ประชุมบริษัทเลิกแล้ว..นายวินัย อายุหกสิบกว่า เจ้าของบริษัทออแกไนซ์ยักษ์ใหญ่ในเมืองไทย เดินมานั่งเผละที่เก้าอี้ตัวสีดำพนักพิงสูงท่วมหัว เขาเอาลูบเคราไปมาอย่างช้าๆ พลางเอนตัวกับพนักพิงแล้วหลับตา นึกถึงใบหน้าภรรยาที่ตายจากกันไปหลายปี แต่กลับมีเสียงใสๆตัดพ้อของหญิงสาวดังขึ้น ใกล้กับโต๊ะทำงาน ทำให้เขาต้องหรี่ตามอง ณรินดาลูกสาวคนเล็กของเขาเอง
“หนูไม่เข้าใจเลยค่ะ ที่คุณพ่อ รับงานรักษาความปลอดภัยไว้เอง ไม่ตัดให้บริษัทอื่นทำ พี่มาร์วินกับหนูก็ไม่เห็นด้วยเหมือนกัน กับการตัดสินใจของ
คุณพ่อ”
หญิงสาวคนสวย ใส่ชุดสีครีมแบบสาวออฟฟิศ สีหน้าบึ้ง แต่กลับพยามเดินไปใกล้ ผู้เป็นพ่อแล้วนวดแขนเอาใจ
“ใช่ครับ ผมเห็นด้วยว่า เราควรตัดส่วนของรักษาความปลอดภัยไปให้บริษัทอื่นดูแล รับแค่งานดูแลเสื้อผ้า เครื่องเสียง อาหารและเครื่องดื่มก็พอ”
หนุ่มหล่อที่ชื่อ มาร์วิน ขยับเนคไท สีน้ำเงินให้เข้าที่
“ อ้อ..นี่. ยัยดา เลิกทำเป็นอ้อนคุณพ่อเสียที นี่ที่ทำงานนะไม่ใช่ที่บ้าน” เขาปรามน้องสาว
“แล้วจะทำไมล่ะ พี่ชายขี้เก๊ก วันๆเอาแต่เก๊กท่าเดียว คงหล่อตายล่ะ”
ณรินดา ตอบโต้ พี่ชายอย่างทันควัน
“เอาล่ะ…เอาล่ะ พอแล้ว เฮ้อ..พี่น้องคู่นี้ ทะเลาะกันแทบทุกวัน”
นายวินัยพูดแล้วส่ายศีรษะไปมา
“ตอนนี้ พ่อได้ข่าวมา บริษัท….ของนายวีระ กำลังขยายกิจการ ได้งานอีเว้นใหญ่ๆไปหลายงานแล้วตอนนี้ จากที่
เป็นแค่บริษัทรักษาความปลอดภัยเพียงอย่างเดียว ”
พอพูดจบ นายวิชัยจึงก้มลงหยิบเอกสารในลิ้นชัก ยื่นให้มาร์วินดู
“ นี่เป็นเอกสารเดินทางมาแสดงคอนเสิร์ต ของนักร้องชื่อดังคือ ลีจองกุ้ก กับนักร้องสาว เกาหลีอีกคน ชื่อ วาเนสซ่า ทางบริษัทเราต้อง
ดูแลความปลอดภัยงานโชว์ตัว จัดการเรื่องที่พักระหว่างที่ คุณ วาเนสซ่า มาอยู่ที่ไทยทั้งหมดเจ็ดวัน”
“อ้าวแล้ว ของ คุณลี ล่ะค่ะ บริษัทเราไม่ได้ดูแลเหรอ”
ณรินดา ถามสีหน้างงๆ
“ก็เพราะได้ บริษัทของนายวีระนี่ไง งานโชว์ตัวเอย ..งานคอนเสิร์ตเอย… งานรักษาความปลอดภัยเอย บริษัทของนายวีระได้
ไปทั้งหมดถ้าเรายังไม่คิดทำอะไรบ้างล่ะก็ วันหน้าบริษัทเราคงแย่แน่นอน”
มาร์วินเปิดเอกสารเกี่ยวกับ วาเนสซ่า ออกดู แล้วแอบยิ้มที่มุมปากเขาตอบตกลง เห็นด้วยกับผู้เป็นพ่อทันที
Fanclub Hero
“หนูไม่เข้าใจเลยค่ะ ที่คุณพ่อ รับงานรักษาความปลอดภัยไว้เอง ไม่ตัดให้บริษัทอื่นทำ พี่มาร์วินกับหนูก็ไม่เห็นด้วยเหมือนกัน กับการตัดสินใจของ
คุณพ่อ”
หญิงสาวคนสวย ใส่ชุดสีครีมแบบสาวออฟฟิศ สีหน้าบึ้ง แต่กลับพยามเดินไปใกล้ ผู้เป็นพ่อแล้วนวดแขนเอาใจ
“ใช่ครับ ผมเห็นด้วยว่า เราควรตัดส่วนของรักษาความปลอดภัยไปให้บริษัทอื่นดูแล รับแค่งานดูแลเสื้อผ้า เครื่องเสียง อาหารและเครื่องดื่มก็พอ”
หนุ่มหล่อที่ชื่อ มาร์วิน ขยับเนคไท สีน้ำเงินให้เข้าที่
“ อ้อ..นี่. ยัยดา เลิกทำเป็นอ้อนคุณพ่อเสียที นี่ที่ทำงานนะไม่ใช่ที่บ้าน” เขาปรามน้องสาว
“แล้วจะทำไมล่ะ พี่ชายขี้เก๊ก วันๆเอาแต่เก๊กท่าเดียว คงหล่อตายล่ะ”
ณรินดา ตอบโต้ พี่ชายอย่างทันควัน
“เอาล่ะ…เอาล่ะ พอแล้ว เฮ้อ..พี่น้องคู่นี้ ทะเลาะกันแทบทุกวัน”
นายวินัยพูดแล้วส่ายศีรษะไปมา
“ตอนนี้ พ่อได้ข่าวมา บริษัท….ของนายวีระ กำลังขยายกิจการ ได้งานอีเว้นใหญ่ๆไปหลายงานแล้วตอนนี้ จากที่
เป็นแค่บริษัทรักษาความปลอดภัยเพียงอย่างเดียว ”
พอพูดจบ นายวิชัยจึงก้มลงหยิบเอกสารในลิ้นชัก ยื่นให้มาร์วินดู
“ นี่เป็นเอกสารเดินทางมาแสดงคอนเสิร์ต ของนักร้องชื่อดังคือ ลีจองกุ้ก กับนักร้องสาว เกาหลีอีกคน ชื่อ วาเนสซ่า ทางบริษัทเราต้อง
ดูแลความปลอดภัยงานโชว์ตัว จัดการเรื่องที่พักระหว่างที่ คุณ วาเนสซ่า มาอยู่ที่ไทยทั้งหมดเจ็ดวัน”
“อ้าวแล้ว ของ คุณลี ล่ะค่ะ บริษัทเราไม่ได้ดูแลเหรอ”
ณรินดา ถามสีหน้างงๆ
“ก็เพราะได้ บริษัทของนายวีระนี่ไง งานโชว์ตัวเอย ..งานคอนเสิร์ตเอย… งานรักษาความปลอดภัยเอย บริษัทของนายวีระได้
ไปทั้งหมดถ้าเรายังไม่คิดทำอะไรบ้างล่ะก็ วันหน้าบริษัทเราคงแย่แน่นอน”
มาร์วินเปิดเอกสารเกี่ยวกับ วาเนสซ่า ออกดู แล้วแอบยิ้มที่มุมปากเขาตอบตกลง เห็นด้วยกับผู้เป็นพ่อทันที