เวลาผมเดินไปตามถนน หรือ จะข้ามถนน หรือ แม้อยู่บนสะพานลอย
ผมมักคิดว่า ถ้าเราโดนรถชนหรือกระโดดลงไป มันก็ตายนะ แต่ก่อนจะตายเราอาจดิ้นรนทุรนทุราย มโนสัญญาตรงนี้จะมาก่อน ทำให้เรากลัวความตายทุกครั้ง ทั้งๆที่ไม่เคยกลัวถ้าจะต้องหายไปจากโลกใบนี้ แต่อยู่ดีๆมันไม่ได้หายแว๊บไปเลย หรือ พอโกรธก็จุติ (และแน่นอนทุกครั้งที่โกรธย่อมมีผู้ถูกโกรธ แล้วถ้าเป็นเช่นนั้น เทวดาที่จุติด้วยเหตุนี้ก็ต้องไปสู่นรกภูมิเสมอสิ่ครับ เพราะจุติด้วยอำนาจโทสะ)

ประเด็นหลักก็คือ ตัว "มโนสัญญาเจตนา" ของทุกเวทนาก่อนตาย เราจะจัดการด้วยวิธีใดครับ เพราะพอจินตนาการมันไปไกล เราจะกลัวความทรมาณในระดับที่ทำให้ร่างกายแตกดับ ตรงนี้จะไม่ใช่ไม่รู้ว่าเรามีความตายเป็นธรรมดาแล้ว แต่กลายเป็นเรากลัวทุกขเวทนาระดับสูงจนทำให้กายนี้ไม่สามารถทนอยู่ได้