เรื่องมีอยู่ว่า.. เราคบกับแฟนมา 4ปี เกือบ5ปี คบกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมเรากับเขาอยู่ห้องเดียวกัน หลังจบมัธยม แต่ก็ต่างแยกย้ายไปใช้ชีวิตคนละทาง
เขาทำงานปั้มอยู่ในตัวเมืองแห่งนึง ส่วนเราก็เรียนใกล้ๆในเมือง หมู่บ้านเขากับเราอยู่ไม่ไกลกันมาก
เราก็จะเป็นฝ่ายไปหาเขาอยู่บ่อยๆเขาก็มาบ้างแต่ไม่เยอะ
ทางครอบครัวเรารู้ ครอบครัวเขารู้ว่าเราคบกัน เขาก็ไม่ได้ห้ามอะไร แต่ทางฝ่ายเรา แม่เราคอยห้ามบ่อยๆ ตอนที่เราไปไหนมาไหนกับเขาสองต่อสอง
มันดูไม่ดี เพราะเราเป็นฝ่ายหญิง เขายังไม่ได้มาขอหรือหมั้น คนต่างจังหวัดเค้าถือ เราก็ออกบ้านตอนกลางคืนได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะเรามีภาระที่ต้องดูแลยาย เรากับเขาจะได้เจอกันอาทิตย์ละครั้ง เราจะไปหาเขาตอนวันหยุดของเขา แรกๆก็โอเคร แต่พอผ่านมา 1ปี เราเรียนจบ ปวส. เขาย้ายไปทำงานเซเว่น เขาดูเปลี่ยนไป ทุกวันหยุดเราไปหาเขา ชวนเขาไปเที่ยวนั้นนี้ทุกทีก็มีความสุข เขาก็อยากไป หรือบางวันเราก็ไปนั่งเล่นชวนเล่นเกมพักผ่อน เขาก็ดูอยู่กับเรามีความสุขดี แต่เดี่ยวนี้ พาไปไหนก็ดูลำคานเรา ไม่เต็มใจ นั่งเล่นอยู่บ้านด้วยก็ไม่ค่อยสนใจเรา จนเราได้ทำงานอยู่ในเมืองเหมือนกันแต่คนละที่กับเขา ตอนนั้นก็มีคนในที่ทำงานเรามาหยอดมาจีบ เราก็ไม่ได้สนอะไรคุยตามประสาคนรู้จัก เรากับเขาต่างคนต่างทำงาน เลิกงานก็กลับบ้านนอน ไม่ค่อยมีเวลาให้กันเท่าไหร่ แต่เราก็ใส่ใจเขาตลอด แต่เขาก็ดูเหมือนห่างจากเราไปเรื่อยๆ ไม่ทักหา ไม่สนใจ บอกกับเราแค่ว่าทำงาน เหนื่อย อยากพัก ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เป็นแบบนี้
เราลาออกจากงานและกลับมาดูแลยายเหมือนเดิม เราก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหน ก็รอแต่เขานะ ส่วนกับคนในที่ทำงานเราที่เขามาคุยด้วย เราก็ยังคุยเราคุยกับเขาเพราะเราเห็นเขาเป็นพี่และพี่คนนั้นก็มีแฟนยุแล้ว ให้คุยจริงจังไปแย่งเราก็ไม่เอาอยู่แล้ว จนมาวันนึงแฟนได้มีโอกาสอยู่กับแฟน เขาก็ถามเราแบบตั้งคำถามสมมุติขึ้นมาต่างงๆ เช่น ถ้าขอเลิกและอยู่คนเดียวจะให้เลิกไหม ถ้าขอเลิกเฉยๆ ได้ไหม ถ้ามีแฟนเพิ่มจะให้มีไหม ถ้าเจอคนที่ไปไหนมาไหนได้สะดวกไปได้ทั้งวันมากกว่าจะให้เลิกไหม เราก็ตอบๆตามประสาไป เพราะเราก้ชอบตั้งขอสมมุติเหมือนกันแต่ไม่คิดทำจริง เราก็คิดว่าเขาจะไม่ทำ
แต่พอผ่านไป 1 อาทิตย์ เขามาบอกเลิกเราโดยให้เหตุผลว่า เขาเหนื่อยเขาอึดอัดเขาไม่อยากไปต่อ เราทำให้เขาดีมากที่ผ่านมามันดีมากแต่เขาบอก เขาไม่ไหว ด้วยความที่เราร้องไห้และปล่อยดูเขาก็คงกลับมา เพระที่ผ่านมามีแต่เขาบอกเลิกเรา เราก็ขอให้เขาอยู่เขาก็อยู่ แต่ครั้งนี้ ผ่านมา3วัน คนในที่ทำงานเขาทักมาบอก ว่าเขาแอบคุยกับเด็กในที่ทำงานอยู่คุยกันได้2-3เดือนแล้ว คุยก่อนเราจะทำงานอีก เราโคตรเจ็บ ด้วยความโมโหเราโทรไปหาเขา ถามเกี่ยวกับเด็กคนนั้น เขาก็บอกว่าเราก็คุยกับคนที่ทำงานเหมือนกันไม่ใช่หรอ เราก็บอกว่าไม่ได้อะไร และเขาก็บอกว่าเหตุผลจริงๆที่เลิกกับเราเพราะ ครอบครัวเราไม่ชอบเขาทั้งๆที่ไม่ใช่เลย และเขาก็อึดอัดที่ไปไหนมาไหนแบบคนอื่นไม่ได้ เราก็ได้แต่ขอโทดขอให้เขาอยู่ แต่เขาบอก เขาไม่ไหวขอจบ เราสุดจะยื้ออ้ะ สุดท้ายก็ได้เลิก เราจะเป้นจะตายร้องไห้ ไม่กินข้าวมา2อาทิตย์กว่า พ่อกับแม่ก็คอยปลอบ เพื่อนก็คอยซัพพอร์ต มันแย่มากอ้ะ เราหาเหตุผลตลอดที่เลิกกันจริงๆมันคืออะไร จนผ่านมา2อาทิตย์ เราเจอเขาในห้างๆนึง มากับเด็กคนนั้นสองคน เราโคตรจุกนะ มันอธิบายไม่ถูกเลยล้ะ และก็เจออีกรอบในห้างเหมือนเดิม เขามากันสองคน เรานี่แบบนี่ใช่ไหม เหตุผลที่เลิกกันจริงๆ ไม่ได้บอกด้วยปาก แต่การกระทำมันชัดมากๆ เขาบอกว่าเขาคนเดิมมันตายไปแล้ว เราก็ได้แต่ถามตัวเองในใจ เราไปทำอะไรให้เขาเปลี่ยนเราทำร้ายอะไรเขา เขาถึงต้องเปนแบบนี้ คำถามโคตรค้างคาใจ แต่ทำอะไรไม่ได้
เวลาแฟนเก่าบอกเลิก เพราะเขานอกใจ ทำไหมเขาถึงไม่บอกตรงๆ
เขาทำงานปั้มอยู่ในตัวเมืองแห่งนึง ส่วนเราก็เรียนใกล้ๆในเมือง หมู่บ้านเขากับเราอยู่ไม่ไกลกันมาก
เราก็จะเป็นฝ่ายไปหาเขาอยู่บ่อยๆเขาก็มาบ้างแต่ไม่เยอะ
ทางครอบครัวเรารู้ ครอบครัวเขารู้ว่าเราคบกัน เขาก็ไม่ได้ห้ามอะไร แต่ทางฝ่ายเรา แม่เราคอยห้ามบ่อยๆ ตอนที่เราไปไหนมาไหนกับเขาสองต่อสอง
มันดูไม่ดี เพราะเราเป็นฝ่ายหญิง เขายังไม่ได้มาขอหรือหมั้น คนต่างจังหวัดเค้าถือ เราก็ออกบ้านตอนกลางคืนได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะเรามีภาระที่ต้องดูแลยาย เรากับเขาจะได้เจอกันอาทิตย์ละครั้ง เราจะไปหาเขาตอนวันหยุดของเขา แรกๆก็โอเคร แต่พอผ่านมา 1ปี เราเรียนจบ ปวส. เขาย้ายไปทำงานเซเว่น เขาดูเปลี่ยนไป ทุกวันหยุดเราไปหาเขา ชวนเขาไปเที่ยวนั้นนี้ทุกทีก็มีความสุข เขาก็อยากไป หรือบางวันเราก็ไปนั่งเล่นชวนเล่นเกมพักผ่อน เขาก็ดูอยู่กับเรามีความสุขดี แต่เดี่ยวนี้ พาไปไหนก็ดูลำคานเรา ไม่เต็มใจ นั่งเล่นอยู่บ้านด้วยก็ไม่ค่อยสนใจเรา จนเราได้ทำงานอยู่ในเมืองเหมือนกันแต่คนละที่กับเขา ตอนนั้นก็มีคนในที่ทำงานเรามาหยอดมาจีบ เราก็ไม่ได้สนอะไรคุยตามประสาคนรู้จัก เรากับเขาต่างคนต่างทำงาน เลิกงานก็กลับบ้านนอน ไม่ค่อยมีเวลาให้กันเท่าไหร่ แต่เราก็ใส่ใจเขาตลอด แต่เขาก็ดูเหมือนห่างจากเราไปเรื่อยๆ ไม่ทักหา ไม่สนใจ บอกกับเราแค่ว่าทำงาน เหนื่อย อยากพัก ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เป็นแบบนี้
เราลาออกจากงานและกลับมาดูแลยายเหมือนเดิม เราก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหน ก็รอแต่เขานะ ส่วนกับคนในที่ทำงานเราที่เขามาคุยด้วย เราก็ยังคุยเราคุยกับเขาเพราะเราเห็นเขาเป็นพี่และพี่คนนั้นก็มีแฟนยุแล้ว ให้คุยจริงจังไปแย่งเราก็ไม่เอาอยู่แล้ว จนมาวันนึงแฟนได้มีโอกาสอยู่กับแฟน เขาก็ถามเราแบบตั้งคำถามสมมุติขึ้นมาต่างงๆ เช่น ถ้าขอเลิกและอยู่คนเดียวจะให้เลิกไหม ถ้าขอเลิกเฉยๆ ได้ไหม ถ้ามีแฟนเพิ่มจะให้มีไหม ถ้าเจอคนที่ไปไหนมาไหนได้สะดวกไปได้ทั้งวันมากกว่าจะให้เลิกไหม เราก็ตอบๆตามประสาไป เพราะเราก้ชอบตั้งขอสมมุติเหมือนกันแต่ไม่คิดทำจริง เราก็คิดว่าเขาจะไม่ทำ
แต่พอผ่านไป 1 อาทิตย์ เขามาบอกเลิกเราโดยให้เหตุผลว่า เขาเหนื่อยเขาอึดอัดเขาไม่อยากไปต่อ เราทำให้เขาดีมากที่ผ่านมามันดีมากแต่เขาบอก เขาไม่ไหว ด้วยความที่เราร้องไห้และปล่อยดูเขาก็คงกลับมา เพระที่ผ่านมามีแต่เขาบอกเลิกเรา เราก็ขอให้เขาอยู่เขาก็อยู่ แต่ครั้งนี้ ผ่านมา3วัน คนในที่ทำงานเขาทักมาบอก ว่าเขาแอบคุยกับเด็กในที่ทำงานอยู่คุยกันได้2-3เดือนแล้ว คุยก่อนเราจะทำงานอีก เราโคตรเจ็บ ด้วยความโมโหเราโทรไปหาเขา ถามเกี่ยวกับเด็กคนนั้น เขาก็บอกว่าเราก็คุยกับคนที่ทำงานเหมือนกันไม่ใช่หรอ เราก็บอกว่าไม่ได้อะไร และเขาก็บอกว่าเหตุผลจริงๆที่เลิกกับเราเพราะ ครอบครัวเราไม่ชอบเขาทั้งๆที่ไม่ใช่เลย และเขาก็อึดอัดที่ไปไหนมาไหนแบบคนอื่นไม่ได้ เราก็ได้แต่ขอโทดขอให้เขาอยู่ แต่เขาบอก เขาไม่ไหวขอจบ เราสุดจะยื้ออ้ะ สุดท้ายก็ได้เลิก เราจะเป้นจะตายร้องไห้ ไม่กินข้าวมา2อาทิตย์กว่า พ่อกับแม่ก็คอยปลอบ เพื่อนก็คอยซัพพอร์ต มันแย่มากอ้ะ เราหาเหตุผลตลอดที่เลิกกันจริงๆมันคืออะไร จนผ่านมา2อาทิตย์ เราเจอเขาในห้างๆนึง มากับเด็กคนนั้นสองคน เราโคตรจุกนะ มันอธิบายไม่ถูกเลยล้ะ และก็เจออีกรอบในห้างเหมือนเดิม เขามากันสองคน เรานี่แบบนี่ใช่ไหม เหตุผลที่เลิกกันจริงๆ ไม่ได้บอกด้วยปาก แต่การกระทำมันชัดมากๆ เขาบอกว่าเขาคนเดิมมันตายไปแล้ว เราก็ได้แต่ถามตัวเองในใจ เราไปทำอะไรให้เขาเปลี่ยนเราทำร้ายอะไรเขา เขาถึงต้องเปนแบบนี้ คำถามโคตรค้างคาใจ แต่ทำอะไรไม่ได้