พ่อเสียตั้งแต่อายุยังน้อยทำไมพึ่งมารู้สึกเสียใจตอนโต ใครเป็นบ้าง?

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือพ่อเราเสียตั้งแต่เราอายุ7ขวบปัจจุบันเราอายุ17แล้วค่ะ คือปกติแต่ก่อนเวลาเรานึกถึงพ่อเราไม่เคยเสียใจจนร้องไห้เลยค่ะพอมาตอนนี้กลับคิดถึงตอนไหนนึกถึงคำพูดที่พ่อฝากบอกกับพี่ไว้ก่อนเสียก็จะร้องไห้อยู่ตลอด ตั้งแต่เรามีเรื่องที่ทะเลาะกับแม่เราก็เริ่มเกิดอาการแบบนี้ค่ะ

คือเราอยู่กับแม่2คนค่ะ แม่เราเป็นคนใช้เงินเก่งมากใช้แบบไม่คิดแถมมีหนี้รายวัน เราเคยบอกแม่เรื่องหนี้พร้อมเหตุผลแม่เราเขาก็ไม่ฟังค่ะแถมทะเลาะกันอีก

ในบ้านไม่มีใครพูดได้เลย แล้วแม่เขาก็อ้างเหตุผลว่าต้องหมุนเงินนั่นนี่ทั้งที่ในบ้านเราถ้าไม่มีหนี้ก็คือมีเงินเก็บเหลือเฟือเลย ตอนที่พ่อเราเสียเราได้เงินประกันพ่อจำนวนหนึ่งเยอะพอสมควรแต่เราเป็นเด็กเราเลยไม่รู้เรื่อง พอเราโตขึ้นเราเริ่มมีเงินเก็บแม่เราเริ่มมายืมเงินเราบ้างเราก็ไม่ได้คิดไรคิดว่าให้แม่ไปเถอะเขาเลี้ยงเรามา พอเราโตขึ้นเรื่อยๆๆๆมันถึงจุดที่เราเริ่มรู้อะไรหลายๆอย่าง ป้าเริ่มโทรมาบอกทุกอย่างที่เราไม่รู้คุณยายที่บ้านเริ่มบอกเรื่องที่เราไม่รู้ เราได้ยินมันทำให้เราใจแป่วไปเลยค่ะแทบอยากจะร้องไห้ออกมาตรงนั้นเลยสิ่งที่เราได้ยินคือ แม่เราเขาเอาเงินประกันพ่อที่พ่อให้เราไปหมดแล้วนะ(คือแม่บอกว่าแม่ยังไม่เอามา) แต่พ่อแบ่งไว้ให้หนูอยู่ที่เป็นเงินเก็บของพ่อเองที่ไม่ใช่เงินประกัน

เราใจเริ่มบางแล้วเริ่มอ่อนแอ พอหลังจากที่เราได้ยินมาเราเริ่มรู้สึกไม่โอเคกับแม่ เรามีงานพาร์ทไทม์ทำวันเสาร์อาทิตย์เราได้เงินมาแม่ก็ยืมเงินเราไปแต่เราไม่เคยทวง เราไม่เข้าใจว่าแม่เอาเงินไปทำไรตั้งเยอะทั้งที่แม่ก็มีร้านขายของเป็นของตัวเอง คือทุกวันนี้เราคิดถึงแต่พ่อทุกวันเลยค่ะคิดถึงคำพูดทุกคำคิดตอนไหนก็จะร้องไห้กลายเป็นว่าเราอยากหนีออกจากแม่ไม่อยากอยู่ เวลาป้าส่งเงินมาแม่เขาก็จะถามเราตลอดว่าป้าโอนมายัง ถามทุกรอบพอได้มาก็มาขอยืมตลอด เราไม่รู้ว่าเขาเห็นเราเป็นอะไร