คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
เมื่อก่อน ตอนเป็นเด็ก ตื่นเต้นเวลาถึงวันเกิด รู้สึกว่าเป็นวันพิเศษ ได้ของขวัญ ได้คำอวยพร
โตขึ้นมา ตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เริ่มรู้สึกว่า วันเกิดแล้วไง กินเหล้า เฮฮา สนุกสนานในแบบที่ตัวเองชอบ เริ่มนึกถึงคนที่ให้กำเนิดเรามา ว่าตอนที่ตั้งท้องเรา รู้สึกยังไง เหนื่อยขนาดไหนที่ต้องอดทนอุ้มท้องหนัก ๆ อดกินของที่อยากกิน ดูแลสุขภาพของตัวเองมากขึ้น ระวังการใช้ชีวิตมากขึ้น ฯลฯ ตอนที่คลอดเราเจ็บปวดแค่ไหน
พอเริ่มทำงาน ทุกปีเมื่อถึงวันเกิด ไม่มีการฉลอง แต่ตื่นมาตอนเช้า จะขอพรจากแม่ผู้ให้กำเนิดมา แล้วบอกกับแม่ว่า "วันนี้ อยากไปไหน กินอะไร ทำอะไร" ทำให้ทุกอย่าง เพราะสุดท้ายวันนี้แหละเป็นวันสำคัญของคนที่เป็นแม่ มากกว่าคนที่เป็นลูก (ความเห็นส่วนตัวครับ)
โตขึ้นมา ตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เริ่มรู้สึกว่า วันเกิดแล้วไง กินเหล้า เฮฮา สนุกสนานในแบบที่ตัวเองชอบ เริ่มนึกถึงคนที่ให้กำเนิดเรามา ว่าตอนที่ตั้งท้องเรา รู้สึกยังไง เหนื่อยขนาดไหนที่ต้องอดทนอุ้มท้องหนัก ๆ อดกินของที่อยากกิน ดูแลสุขภาพของตัวเองมากขึ้น ระวังการใช้ชีวิตมากขึ้น ฯลฯ ตอนที่คลอดเราเจ็บปวดแค่ไหน
พอเริ่มทำงาน ทุกปีเมื่อถึงวันเกิด ไม่มีการฉลอง แต่ตื่นมาตอนเช้า จะขอพรจากแม่ผู้ให้กำเนิดมา แล้วบอกกับแม่ว่า "วันนี้ อยากไปไหน กินอะไร ทำอะไร" ทำให้ทุกอย่าง เพราะสุดท้ายวันนี้แหละเป็นวันสำคัญของคนที่เป็นแม่ มากกว่าคนที่เป็นลูก (ความเห็นส่วนตัวครับ)
แสดงความคิดเห็น
ไม่มีใครมาอวยพรวันเกิด แปลกไหม?