ขอใช้พื้นที่นี้ระบายความรู้สึกหน่อยนะคะ
คือเราอึดอัดมากกับเรื่องนี้ แต่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้
เราย้ายงานใหม่เมื่อประมาณเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว เราได้เจอพี่ที่ทำงานคนนึง พี่เขาเป็นคนน่าตาดี น่ารัก เขาคอยช่วยเหลือให้คำแนะนำ ดูแลเราตลอดในทุกเรื่อง ทำให้เราแอบมีความรู้สึกดีๆกับพี่เขา แต่เรายังไม่คิดอะไร เพราะพี่เขามีแฟนอยู่แล้วแต่ทำงานคนละจังหวัด เราไม่ใช่คนสวยอะไร ไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่าเขาจะคิดอะไรกับเรา
แต่ด้วยความที่เขาใส่ใจเราเป็นพิเศษจนเพื่อนๆเริ่มเตือนว่า ให้ระวังตัวเพราะพี่เขาก็เป็นคนเจ้าชู้คนนึง ให้ระวังใจตัวเอง ด้วยความที่เราปลื้มพี่เขา ก็คุยกันมาตลอดด้วยความคิดที่ว่า เราห้ามใจเราได้ เราไม่คิดไรหรอก พี่เขามีแฟนแล้วเราจะไม่ยุ่ง จนเวลาผ่านมา 3 เดือน มีโอกาสได้ไปหลายๆที่ด้วยกัน เนื่องจากการทำงาน ทำให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น เขาเริ่มคุยกับเรามากขึ้น ดูแลเราเป็นพิเศษกว่าคนอื่นๆ ถามไถ่ตลอดว่าทำไร อยู่ไหน งานเป็นไงมีปัญหาอะไรรึป่าว นั่นยิ่งทำให้เราหวั่นไหวและรู้สึกดี เราโสดค่ะ เลิกกับแฟนได้เกือบ 3 ปี มีคนคุยเรื่อยๆ แต่ยังไม่ได้คิดจริงจังกับใคร ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ จนวันนึงที่ทำงานเรามีงานเลี้ยง เราก็สังสรรค์กันหนักพอสมควร ทำให้วันนั้นเรากับพี่เขาพลาดจูบกัน พี่เขาสารภาพว่าเขาชอบเรา ซึ่งเราก็รู้สึกแบบนั้น หลังจากวันนั้น เราก็เฟลๆไปพักนึง ด้วยความที่เราชอบเขา แต่เขาก็มีแฟนแล้ว เราเลยรู้สึกว่า ควรทำยังไงต่อ มองหน้ากันยังไง เราก็พยายามทำตัวตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราได้ไปเที่ยวด้วยกันหลายๆที่ ไปกับกลุ่มเพื่อนๆที่ทำงาน ยิ่งทำให้เราสนิทกัน จนเวลาผ่านไปถึงงานปีใหม่ของที่ทำงาน เราสังสรรค์กันหนักมาก เขาอาสามาส่งเรา ซึ่งนั่นทำให้เราพลาดครั้งใหญ่ เราเกินเลยกันด้วยอารมย์ชั่ววูบ เรายอมรับว่าเราพลาดแต่พี่เขากลับบอกว่าเขาทำเพราะความตั้งใจ เขาชอบเรามาก เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันนี้เรารู้สึกแย่กับตัวเองมาก เราชอบเขาไปแล้ว แต่เราไม่มีสิทธ์อะไรทั้งนั้น เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก อยู่ด้วยความอึดอัด เราโกรธ เกลียดตัวเองมาก ที่เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในเรื่องแย่ๆ นี้ เวลาอยู่ด้วยกันเรายอมว่าเรารู้สึกดีและมีความสุข แต่ทุกครั้งเรามีสติอยู่กับตัวเอง ก็กลับมานึกว่า เราทำอะไรอยู่ ทำไมเราทำตัวแย่แบบนี้ ยอมรับเลยค่ะ ว่าเราเลวมากที่ยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว เรายอมรับว่าตอนนี้เรายังไม่พร้อมรับความจริง ยังไม่พร้อมเดินออกมา แต่เราคิดเสมอว่าวันนึงยังไงคนที่เจ็บที่สุด และต้องถอยออกมาก็คือเรา เราหวังว่าวันนึงเราจะทำมันได้ เราจะเดินออกมาจากความสัมพันธ์นี้ได้ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายนี้ค่ะ ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ทำอย่างไรค่ะ ให้เราออกไปจากตรงนี้ให้ได้
มีความสัมพันธ์ลับกับเพื่อนร่วมงานทั้งที่เขามีแฟนแล้ว
คือเราอึดอัดมากกับเรื่องนี้ แต่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้
เราย้ายงานใหม่เมื่อประมาณเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว เราได้เจอพี่ที่ทำงานคนนึง พี่เขาเป็นคนน่าตาดี น่ารัก เขาคอยช่วยเหลือให้คำแนะนำ ดูแลเราตลอดในทุกเรื่อง ทำให้เราแอบมีความรู้สึกดีๆกับพี่เขา แต่เรายังไม่คิดอะไร เพราะพี่เขามีแฟนอยู่แล้วแต่ทำงานคนละจังหวัด เราไม่ใช่คนสวยอะไร ไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่าเขาจะคิดอะไรกับเรา
แต่ด้วยความที่เขาใส่ใจเราเป็นพิเศษจนเพื่อนๆเริ่มเตือนว่า ให้ระวังตัวเพราะพี่เขาก็เป็นคนเจ้าชู้คนนึง ให้ระวังใจตัวเอง ด้วยความที่เราปลื้มพี่เขา ก็คุยกันมาตลอดด้วยความคิดที่ว่า เราห้ามใจเราได้ เราไม่คิดไรหรอก พี่เขามีแฟนแล้วเราจะไม่ยุ่ง จนเวลาผ่านมา 3 เดือน มีโอกาสได้ไปหลายๆที่ด้วยกัน เนื่องจากการทำงาน ทำให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น เขาเริ่มคุยกับเรามากขึ้น ดูแลเราเป็นพิเศษกว่าคนอื่นๆ ถามไถ่ตลอดว่าทำไร อยู่ไหน งานเป็นไงมีปัญหาอะไรรึป่าว นั่นยิ่งทำให้เราหวั่นไหวและรู้สึกดี เราโสดค่ะ เลิกกับแฟนได้เกือบ 3 ปี มีคนคุยเรื่อยๆ แต่ยังไม่ได้คิดจริงจังกับใคร ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ จนวันนึงที่ทำงานเรามีงานเลี้ยง เราก็สังสรรค์กันหนักพอสมควร ทำให้วันนั้นเรากับพี่เขาพลาดจูบกัน พี่เขาสารภาพว่าเขาชอบเรา ซึ่งเราก็รู้สึกแบบนั้น หลังจากวันนั้น เราก็เฟลๆไปพักนึง ด้วยความที่เราชอบเขา แต่เขาก็มีแฟนแล้ว เราเลยรู้สึกว่า ควรทำยังไงต่อ มองหน้ากันยังไง เราก็พยายามทำตัวตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราได้ไปเที่ยวด้วยกันหลายๆที่ ไปกับกลุ่มเพื่อนๆที่ทำงาน ยิ่งทำให้เราสนิทกัน จนเวลาผ่านไปถึงงานปีใหม่ของที่ทำงาน เราสังสรรค์กันหนักมาก เขาอาสามาส่งเรา ซึ่งนั่นทำให้เราพลาดครั้งใหญ่ เราเกินเลยกันด้วยอารมย์ชั่ววูบ เรายอมรับว่าเราพลาดแต่พี่เขากลับบอกว่าเขาทำเพราะความตั้งใจ เขาชอบเรามาก เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันนี้เรารู้สึกแย่กับตัวเองมาก เราชอบเขาไปแล้ว แต่เราไม่มีสิทธ์อะไรทั้งนั้น เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก อยู่ด้วยความอึดอัด เราโกรธ เกลียดตัวเองมาก ที่เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในเรื่องแย่ๆ นี้ เวลาอยู่ด้วยกันเรายอมว่าเรารู้สึกดีและมีความสุข แต่ทุกครั้งเรามีสติอยู่กับตัวเอง ก็กลับมานึกว่า เราทำอะไรอยู่ ทำไมเราทำตัวแย่แบบนี้ ยอมรับเลยค่ะ ว่าเราเลวมากที่ยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว เรายอมรับว่าตอนนี้เรายังไม่พร้อมรับความจริง ยังไม่พร้อมเดินออกมา แต่เราคิดเสมอว่าวันนึงยังไงคนที่เจ็บที่สุด และต้องถอยออกมาก็คือเรา เราหวังว่าวันนึงเราจะทำมันได้ เราจะเดินออกมาจากความสัมพันธ์นี้ได้ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายนี้ค่ะ ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ทำอย่างไรค่ะ ให้เราออกไปจากตรงนี้ให้ได้