เราไม่รู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือปิดกั้นตัวเอง

เราชอบอยู่คนเดียวมากกว่าอยู่กับคนเยอะ เราไม่ชอบเวลามีคนเยอะคนยิ่งเยอะเราก็จะแทบไม่พูดส่วนใหญ่เพื่อนเราคุยแค่เพื่อนในกลุ่มหรือเพื่อนที่สนิทกันแต่เพื่อนที่ไม่สนิทส่วนน้อยที่เราจะคุยด้วย เวลาอยู่โรงเรียนเราแทบจะไม่พูดเลย แต่เวลาอยู่กับเพื่อนในกลุ่ม2-3คนเราจะพูดแต่ถ้ามากกว่านั้นเราก็ไม่พูดเลยเราชอบคิดแต่ไม่พูดเหมือนเวลาที่แม่เราทำไรจนเรามีความคิดแยกแต่เราไม่หล้าพุดเก็บไว้คนเดียวชอบอยุ่คนเดียวแต่เวลาอยู่คนเดียวเราจะคิดสิ่งที่คนอื่นมองกับเรามองที่ใันต่างกันแต่บางครั้งมีคนมาถามอะไรเรามากเรามีความรู้สึกหงุดหงิดไม่อยากยุ้งกับใคร เเล้วไม่อยากยุ้งกับใคร ไม่อยากทำอะไรอยากอยู่เฉย