รักพังเพราะโรงเรียนชายล้วน....

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เกิดขึ้นกับรุ่นพี่ของเราคนนึงเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ2เดือนก่อนเป็นเรื่องที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเขาเอง... ก่อนที่จะเล่าขอบอกถึงรสนิยมทางเพศของพี่เขาก่อน...พี่เขาเป็นชายรักชายน่ะ เรื่องมีอยู่ว่า...ย้อนไปเมื่อ7ปีที่เเล้ว พี่เขาได้รู้จักกับรุ่นน้องคนนึงผ่านทาง . Facebook น้องคนนี้เป็นคนจังหวัดราชบุรี...พี่กับน้องเขาก็คุยกันได้ประมานหนึ่งเดือนเเล้วเราก็นัดเจอกันที่จังหวัดปทุมธานีโดยที่เขาตกลงกันว่าเขาจะเรียนรู้กันเเละกันในระยะเวลา3วัน 2คืน...เเว๊บเเรกที่เจอกันกับน้องคนนั้นพี่เขาก็ถามกับตัวเองว่าจะใช่หรือป่าวเพราะว่าน้องเด็กมากตอนนั้นน้องเรียนอยู่ม.4 เขาก็ลองใช้เวลาอยู่ด้วยกันทำให้พี่เขารู้ว่า ถึงเเม้น้องเขาจะดูเป็นเด็ก...เเต่ที่จิงเเล้วเขาก็สามารถเป็นที่ปรึกษาให้พี่เขาได้ พอที่จะมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่..ช่วงเวลา3วัน2คืน...พี่เขาก็ไม่รู้ว่าเขาไปเผลอรักน้องคนนั้นตอนไหนมารู้ตัวอีกทีตอนที่น้องเขาจะกลับบ้านเขาหันมองหน้ากันภาพในตอนนั้นยังติดตาของพี่เขาไม่เคยลืม...เพราะขนาดตอนที่น้องเขากำลังจะกลับพอพี่เขากับน้องมองหน้ากันน้ำตาของเขาทั้งสองคนก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวตอนนั้นในใจของพี่เขายังคิดอยู่ว่าจะได้คุยได้เจอกับน้องคนนี้ อีกไหม เเต่เรื่องมัน...ไม่ได้จบเเค่3วัน2คืนนี้ พี่เขาก็สานต่อความสัมพันธ์กับน้องคนนั้นจนต่างฝ่ายต่างเรียกกันว่าเเฟน... ปีเเรกก็ผ่านไปทุกอย่างราบรื่นเเละสวยงามจนทำให้พี่เขาเทใจทั้งหมดของเขาให้กับน้องคนนี้...ด้วยความรักเข้าปีที่2 พี่เขาต้องไปทำงานที่จังหวัดฉะเชิงเทรา น้องคนนี้ก็จะใช้เวลาทุกๆวันศุกร์นั่งรถมาเฝ้าพี่เขาที่ทำงานทุกอาทิตย์...จนเพื่อนร่วมงานทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าน้องคนนี้ดีมากอุ๊บส์...ลืมบอกไปงานที่ทำของพี่เขาคือเป็นเเดนเซอร์ที่โรงเบียร์เเห่งนึงเเถวเเปดริ้ว...ความรักของพี่เขามีเเต่ดีขึ้นจนเพื่อนอิจฉา5555... ปีที่3น้องเขาก็บอกว่าจะเข้าเรียน โรงเรียนย่านสมุทรปราการ เป็นโรงเรียน ชายล้วนที่มีทางเข้าออกทางเดียว ระหว่างปีที่3 ก็ราบรื่นไม่มีอะไรให้หนักใจ จุดเปลี่ยน ของเรื่องราวทั้งหมด เกิดขึ้น ตั้งแต่เข้าไปเรียนที่ โรงเรียนนั้น พี่กับน้องเขาก็เริ่มขาดการติดต่อ น้องเขาเริ่มหายไปจนรุ่นพี่ของเราต้องทำทุกวิถีทางทำให้ได้รู้ข่าวด้วยตัวเอง ปีที่1ของการเรียนที่นั้น มันชั่งทรมานใจ พี่เขาเริ่มรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง พี่เขาก็พยายามจะ ทำให้น้องคนนั้นรู้ว่าพี่เขารักน้องเขามากเเค่ไหน เเต่น้องเขาก็ตอบรับมาในช่วงนั้นดี พอเข้าปีที่1ของการเรียนที่นั่นเเฟนพี่เขาก็เริ่มตั้งกฎอะไรแปลกๆ เช่นคุยได้แค่หลัง5 ทุ่ม แล้วคุยเสร็จห้ามโทรมา พี่เขาก็ยัง..งงๆแต่พี่เขาก็ลองโทรเเต่สายกลับไม่ว่างมันทำให้พี่เขาเริ่มสืบเริ่มค้นหา เเต่น้องเขก็ยังไม่ได้หายไปเลยทีเดียวทั้ง2คนก็ยังโทรคุยกันทุกวัน มาหากันบ้างมีไปเที่ยวค้างคืนกันตามโอกาสที่พอมี แล้วพี่เขาก็มีโอกาสได้ไป เที่ยวกันที่บางแสน พี่เขาเลยเเอบเปิดโทรศัพท์ของน้องเขาดูก็เห็นข้อความที่น้องเขาบันทึกไว้ ถึงคนๆนึง พี่เขาไม่รีรอ เขาเรียกน้องคนนั้นขึ้นมาคุยน้องเขายอมรับแล้วขอโทดพี่เขา...พี่เขาก็ยอมให้อภัยแต่ต้องไม่มีอีกน้องเขารับปากทั้งน้ำตาในวันนั้น แต่หลังจากนั้น ไม่เคยมีวันไหนที่พี่เขาไม่ระแวงบุคลปริศนาคนนี้ จนกระทั้งพี่เขาเข้าใกล้บุคลนี้ แต่น้องเขาก็บ่ายเบี่ยงให้เป็นคนอื่น พี่เขาเฝ้าดูคนอื่น ที่ไม่ใช่คนที่น้องคนนี้แอบไว้ เป็นเวลา1 ปี แต่ไม่รู้เลยว่าการดูมันเสียเวลาเปล่า ปีสามของน้องเขาคือปีที่6ของรุ่นพี่เรา น้องเขาก็เริ่มกลับมาสนใจพี่เรามากขึ้น พี่เขาก็คิดว่า น้องคงจะเลิกยุ่งกับทางนั้น จิงๆ แต่เปล่าคนๆนั้นต้องไปฝึกงานกลางทะเล1 ปีเต็มแล้วพี่เขาก็ได้รู้ความจิงจากคนที่น้องเขาเคยเบี่ยงประเด็นไปให้เป้นคนนี้ น้องคนนี้ ก็อึดอัด ที่เห็นพี่เราโพสตfacebookถึงเขาทั้งที่ไม่ใช่เขา น้องคนนี้เลยขอคุยกับพี่เราแบบส่วนตัวเขาบอกพี่เราทั้งหมด ว่าแฟนพี่เราเปิดหออยู่กับคนๆนี้ มาจะสองปีแล้ว พี่เราบอกว่าพอได้ฟังแค่นั้น มันเหมือนอะไรมาแทงที่ใจ แล้วพี่เขาก็ ็โทรหาแฟนของเขา พี่เขาพูดแค่คนนั้นชื่อนั้นเป้นใคร แฟนพี่เราก็ไม่ตอบ แล้วเขาก็นั่งรถมาหาพี่เรา...พี่เราบอกว่าตอนนั้นพี่เขาโกรธมาก พี่เขาคิดว่าน้องไม่ควรทำกับพี่เขาเเบบนี้ มันแย่มากกับสิ่งที่พี่เราให้เค้าคือรักที่ไม่มีอะไรแอบแฝงเขาใช้เวลาดูแลพี่เรา9วัน ไปเที่ยวไปทำทุกอย่างให้พี่เรารู้สึกโอเค ในระหว่างนั่น คนๆนั่นยังอยู่กลางทะเล มีสัญญาณบ้างไม่มีบ้าง พี่เรามีโอกาสได้คุยกับน้องคนนี้ น้องบอกว่าขอโทด แล้วจะยอมถอยออกโดยดี พี่เราขอบคุณทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาาจะทำจิงหรือเปล่า สุดท้ายวันที่น้องคนนี้กลับมา พี่เขารู้ พี่เขาก็พยายามหาทางไปดูว่าเขา2คนจะไปเจอกันไหม น้องคนนี้ ก็ยังพยายามจะวนเวียนเข้าใกล้ คนของพี่เราไม่ได้ดี พอเห็นใครใกล้ก็เลือกคนนั่น ช่วงที่น้องคนนั่นอยู่กลางทะเล น้องคนนั้นพยายามติดต่อแฟนของพี่เรา แต่แฟนพี่เราไม่รับไม่คุย จนพี่เราบอกคุยเถอะ เเฟนของพี่เราก็บอกไม่อ่ะจบแล้วก้อจบไป เเต่สุดท้ายเขาก็ต้องเจอกัน เพราะเขาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน เป็นพี่จังหวัดน้องจังหวัดกัน ระหว่างที่น้องคนนั่นกลับมา พี่เราก็ริสึกว่าแฟนของพี่เขา เริ่มเปลี่ยนไป เขาเคยบอกถ้าคนนั่นมาคุยเค้าจะไม่คุย แต่ถ้าคนเยอะ เขาก็จะคุยตามมารยาท เขาด่าคนนั่นให้พี่เราฟังจนพี่เราคิดว่าเขาคงเกลียดจิงๆ เพราะคนนั่นก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่เป็นรุ่นพี่ที่จบไปสุดท้ายเขาก็แอบนัดเจอกัน พี่เราก็พอรู้เพราะมีคนส่งมาบอก พี่เราก็โทรไปถามว่าทำแบบนี้ทำไม โกหกเราทำไม เชื่อไหม ตั้งแต่วันนั่นถึงวันนี้ เกือบ4 เดือน ที่พี่เราไม่เคยได้ยินเสียง ไม่เคยได้รับเหตุผล ไม่เคยได้คำขอโทด เค้าหายไปแบบเหมือนไม่เคยรุ้จัก พี่ของเราตอนนี้ เริ่มทำใจได้แล้ว แต่พี่เขาแค่อยากมาเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกือบทำให้ชีวิตคนๆนึงจบสิ้นไปเพราะคำว่าไม่รุ้จักพอ 7ปี ที่ผ่านมา มันบอกเขาไม่ได้เหรอ ว่าพี่เรารักเค้ามากแค่ไหน วันนี้พี่ของเราลุกขึ้นยืนแล้วพี่เขา ก็รู้สึกว่า พี่เขาต้องทำอะไรให้คนพวกนี้ ได้รู้สึกบ้าง เด่วจะมาเล่าให้