“ยุ้งฉาง” อร่อยลั่นในซอยเล็ก

รอเพียงชั่วน้ำชาเดือด ชามแรกก็วางตุ้บตรงหน้า



“ตัน ตัน เปี๋ยง เปี๋ยง เมี่ยน” เส้นเปี๋ยงดึงมือจนยาวกว้าง เนื้อหนึบเหนียวยืดหดดั่งเส้นเอ็น เคียงหมูสับหยาบฉ่ำน้ำมันพริกคายรสเค็มเผ็ดสกัดจุดให้หยุดอยู่กับที่ ซดคู่น้ำซุปประสานใจที่ตุ๋นกระดูกหมูและโครงไก่จนขุ่นมัน 



เอื้อออ เจ้าหลั่งความอร่อยเข้ามาในปากข้าาา




โฉบตะเกียบไปอีกจาน “เกี๊ยวหมูน้ำลายไหล” ไส้หมูแน่นเด้งแฝงรสชาติประหลาดใจ คล้ายเจอมีดในฝักแล้วควักออกมากลายเป็นดาบใหญ่ ฟาดฟันรสเปรี้ยวคมกริบเคล้าความเผ็ดขิงผิดคาด คลายจุดชีพจรให้ย้อนกลับมาซาบซ่าน



ตบท้าย “นมเย็นเกาลัด” น้ำนมรสหวานละมุนสดใส ผมสูดลมปราณได้กลิ่นเกาลัดเฮือกใหญ่ และยังหอมค้างเติ่งอยู่อย่างนั้นหลังกลืน



ยุ้งฉาง ตั้งสำนักอยู่ในหลืบซอยอารีย์สัมพันธ์ 6



ผมขอจบด้วยภาษิตจีนประจำตระกูล

“มีนาแต่ไม่ไถ ยุ้งฉางก็ว่างเปล่า มีความรักแต่ไม่ใช้ หัวใจก็เป็นได้แค่หัวนม”

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขออนุญาตฝากเพจนะครับ https://www.facebook.com/pg/aahaankon/