหลายๆทางเลือกถ้าคุณชอบผจญภัย 5555555 เช่น Couchsurfing (เดี๋ยวมาอธิบายเพิ่มค่าาาา) กางเต้นท์นอน นอนสนามบิน สถานีรถบัสก็ยังดูดีกว่านอนข้างถนนปะคะ 5555555 ที่พูดมาทั้งหมดคือ ทำมาหมดแล้ว 
 

---

 
Couchsurfing 
 
Couchsurfing หรือ CS เป็นแอปที่ทำให้เราได้ไปอาศัยบ้านคนอื่น ฟรี! ไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น โดยเจ้าของบ้านหรือโฮสที่ตอบรับเราเขาจะให้เราพักอยู่ที่บ้านเขา ตามระยะเวลาที่เราส่งข้อความไปขออยู่ด้วยนะ! หลายๆคนก็จะบอกว่า แล้วจะรู้ได้ยังไงว่ามันปลอดภัย ใครก็ไม่รู้มาอาศัยที่บ้าน ไม่รู้จักกันมาก่อน ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่าคิดอย่างงั้นก็ได้ ต้องใช้ความเข้าใจและเปิดใจอะค่ะ

ในแอปนี้เราสามารถสร้างโปรไฟล์บอกว่าเราเป็นใคร อะไรยังไง ใส่รูป ไปเที่ยวไหนมาบ้าง มีความสนใจอะไร ก็เหมือนกับข้อมูลส่วนตัวทั่วไปที่คนที่จะโฮสเราในอนาคต ควรรู้ จากนั้นเราก็จะมามารถสแกนว่าไอคนที่จะมาบ้านเราเนี่ย มันเป็นคนยังไง ก็จะมีแถบ References ให้ดูว่าเขาไปเที่ยวไหนมาบ้าง อยู่กับโฮสแล้วเขาประเมินยังไงบ้าง หรือโฮสใครบ้าง แล้วคนที่มาอยู่ด้วยประเมินคนๆนั้นว่ายังไง เป็นต้น

แต่ทว่า แอปนี้เนี่ยเขาจะมีลิมิตการส่งรีเควสได้แค่ 10 ครั้งแล้วเราจะต้องราค่ะ จนกว่าจะมาสามารถส่งได้อีก เพราะฉนั้นค่า Verified จะอยู่ที่ 54 ยูโร หรือ 1,830 บาท นั่นเอง หรือถ้าเราโฮสเพื่อนที่บ้านแล้วเขาเขียน Reference ให้เรา เราก็จะได้ Unlimited รีเควสค่ะ
 
ซึ่งที่ทำก็คือ ใครส่งรีเควสมาขออยู่บ้านก็จะสแกนประวัติใน CS ก่อน แล้วถ้าโอเครก็มาเลยจ้าาาา ฟรี จะทำอะไรก็ทำ ทำอาหารกินเอาก็ทำ หรือจะกินกับที่บ้านด้วยก็โอเคร เพราะปกติป้าจะเป็นคนทำอาหาร พวกต่างชาติที่มาคือชอบอาหารที่ป้าเราทำมาก อิอิ 
 

รูปนี้โฮสที่ประเทศอินโดนีเซียพาไปชมการรำพื้นบ้าน
 
และหลายๆคนที่แป้งโฮสไปกลายเป็นเพื่อนแบบที่สนิทกัน ถ้าเขากลับมาก็มาเยี่ยมกัน พอแป้งกับอเล็กซ์ไปประเทศเขาเขาก็ช่วยในหลายๆเรื่อง มันไดhมิตรภาพ หลายๆคนอาจคิดว่า ทำแบบนี้แล้วได้อะไร ตังก็ไม่ได้ แต่ก็ลองคิดอีกแบบนึง ทำด้วยใจมันมีความสุขดีนะคะ
 
นอกจากเราจะสามารถไปนอนบ้านคนอื่นได้ และเราสามารถเป็นโฮสได้แล้ว คนที่ยังไม่กล้าลองก็ยังสามารถเข้าร่วม Events ที่มีในแอปได้ โดยกดค้นหางานอีเว้นท์ที่เมืองที่เราต้องการแล้วก็จะมีหลายๆงานที่เราเข้าร่วมได้ ไปพูดคุย ปาร์ตี้ ฝึกภาษาอังกฤษ ปั่นจักรยาน เดินทัวร์ ทำอาหาร หรือกิจกรรมน่าสนุกอย่างอย่าง สำหรับคนที่เป็นสมาชิคของ Couchsurfing อย่างที่ถนนข้าวสารอะค่ะ ก็มีอีเว้นท์ให้เข้าร่วมทุกสัปดาห์เลย หาเพื่อนเที่ยวได้ด้วยค่ะ

หลายๆคนชอบมีความคิดผิดๆว่า Couchsurfing ก็คล้ายๆกับทินเดอร์ ไว้หาแฟน ซึ่งมันมีอยู่ทั่วไปค่ะ แต่สำหรับแป้งใช้หาเพื่อนเที่ยวดีกว่าค่ะ เรามีเจตนาดี
 

 รูปนี้ตอนไปเที่ยวสเปนค่ะ
 
ไอเดียนี้ได้มาจากตอนไปเที่ยวที่อินเดียแล้วมีเพื่อนแนะนำมา พอกลับไทยมาก็ลองโฮสต่าวชาติเป็น 2 เดือน เพราะอยากช่วยชาวต่างชาติบ้างค่ะ เขามาบ้านเราเราก็ต้อนรับเขาดีๆมันสนุกมากอะค่ะ บางคนก็มาแบบจักรยาน ปั่นรอบประเทศไทย บางคนก็มาแบบก่อนบินไปประเทศอื่นๆ บางคนมาอยู่ไทยนานมีของฝาก ขนมมาให้ลองกิน ได้รู้จักเพื่อนละคนที่บ้านก็ไม่เหงาด้วย มันได้แชร์ความสุขกัน มันก็ดีมากๆเลย หลังจากนั้นก็ได้เจอ อเล็กซ์ ซึ่งตั้งแต่เจอกันนั้น ก็เที่ยวด้วยกันมาตลอดเพราะมันคลิก อิอิ เที่ยวคนเดียวกับมีคนเที่ยวด้วยมันต่างกันนะเฮ่ย! ที่บ้านก็เป็นห่วงน้อยลง ได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น มีคนแชร์ช่วงเวลาทั้งดีและไม่ดี ส่วนสกิลการต่อราคานี่แบบ สุดยอด 55555 
 

---

 
เที่ยวด้วยกันแรกๆไม่ต้องคิดอะไรมากมาย แต่พอเป็นแฟนกันปุ๊บ ปัญหามาปั๊บ!!!!
 
เพราะอเล็กซ์นั้น เป็นชาวต่างชาติซึ่งอยู่ไทยได้แค่ 1 เดือนเท่านั้นถ้าไม่ได้ขอวีซ่าท่องเที่ยวแบบ 2 เดือนมา วีซ่าอะต่อได้ 1 เดือนแต่ต่อบ่อยๆก็ไม่ดี 5555555 นั่นก็หมายความว่า แป้งกับอเล็กซ์ เราลงเรือลำเดียวกันละ เราจะไม่ทิ้งกัน เลยต้องเร่ร่อนไปตามประเทศต่างๆ เพื่อเหตุผลที่จะได้อยู่ด้วยกัน และปัญหาอื่นๆก็ตามมา เพราะตอนไปเที่ยวที่มาเลเซีย อินโอนีเซียนั้น แป้งดันป่วยหนักและต้องบินกลับไทยกระทันหันตอนนั้นคือแบบ เอาไงดีแว๊ อเล็กซ์เข้าๆออกๆอีกละ แต่ก็ยังรอดมาถึงทุกวันนี้ จนคบกันมาสักพักใหญ่ๆละ เหนื่อยมากกับการที่ต้องออกนอกประเทศเพราะวีซ่าหมดอายุ แล้วไปๆกลับๆ ช่วงนั้นแป้งเองก็ยังเรียนหนังสืออยู่ เลยตัดสินใจรีบๆเรียนให้จบแล้วขอวีซ่า Work and Holiday Australia ไปอยู่ที่ออสมันซะเลย ถ้าอยู่ที่ไทยด้วยกันไม่ได้ ก็ไปอยู่ที่อื่นที่เราไม่ต้องทำ Visa run บ่อยๆ และมันบั่นทอนจิตใจนิดๆด้วยค่ะเพราะไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ปัญหาเพราะเราต่างมาจากคนละประเทศ
 
พอแป้งไปสเปน วีซ่าเชงเก้นก็อยู่ได้แค่ 90 วันเท่านั้นซึ่งก็ไม่ต่างกัน อยู่ด้วยกันไม่ได้อีกและ เลยไปต้องหาประเทศที่ 3 อยู่ด้วยกัน เฮ้อออ
 
เราทั้งคู่กับระยะเวลาที่คบกันมา 2 ปี ได้ไปเที่ยว หรือไปใช้ชีวิต!! ใช้คำนี้ถูกกว่ามา 30 กว่าประเทศละค๊าาาาา คือมันคุ้มมากกับการใช้ชีวิตแบบนี้ ยิ่งไปกันสองคนมันได้แชร์ช่วงเวลาทั้งดีและไม่ดี มันสอนอะไรหลายๆอย่าง ทุกวันคือการผจญภัยใหม่ๆ เพราะวันนี้เราอยู่เมืองนี้ นอนที่พักดีมาก อีกวันนึงเรานอนในที่ๆแบบ เฮ้ย นอนไปได้ไงวะ อยู่กันยังไงวะเนี่ยยยยยย กินกันลงไปได้ไงแว๊ะ แบบฟีลแบบนี้มันสร้างสีสันให้กับชีวิตมากๆเลยค่ะ
แต่เหนื่อย แต่ทุกประเทศคือไม่ได้ไปเที่ยวอย่างเดียวนะคะ ไปเรียนรู้ว่าคนที่นั่นเขาใช้ชีวิตกันยังไง อย่างอินโดนีเซียก็ไปอยู่ 1 เดือน ศรีลังกา 3 เดือน ตุรกี 1 เดือน เกาหลีอีกเดือนกว่าๆ และยังมีอีกหลายๆประเทศค่ะที่ประทับใจและถ้ามีโอกาสก็จะกลับไปอีก
 
 เดี๋ยวมีต่อนะคะ