O เสน่หา .. O

0 เยี่ยงไรหนอคิดย้อน .. แล้วร้อนรุ่ม กับเร้ารุมในจิตด้วยคิดถึง เหมือนแววตาวามนั้น .. ร่วมกันตรึง รอยหวานซึ้งลงทรวงแล้วหน่วงไว้ 0 จงรู้เถิด .. คะนึงหาบรรดามี มากกว่าที่รูปพรรณเคยฝันใฝ่ ทุกผูกพันทุกช่วง

. . https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=08-2014&date=30&group=11&gblog=576&fbclid=IwAR15M2roGWCWUT0q0ndsPiavoZggMu-Maha7yHrkIERfvSCoC2MqKoBNfVE

0 แล้วรูปรอยเจ็บปวดแสนรวดร้าว ค่อยโน้มน้าวกำสรดจรดสมัย เพื่อรับรองรับช่วงจู่ห้วงใจ มรรคาใด .. จะเหลือวางให้ย่างเดิน ? 0 กรรมบทเคยมีกระวีกระวาด ย่อมมิอาจร่วมชั้นด้วยสรรเสริญ ไร้สิ้นการณ์จะบรรเจิดให้เพล

0 สุดทางรักเหลือชังไว้สั่งเชือด สยามรัฐฤาหยดเลือดจะเหือดหาย เหล่าแวดล้อมพร้อมมีดเริ่มกรีดกราย รอหยาดเลือดรวมสายที่ปลายคม 0 สุดเส้นทางสายรัก, ที่ปักขวาง คือกฎสร้างกำกับรอทับถม ปริยายถ่อยเถื่อนวางเงื่อน

O ริ้วภูษา, นวลลออเหมือนต่อเรื่อง ผ่านย่างเยื้องรูปโฉมล้อมโลมขวัญ ดั่งสายน้ำเลี้ยวไหลล้อมไพรวัลย์ โอบไอชื้นลูบพรรณร่วมกันมา O สายน้ำโอบสิงขรซอกซอนเลี้ยว อีกร่างเปรียววางรอยดั่งคอยท่า ขจีแห่งหิมวัลย์ล้

O พร้อมรูปหน้าก้มต่ำเหมือนก้ำกึ่ง เม้มเรียวปากแกมบึ้งอยู่ซึ่งหน้า อีกแก้มเนื้อเนียนลออเหมือนล้อตา ให้วกหา-วกวน .. อยู่อลเวง O โลกแวดล้อมเบื้องหน้าเมื่อตาสบ ราวถูกลบด้วยนิมิตแห่งพิศเพ่ง อ่อนไหวทั่วเขตค

๑๑ ช้าง, ม้า, คน-เคลื่อนคล้อย - - - ใจครวญ มาทัพ, พรากเรือน, นวล - - - ห่างห้อง ถ้วนเหตุที่พาหวน - - - มาห่าง ทวน, ดาบ, ใจขุ่นข้อง - - - จักสะบั้นบั่นคอ ฯ ๑๒ ดาบต้องแดดวาบล้อ - - - อารมณ์ เนื้อ, เลือ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=09-2013&date=11&group=11&gblog=478

.. https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=01-2014&date=31&group=11&gblog=512