สวัสดีค่ะ เราเป็นคนหนึ่งนะคะที่มีความทะเยอะทะยาน อยากมีชีวิต(ที่คิดว่า)ดี อยากทำงานเมืองนอก เพราะตอนเราเรียนจบใหม่ๆ เราเคยทำงานบริษัทที่เมืองไทย เราทำงานหนักเข้างาน8:30 กลับถึงหอพัก21:00-22:00 เกือบทุกวัน วันหยุดบางครั้งก็ต้องเข้าไปทำงาน ไม่มีโอที ไม่มีค่าเดินทางใดๆค่ะ เราอดทนทำงานได้3ปี จากนั้นเราก็ขอพ่อแม่มาเรียนต่อที่อเมริกา
เราจบโทและโชคดีได้งานที่นี่ เราคิดว่าเราจะลงหลักปักฐานที่นี่ เราโชคดีที่เราเจอแต่คนดีๆเป็นมิตร ชีวิตที่ผ่านมาของเรามีความสุขมาก
จนเมื่อช่วงปลายปีที่แล้ว เรากลับไปเยี่ยมบ้านที่ไทย มีเพื่อนที่ทำงานขอตามไปเที่ยวเมืองไทยด้วย4คน เราก็ดีใจที่จะได้พาเพื่อนๆเห็นความสวยงามของบ้านเรา
แต่ความจริงไม่เป็นอย่างที่คิด เพื่อนๆเรากลับมาแล้วไม่ชอบเมืองไทย เค้าบอกว่าบ้านเราสกปรก เค้าทานอาหารอะไรไม่ได้เลย เค้าใช้แอลกอฮอล์เช็ดมือตลอดเวลา บ่นทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่อาหารยันที่พัก เค้าแสดงท่าทางรังเกียจออกมาอย่างชัดเจน หลังๆเราพาเค้าเข้าแต่แม็คโดนัล เคเอฟซี และพิซซ่า เราก็ยังบอกว่าร้านที่นี่ทำไม่เหมือนที่เค้าทานกัน เราเสียใจมากค่ะ กลายเป็นเราก็ไม่ได้ใช้เวลากับครอบครัว พาเพื่อนต่างชาติเที่ยวแล้วเค้าก็เค้าก็ไม่ชอบ หลังๆเราแทบจะไม่คุยเล่นเฮฮาแล้วล่ะค่ะ มันเสียใจ ปนผิดหวัง ปนเหนื่อย ความรู้สึกแย่ๆสารพัดประดังเข้ามา เราไม่ได้ทะเลาะหรือพูดไม่ดีกับเค้านะคะ ยังพาเค้าเที่ยวตามแพลนจนจบ เพียงแต่หลังๆ เราพูดน้อยลง แสดงความตื่นเต้นน้อยลง
พอกลับมาทำงาน เพื่อนทั้ง4คนก็ไม่พูดกับเราอีกเลย เราอึดอัดมาก เราผิดหวัง เราคิดอยู่เสมอว่าคนอเมริกันเป็นคนใจกว้าง ยอมรับความแตกต่าง เคารพในความคิดและวัฒนธรรมอื่นๆ แต่สิ่งที่เราเจอจากเพื่อน4คนนี้ตรงข้ามกับสิ่งที่เราเชื่อ เราเหมือนคนอกหัก ผิดหวัง เรากลายเป็นมองคนที่นี่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม เราเข้าใจนะคะว่าทุกที่ก็ต้องมีทั้งคนดีและไม่ดี เราแค่โชคไม่ดีที่ต้องใช้เวลากับคนไม่ดี ไม่โอเคกับประเทศของเราและวัฒนธรรมของเรา แต่เรายังก้าวผ่านความรู้สึกนั่นไม่ได้ เรากลายเป็นคนไม่มีความสุข เราอยากกลับบ้าน แต่เราก็ไม่รู้จะกลับไปทำอะไรที่ไทย งานเราที่นี่กำลังไปได้ดี แต่เราแค่ไม่มีความสุข เราระแวงกับความคิดคนรอบๆตัวเรา เราคิดไปเองว่าคนจะรังเกียจเราไหม? ดูถูกเราไหม? เราไม่มีความสุขเลยค่ะ
อยากถามคนที่อาศัยอยู่ต่างประเทศ เคยมีความสับสนว่าอยากกลับไปอยู่เมืองไทยไหมคะ?
เราจบโทและโชคดีได้งานที่นี่ เราคิดว่าเราจะลงหลักปักฐานที่นี่ เราโชคดีที่เราเจอแต่คนดีๆเป็นมิตร ชีวิตที่ผ่านมาของเรามีความสุขมาก
จนเมื่อช่วงปลายปีที่แล้ว เรากลับไปเยี่ยมบ้านที่ไทย มีเพื่อนที่ทำงานขอตามไปเที่ยวเมืองไทยด้วย4คน เราก็ดีใจที่จะได้พาเพื่อนๆเห็นความสวยงามของบ้านเรา
แต่ความจริงไม่เป็นอย่างที่คิด เพื่อนๆเรากลับมาแล้วไม่ชอบเมืองไทย เค้าบอกว่าบ้านเราสกปรก เค้าทานอาหารอะไรไม่ได้เลย เค้าใช้แอลกอฮอล์เช็ดมือตลอดเวลา บ่นทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่อาหารยันที่พัก เค้าแสดงท่าทางรังเกียจออกมาอย่างชัดเจน หลังๆเราพาเค้าเข้าแต่แม็คโดนัล เคเอฟซี และพิซซ่า เราก็ยังบอกว่าร้านที่นี่ทำไม่เหมือนที่เค้าทานกัน เราเสียใจมากค่ะ กลายเป็นเราก็ไม่ได้ใช้เวลากับครอบครัว พาเพื่อนต่างชาติเที่ยวแล้วเค้าก็เค้าก็ไม่ชอบ หลังๆเราแทบจะไม่คุยเล่นเฮฮาแล้วล่ะค่ะ มันเสียใจ ปนผิดหวัง ปนเหนื่อย ความรู้สึกแย่ๆสารพัดประดังเข้ามา เราไม่ได้ทะเลาะหรือพูดไม่ดีกับเค้านะคะ ยังพาเค้าเที่ยวตามแพลนจนจบ เพียงแต่หลังๆ เราพูดน้อยลง แสดงความตื่นเต้นน้อยลง
พอกลับมาทำงาน เพื่อนทั้ง4คนก็ไม่พูดกับเราอีกเลย เราอึดอัดมาก เราผิดหวัง เราคิดอยู่เสมอว่าคนอเมริกันเป็นคนใจกว้าง ยอมรับความแตกต่าง เคารพในความคิดและวัฒนธรรมอื่นๆ แต่สิ่งที่เราเจอจากเพื่อน4คนนี้ตรงข้ามกับสิ่งที่เราเชื่อ เราเหมือนคนอกหัก ผิดหวัง เรากลายเป็นมองคนที่นี่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม เราเข้าใจนะคะว่าทุกที่ก็ต้องมีทั้งคนดีและไม่ดี เราแค่โชคไม่ดีที่ต้องใช้เวลากับคนไม่ดี ไม่โอเคกับประเทศของเราและวัฒนธรรมของเรา แต่เรายังก้าวผ่านความรู้สึกนั่นไม่ได้ เรากลายเป็นคนไม่มีความสุข เราอยากกลับบ้าน แต่เราก็ไม่รู้จะกลับไปทำอะไรที่ไทย งานเราที่นี่กำลังไปได้ดี แต่เราแค่ไม่มีความสุข เราระแวงกับความคิดคนรอบๆตัวเรา เราคิดไปเองว่าคนจะรังเกียจเราไหม? ดูถูกเราไหม? เราไม่มีความสุขเลยค่ะ