จนเราเริ่มเดินมาถึงส่วนบน ไปยังโซนที่เราสนใจแค่เริ่มต้นเราเข้ามาในงานเราก็ต้องเงียบหยุดคุยกัน พร้อมตรงดิ่งดึงอารมณ์เข้าไปอินกับงานชิ้นแรกที่อยู่ตรงหน้า

งานนี้มีความดุดันและความหมายที่หนักพอสมควรเราเดินพินิจเสพงานกับแบบหยุดคิดและเงียบปากสงบคำกันเลยทีเดียว

ผมเดินวนรอบชั้นนี้จนจบออกมาอยู่ที่ทางออกพร้อมเสพผลงานชิ้นสุดท้ายของชั้น 

ตรงจุดนี่มันดึงเราทั้งคู่พี่น้องไว้ให้หยุดมองเเละพยายามตีความหมายของมัน ด้วยความเคยชินเราจึงเล่นเกมส์ทายความหมาย (เราตกลงว่าจะไม่อ่านแต่คิดเอาเองแล้วค่อยอ่านเฉลยปรกติงานart จะมีป้ายอธิบายความหมายข้างๆ) พวกเราตั้งใจแข่งกันมากและในจังหวะนั้นเองที่เราสองคนกำลังครุ่นคิดอยู่ ก็มีผู้หญิงท่านหนึ่งมายืนข้างเรา พร้อมกับถ่ายรูปแล้วทำหน้านิ่วคิดไม่ตกคล้ายเรา

ด้วยความที่เราใช้เวลาอยู่ตรงนี้กันสามคนพอสมควร ผมจึงได้มีโอกาศเห็นหน้าเค้าชัดๆ (ไอ้คนโพสนี้มันหนุ่ม27โสดไม่มีแฟน)เเล้วเค้าน่ารักมาก ภาพที่เห็นคืออยากให้นึกตาม ผญ.สูงประมาณ155-160 มาคนเดียวมีเค้าหมวยๆหน่อยกำลังทำหน้าตาแบบใช้ความคิดในงานอาร์ทที่สือถึงการร่วมเพศโดยใช้ตุ้กตาไม้ที่มีหลอดไฟแท่งยาวแทน…. (มันเป็นภาพที่ผมบอกเลยว่าแปลกมากแต่ก็มีสเน่ห์แปลกๆ)เราจึงทำนิสัยไม่ดีแอบดูแอบสังเกตุเค้า เค้าใช้เวลาอีกชั่วครู่ [รวมเวลาอยู่ตรงนี้ทั้งหมดประมาณ 4นาที)ก่อนจะเดินสวนทางเราเข้าไปในงาน แต่ด้วยความที่เรามากับน้องและมีงานรออยู่ เราจึงตัดใจแม้จะรู้สึกเสียดายอย่างสุดซึ้งก่อนกลับมาให้คำปรึกษาปัญหาหัวใจของน้องต่อพร้อมกับกำลังจะเดินลงเพราะงานยังไม่เสร็จ ชั่วครู่ภาพความกล้าในการเปิดเผยตัวของชาว transgender ก็แล่นเข้ามาในหัวผม "กว่าเค้าจะรวบรวมความกล้า กว่าเค้าจะทำตัวให้เราเป็นที่ยอมรับ เค้าต้องมีจิตใจที่เข้มเเข็งขนาดไหน"  พอคิดได้เราจึงบอกน้อง" my bro เจ้าจงรอตรงนี้พี่มีสิ่งที่ต้องทำ" ก่อนน้องชายจะยกนิ้วโป้งขึ้นให้เป็ญสัญญาญว่าเข้าใจเเล้ว 

ผมเดินกลับเข้ามาในงานพร้อมกับมองหาเค้าคนนั้นและหวังจะเดินเข้าไปทักทาย แต่พอถึงเวลาจริง เมื่อเราเดินเข้าไปในงานและเจอเค้า อยู่ๆเราก็เกิดกลัวและประหม่าเดินหลบมุมทำทีเป็นอ่านและเสพงานอยู่(ขอโทษพี่น้องที่เราไม่กล้าพอ) และแอบมองเค้าที่กำลังพินิจงานชิ้นนี้แบบจริงจังมาก

เราคิดในใจเออวุ้ย taste เค้าคล้ายเราดีมองงานชิ้นคล้ายๆกัน ก่อนจะหันหลังเเล้วเดินกลับออกมา เราคิดว่าเราไม่ควรไปรบกวนเค้าดีกว่า การมา Museums นั้นต้องใช้สมาธิและคงไม่ดีถ้ามีคนเจ้าไปรบกวน (จริงๆคือเราปอดไม่เคยจีบสาวมา11 ปีแล้วเลยหาข้ออ้างถอย)

ด้วยความรู้สึกที่ว้าวุ่นจึงไม่ค่อยมีกะจิตกะใจจะไปทำงานต่อ เราจึงเดินขึ้นชั้นบนอีกชั้น

ในชั้นนี้เป็นงานที่สือถึงความงามในความแตกต่าง เราเดินวน ส่วนใหญ่ชั้นนี้จะแยกส่วนแสดงเป็นห้องๆ และไม่ค่อยพูดถึง sex แต่จะเน้นไปที่ชีวิตการเป็นอยู่แทน มีทั้งภาพถ่าย งานวิดีทัศ และงานวาด

ตรงจุดนี้เป็นรูปที่ ให้อารมณ์ปั่นป่วนท้องน้อยมาก มันสื่อได้แบบน่าขนลุกแนะนำให้ไปเดินดูของจริง

เราพี่น้องจอมอู้งานเดินวนกันซักพักเกือบ 15 นาที กำลังมองเจ้าสิ่งนี่

แล้วเธอคนนั้นก็ได้เดินผ่านผมไปอีกครั้ง ในครั้งนี้ผมรู้สึกแบบเห้ยเค้ามาคนเดียวนิ อยากทักอยากรู้จักว่าแล้วก็รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปอีกครั้งแต่พอจะถึงตัวเค้าอยู่ๆเค้าก็หยิบโทรศัพย์ขึ้นมาถ่ายรูปงาน art ด้วยความเขิลเเละป็อดในจังหวะที่ไม่ดี จึงหันหลังเดินกลับมาลากน้องเดินออกไป แล้วคุยกับน้องว่า "moment นั้นมันไม่ได้ว่ะ bro สงสัยคงจะไม่ใช่" แล้วเราทั้งคู่ก็เดินไปต่อด้วยความรู้สึกหน่วงๆของผมแต่ก็แอบๆมองเค้าต่อนิดนึง ก่อนเราจะเข้าไปดูวิดีโอในห้องที่เป็นห้องปิดและ ณ กลางห้องนั้นมีวิดีโอของชายคนหนึ่งที่นั้งสูบบุหรี่อยู่บนเตียงเพียงลำพัง เรานั้งเก้าอี้เสพมันอยู่สักครู่ก่อนจะหันมามองหน้ากันแล้วบอกว่า "เข้าไม่ถึงว่ะ" 

เดี๋ยวมาต่อครับกลัวมือถือค้าง