เรื่องที่เราจะพิมพ์ คือเรื่องอนาคตของแฟนเรา
ขอเริ่มเลยนะคะ เราคบกับแฟนมา 3เดือน แฟนเราเป็นทหาร ณ ปัจจุบันตอนนี้เขาเรียน กศน. อยู่ในกรม เราเลยถามแฟนว่าพี่จบจากทหารเเล้วพี่จะเรียนต่อ วิทยาลัยไหม เขาตอบว่า พี่ก็อยากเรียนอีกใจพี่ก็อยากทำงานเก็บเงิน เราถามเขาล่วงหน้าเพราะอีกไม่กี่เดือนเราก็เรียนจบแล้ว เราเลยอยากให้เขาเข้าเรียนที่วิลัยที่เราเรียน เพราะถ้าเขาเรียนต่อเราจะฝากเขาเข้าทำงาน (เราต้องไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งเงินเดือนดีสวัสดิการดี เราได้งานตั้งแต่เราเรียนอยู่ เพราะพ่อเคยทำงานอยู่ที่นั่นพ่อพึ่งเกษียณออก ) คือเราซับพอร์ตแฟนมากเลย เราช่วยทุกเรื่อง ถึงจะคบมาแค่ไม่กี่เดือน (ลืมบอกอายุเราและแฟนเลย เราอายุ21ปี แฟนอายุ22ปี) เราอยากเห็นอนาคตที่ดี อยากเห็นแฟนเราสบาย
ขอนอกเรื่องนิดนึ่งนะคะ ก่อนเรามาคบกับแฟนคนปัจจุบัน เราเคยมีแฟนคนแรกที่คบกันมานาน7ปี แล้วเราเลิกกัน เพราะหลายๆปัจจัยนะคะขอเล่าไม่ละเอียด ตอนนั้นก็อยู่แค่ม.ต้น คนนี้เขาบ้านมีเงิน เราเคยให้เขาเรียนพูดจนปากแฉะพ่อเราก็พูด แต่เขาไม่ค่อยพอใจ เรียนได้ไม่ถึงเดือน เรียนเฉพาะเสาร์อาทิตย์ เขาลาออกไปช่วยงานที่บ้าน เราก็ไม่อะไรนะคะ เพราะเราไม่โฟกัสเรื่องเขาเท่าไหร่ เพราะเราก็ติดเรียนมาก เราเป็นคนเอาแต่ใจ ปากร้าย โกรธง่ายหายเร็วจนกระทั่ง ปีที่7 ช่วงเดือน พ.ค.62ที่ผ่านมา เขาเปลี่ยนไป(ขอไม่พูดนะคะเรื่องอะไรแต่มันทำให้ความรักของเราลดลงจาก100เหลือ0เลย) เราก็รักเขามาก เพราะความผูกพันธ์ ระยะเวลาที่คบกันมา วันนั้นก็มาถึงวันที่เขาบอกเลิกเรา คำพูดเขาดีมากเลยค่ะ "เข้าใจไหม รัก แต่เราเข้ากันไม่ได้ พอแค่นี้นะ" เราน้ำตาคลอ ปากสั่นใจสลายมาก ทำอะไรไม่ถูกเรายื้อ เขาให้เขาอยู่ต่อ อยู่แบบไม่รักก็ได้ อย่าพึ่งไปได้ไหม เราทำทุกทาง ทั้งส่งข้อความ โทร ขอร้อง และคำตอบที่เราฟังแล้ว แบบ? "เลิกกันแล้วเป็นพี่น้องกันก็ได้" เราก็ตอบตกลง พูดไม่ถึง2วันเขาบล็อกเฟส บล็อกไลน์ บล็อกเบอร์ทุกๆอย่าง
เราคบกับเขามาเรามีแต่น้ำตา เขามีแต่ให้ เพราะเขามีเงิน ความสุขที่เราได้รับคือเงิน เขาบอกให้เราปรับเปลี่ยนตัวเองเราฟังทุกวันๆ จนเราเบื่อ วันที่เราเสียใจจากผู้ชายคนนี้ ก็มีผู้ชายคนนึ่งปลอบใจเราให้กำลังใจเราคอยทำให้เรายิ้มหัวเราะ เราเสียใจฟูมฟายจะเป็นจะตาย2-3อาทิตย์ เราก็ได้เริ่มต้นใหม่กับคนนี้(แฟนปัจจุบัน) สิ่งที่เราไม่เคยได้รับใน7ปี คือความสุข แบบที่ไม่ต้องใช้เงิน การหัวเราะ เราสดใส ร่าเริง เราเลิกร้องไห้ได้เร็วกว่าเมื่อก่อน ทุกวัน เราจะซื้อข้าว น้ำ ขนม ไปให้ที่เขาทำงานทุกกลางวัน วันที่เขาไม่สบาย เราก็เอาซื้อยาจากคลินิกไปให้ เราเป็นห่วง เราอยากเห็นเขาสบายอยากเห็นเขามีความสุข เขาไม่เคยขออะไรจากเราเลยมีแต่เราเป็นฝ่ายให้ (เขาเป็นพลทหารแต่ทำงานอยู่ปั๊มปตท. เราเจอกันได้เพราะเราไปเติมน้ำมันปั๊มนั้นบ่อย) เขามีให้เลือกว่าจะไปอยู่บ้านนายหรือลงปั๊มแฟนเราเลือกปั๊มถ้าเขาเลือกบ้านนายเราคงไม่เจอกัน จากที่เราเป็นคนไม่ห่วง ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ แต่เมื่อเราคบกับแฟนคนนี้ความคิดเราเปลี่ยนไปหมดเลย เราห่วงเวลาเขาไม่สบาย สนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ เราใส่ใจ ถ้าถามว่ากับคนเก่าละ กับคนนั้นเราเด็กน้อยมากไร้สาระเลยก็ว่าได้ แต่คนนี้เหมือนความคิดเราโตขึ้น เรามีเหตุผลกว่าเมื่อก่อนมาก
กระทู้ที่เราตั้งก็ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ
แลกเปลี่ยนความคิดได้ค่ะ
ความคิดเรานะคะอยากให้เขาเรียนต่อ อยากให้เขาได้งานที่ดี เราซับพอร์ตเขาเต็มที่ เราได้คุยกับแม่และพี่สาวแฟนเขาตอบโอเค ถ้าแฟนเราจะเรียนต่อ แฟนบอกว่าขอปรึกษาแม่กับพี่สาวก่อน 11 ก.พ.63เขาจะให้คำตอบ. ลุ้นยิ่งกว่าหวยอีก
แรงบันดาลใจ
ขอเริ่มเลยนะคะ เราคบกับแฟนมา 3เดือน แฟนเราเป็นทหาร ณ ปัจจุบันตอนนี้เขาเรียน กศน. อยู่ในกรม เราเลยถามแฟนว่าพี่จบจากทหารเเล้วพี่จะเรียนต่อ วิทยาลัยไหม เขาตอบว่า พี่ก็อยากเรียนอีกใจพี่ก็อยากทำงานเก็บเงิน เราถามเขาล่วงหน้าเพราะอีกไม่กี่เดือนเราก็เรียนจบแล้ว เราเลยอยากให้เขาเข้าเรียนที่วิลัยที่เราเรียน เพราะถ้าเขาเรียนต่อเราจะฝากเขาเข้าทำงาน (เราต้องไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งเงินเดือนดีสวัสดิการดี เราได้งานตั้งแต่เราเรียนอยู่ เพราะพ่อเคยทำงานอยู่ที่นั่นพ่อพึ่งเกษียณออก ) คือเราซับพอร์ตแฟนมากเลย เราช่วยทุกเรื่อง ถึงจะคบมาแค่ไม่กี่เดือน (ลืมบอกอายุเราและแฟนเลย เราอายุ21ปี แฟนอายุ22ปี) เราอยากเห็นอนาคตที่ดี อยากเห็นแฟนเราสบาย
ขอนอกเรื่องนิดนึ่งนะคะ ก่อนเรามาคบกับแฟนคนปัจจุบัน เราเคยมีแฟนคนแรกที่คบกันมานาน7ปี แล้วเราเลิกกัน เพราะหลายๆปัจจัยนะคะขอเล่าไม่ละเอียด ตอนนั้นก็อยู่แค่ม.ต้น คนนี้เขาบ้านมีเงิน เราเคยให้เขาเรียนพูดจนปากแฉะพ่อเราก็พูด แต่เขาไม่ค่อยพอใจ เรียนได้ไม่ถึงเดือน เรียนเฉพาะเสาร์อาทิตย์ เขาลาออกไปช่วยงานที่บ้าน เราก็ไม่อะไรนะคะ เพราะเราไม่โฟกัสเรื่องเขาเท่าไหร่ เพราะเราก็ติดเรียนมาก เราเป็นคนเอาแต่ใจ ปากร้าย โกรธง่ายหายเร็วจนกระทั่ง ปีที่7 ช่วงเดือน พ.ค.62ที่ผ่านมา เขาเปลี่ยนไป(ขอไม่พูดนะคะเรื่องอะไรแต่มันทำให้ความรักของเราลดลงจาก100เหลือ0เลย) เราก็รักเขามาก เพราะความผูกพันธ์ ระยะเวลาที่คบกันมา วันนั้นก็มาถึงวันที่เขาบอกเลิกเรา คำพูดเขาดีมากเลยค่ะ "เข้าใจไหม รัก แต่เราเข้ากันไม่ได้ พอแค่นี้นะ" เราน้ำตาคลอ ปากสั่นใจสลายมาก ทำอะไรไม่ถูกเรายื้อ เขาให้เขาอยู่ต่อ อยู่แบบไม่รักก็ได้ อย่าพึ่งไปได้ไหม เราทำทุกทาง ทั้งส่งข้อความ โทร ขอร้อง และคำตอบที่เราฟังแล้ว แบบ? "เลิกกันแล้วเป็นพี่น้องกันก็ได้" เราก็ตอบตกลง พูดไม่ถึง2วันเขาบล็อกเฟส บล็อกไลน์ บล็อกเบอร์ทุกๆอย่าง
เราคบกับเขามาเรามีแต่น้ำตา เขามีแต่ให้ เพราะเขามีเงิน ความสุขที่เราได้รับคือเงิน เขาบอกให้เราปรับเปลี่ยนตัวเองเราฟังทุกวันๆ จนเราเบื่อ วันที่เราเสียใจจากผู้ชายคนนี้ ก็มีผู้ชายคนนึ่งปลอบใจเราให้กำลังใจเราคอยทำให้เรายิ้มหัวเราะ เราเสียใจฟูมฟายจะเป็นจะตาย2-3อาทิตย์ เราก็ได้เริ่มต้นใหม่กับคนนี้(แฟนปัจจุบัน) สิ่งที่เราไม่เคยได้รับใน7ปี คือความสุข แบบที่ไม่ต้องใช้เงิน การหัวเราะ เราสดใส ร่าเริง เราเลิกร้องไห้ได้เร็วกว่าเมื่อก่อน ทุกวัน เราจะซื้อข้าว น้ำ ขนม ไปให้ที่เขาทำงานทุกกลางวัน วันที่เขาไม่สบาย เราก็เอาซื้อยาจากคลินิกไปให้ เราเป็นห่วง เราอยากเห็นเขาสบายอยากเห็นเขามีความสุข เขาไม่เคยขออะไรจากเราเลยมีแต่เราเป็นฝ่ายให้ (เขาเป็นพลทหารแต่ทำงานอยู่ปั๊มปตท. เราเจอกันได้เพราะเราไปเติมน้ำมันปั๊มนั้นบ่อย) เขามีให้เลือกว่าจะไปอยู่บ้านนายหรือลงปั๊มแฟนเราเลือกปั๊มถ้าเขาเลือกบ้านนายเราคงไม่เจอกัน จากที่เราเป็นคนไม่ห่วง ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ แต่เมื่อเราคบกับแฟนคนนี้ความคิดเราเปลี่ยนไปหมดเลย เราห่วงเวลาเขาไม่สบาย สนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ เราใส่ใจ ถ้าถามว่ากับคนเก่าละ กับคนนั้นเราเด็กน้อยมากไร้สาระเลยก็ว่าได้ แต่คนนี้เหมือนความคิดเราโตขึ้น เรามีเหตุผลกว่าเมื่อก่อนมาก
กระทู้ที่เราตั้งก็ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ
แลกเปลี่ยนความคิดได้ค่ะ
ความคิดเรานะคะอยากให้เขาเรียนต่อ อยากให้เขาได้งานที่ดี เราซับพอร์ตเขาเต็มที่ เราได้คุยกับแม่และพี่สาวแฟนเขาตอบโอเค ถ้าแฟนเราจะเรียนต่อ แฟนบอกว่าขอปรึกษาแม่กับพี่สาวก่อน 11 ก.พ.63เขาจะให้คำตอบ. ลุ้นยิ่งกว่าหวยอีก