สวัสดีครับ ผมอายุ17ย่าง18 มีแฟนตอน17ครับ เล่าเรื่องผมก่อนคือปกติเมื่อก่อนผมเป็นคนไม่ค่อยดีครับ เป็นคนที่คุยเยอะๆทำให้ติดอยู่กับความไม่ชัดเจนมานาน คล้ายๆเพลย์บอยนั่นแหละครับ แต่ผมมาเจอผญ.คนนึง ผมรู้สึกดีกับเขามากผมเจอกับเขาครั้งแรกตอนม.4เขาเป็นFirst Impression ของผม ผมจำได้ทุกอย่างว่าเจอได้ยังไงและรู้จักได้ยังไง เขาเป็นผญ.ที่น่ารักมากคนนึงเลยแหละครับ
แต่ตอนนั้นคือผมก็ยังไม่ได้ชอบเขาขนาดนั้นแล้วเขาก็ชอบคนอื่นอยู่ มาเจอกันจริงๆตอนม.6เทอม1แล้วครับ คือผมมีมหาลัยเรียนแล้วผมเลยไม่ได้ซีเรียสกับการต่อ
ต่อเลยคือเขาอ่ะพึ่งโดนคนคุยเขาเทมาตอนนั้นอ่ะ ผมก็พึ่งเลิกกับคนคุยคนสุดท้ายพอดี ผมมาเจอเขาในสภาพที่เขาเสียใจร้องไห้กับไอผช.แย่ๆคนนั้น แล้วด้วยที่ผมปลื้มเขามานานแล้วผมเลยตั้งใจจะจีบเขามากๆ ผมยอมกลับตัวเป็นคนดี ผมไม่ได้คุยกับใครเลยนอกจากเขา ผมตั้งใจปลอบตั้งใจดูแลอย่างสุดความสามารถ ละจนก็ได้คบกันเนอะ เวลาคบกันรวม6เดือนครับ เคยเลิกกันแล้วรอบนึง แต่ก็กลับมาคบกันเพราะว่าผมไปง้อแล้วเขาก็คิดถึงผมแต่พอมาเมื่อวานเนี่ยผมรู้สึกว่าเขาตอบแชทผมไม่เหมือนเดิมผมเลยถามเขาเขาบอกผมมาตรงๆว่า"เราไม่ได้รักแกเหมือนเดิมแล้วอ่ะ" เมื่อวานผมเสียใจมากๆเลยนั่งคุยกับเพื่อนอยู่จากขำๆผมร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนเลย คือผมตั้งใจจะรักเขามากเลยอ่ะ ที่ผ่านมาเขาเหมือนเป็นชีวิตจิตใจของผมไปแล้วเป็นแรงบันดาลใจให้ผมในการดำเนินชีวิตต่อ เอาง่ายๆคือรักจนสุดหัวใจ ผมน่ะเคยสูบบุหรี่ เพราะคุณพ่อก็สูบ ผมก็เคยติดมันนะ มันคบายๆเครียดดี เหมือนลืมเรื่องที่น่าเครียดไปพักนึง แต่ผมเลิกบุหรี่ก็เพราะเขานั่นแหละ พ่อเขาก็สูบนะ แต่เขาไม่ชอบกลิ่นมัน ผมเลยเลิกเพราะเวลาอยู่กับผมก็ยังดีที่ไม่มีกลิ่นบุหรี่ แต่พอเขามาเป็นงี้อ่ะผมน่ะไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งสิ้นเลย เสียใจมาก ไม่นึกว่า มันจะเร็วขนาดนี้ ผมตั้งใจดูแลเอาใจใส่เหมือนเขาเป็นเนื้อคู่ของผมเลย ผมคิดเรื่องอนาคต วางแผนอนาคตของเราไว้เรียบร้อยทุกอย่าง แต่มันสูญเปล่า ผมไม่อยากทำอะไรสักอย่างเลย เพื่อนๆในกระทู้พันทิพย์ช่วยผมหน่อยนะครับ ผมเล่าให้พ่อแม่ท่านฟังไม่ได้เพราะเขายังไม่ให้ผมน่ะมีแฟน เพื่อนๆช่วยผมหน่อยนะครับ ตอนนี้ผมไม่อยากทำอะไรสักอย่าง กินไม่ได้นอนไม่หลับไม่ทีความสุขเลยครับ ช่วยทีครับ
ผมพึ่งเลิกกกับแฟน รักเขามาก ตอนนี้ไม่มีแรงทำอะไรเลยสักอย่าง ช่วยด้วยครับ
แต่ตอนนั้นคือผมก็ยังไม่ได้ชอบเขาขนาดนั้นแล้วเขาก็ชอบคนอื่นอยู่ มาเจอกันจริงๆตอนม.6เทอม1แล้วครับ คือผมมีมหาลัยเรียนแล้วผมเลยไม่ได้ซีเรียสกับการต่อ
ต่อเลยคือเขาอ่ะพึ่งโดนคนคุยเขาเทมาตอนนั้นอ่ะ ผมก็พึ่งเลิกกับคนคุยคนสุดท้ายพอดี ผมมาเจอเขาในสภาพที่เขาเสียใจร้องไห้กับไอผช.แย่ๆคนนั้น แล้วด้วยที่ผมปลื้มเขามานานแล้วผมเลยตั้งใจจะจีบเขามากๆ ผมยอมกลับตัวเป็นคนดี ผมไม่ได้คุยกับใครเลยนอกจากเขา ผมตั้งใจปลอบตั้งใจดูแลอย่างสุดความสามารถ ละจนก็ได้คบกันเนอะ เวลาคบกันรวม6เดือนครับ เคยเลิกกันแล้วรอบนึง แต่ก็กลับมาคบกันเพราะว่าผมไปง้อแล้วเขาก็คิดถึงผมแต่พอมาเมื่อวานเนี่ยผมรู้สึกว่าเขาตอบแชทผมไม่เหมือนเดิมผมเลยถามเขาเขาบอกผมมาตรงๆว่า"เราไม่ได้รักแกเหมือนเดิมแล้วอ่ะ" เมื่อวานผมเสียใจมากๆเลยนั่งคุยกับเพื่อนอยู่จากขำๆผมร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนเลย คือผมตั้งใจจะรักเขามากเลยอ่ะ ที่ผ่านมาเขาเหมือนเป็นชีวิตจิตใจของผมไปแล้วเป็นแรงบันดาลใจให้ผมในการดำเนินชีวิตต่อ เอาง่ายๆคือรักจนสุดหัวใจ ผมน่ะเคยสูบบุหรี่ เพราะคุณพ่อก็สูบ ผมก็เคยติดมันนะ มันคบายๆเครียดดี เหมือนลืมเรื่องที่น่าเครียดไปพักนึง แต่ผมเลิกบุหรี่ก็เพราะเขานั่นแหละ พ่อเขาก็สูบนะ แต่เขาไม่ชอบกลิ่นมัน ผมเลยเลิกเพราะเวลาอยู่กับผมก็ยังดีที่ไม่มีกลิ่นบุหรี่ แต่พอเขามาเป็นงี้อ่ะผมน่ะไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งสิ้นเลย เสียใจมาก ไม่นึกว่า มันจะเร็วขนาดนี้ ผมตั้งใจดูแลเอาใจใส่เหมือนเขาเป็นเนื้อคู่ของผมเลย ผมคิดเรื่องอนาคต วางแผนอนาคตของเราไว้เรียบร้อยทุกอย่าง แต่มันสูญเปล่า ผมไม่อยากทำอะไรสักอย่างเลย เพื่อนๆในกระทู้พันทิพย์ช่วยผมหน่อยนะครับ ผมเล่าให้พ่อแม่ท่านฟังไม่ได้เพราะเขายังไม่ให้ผมน่ะมีแฟน เพื่อนๆช่วยผมหน่อยนะครับ ตอนนี้ผมไม่อยากทำอะไรสักอย่าง กินไม่ได้นอนไม่หลับไม่ทีความสุขเลยครับ ช่วยทีครับ