ตามหัวข้อเลยค่ะ
เราเหนื่อยมากๆ เลยกับการที่ต้องใช้ชีวิตให้ถูกใจคนอื่น ส่วนตัวเราเป็นคนทำอะไรตามใจความรู้สึกตัวเอง แบบรู้สึกว่าอยากจะทำก็ทำหรือถ้าไม่อยากทำก็จะไม่ทำ ถ้าเป็นเรื่องทั่วไปเล็กๆน้อยๆ ถ้าเป็นเรื่องที่ต้องช่วยเหลือเราทำ ส่วนมากจะเป็นเรื่องที่แทบจะไม่ควรเอามาเป็นปัญหา เรามักจะล้มเหลวทางการใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น ประมาณว่าอยู่กับใครก็ไม่ได้อ่ะค่ะ
เราเลยชอบอยู่คนเดียว สบายใจดีเป็นตัวเองได้เต็มที่ตื่นมารู้สึกหิวก็แค่กิน รู้สึกง่วงก็แค่นอน ไม่ต้องมีใครมาคาดหวังกับเรา พอเราไม่ทำตามที่เขาหวังก็โดนตราหน้าว่าเห็นแก่ตัวไม่นึกถึงคนอื่นตลอด
ชีวิตเราพ่อแม่แยกย้ายกันไปมีครอบครัวใหม่ เราต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเองและส่งตัวเองเรียน
พอมาอาศัยอยู่กับญาติ ก็มีปัญหากับทุกคนจนย้ายไปย้ายมาบ้านโน้นบ้านนี้บ่อยๆ ทุกคนคาดหวังให้เราเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ไปหมด เราเหนื่อยมากจริงๆ ที่ต้องพบเจอแต่ปัญหาซ้ำๆเดิมๆ แล้วก็โดนตราหน้าว่าคนๆนี้มันเป็นคนเห็นแก่ตัว จนเรารู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าไปแล้ว เราผิดมากใช่มั้ยทุกคน
ปล.ถ้าแท็กผิดห้องขออภัยด้วยค่า
ระหว่างเป็นคนเห็นแก่ตัวที่มีความสุข กับ เห็นแก่คนอื่นแล้วตัวเองเป็นทุกข์ เราควรเลือกมีชีวิตแบบไหน
เราเหนื่อยมากๆ เลยกับการที่ต้องใช้ชีวิตให้ถูกใจคนอื่น ส่วนตัวเราเป็นคนทำอะไรตามใจความรู้สึกตัวเอง แบบรู้สึกว่าอยากจะทำก็ทำหรือถ้าไม่อยากทำก็จะไม่ทำ ถ้าเป็นเรื่องทั่วไปเล็กๆน้อยๆ ถ้าเป็นเรื่องที่ต้องช่วยเหลือเราทำ ส่วนมากจะเป็นเรื่องที่แทบจะไม่ควรเอามาเป็นปัญหา เรามักจะล้มเหลวทางการใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น ประมาณว่าอยู่กับใครก็ไม่ได้อ่ะค่ะ
เราเลยชอบอยู่คนเดียว สบายใจดีเป็นตัวเองได้เต็มที่ตื่นมารู้สึกหิวก็แค่กิน รู้สึกง่วงก็แค่นอน ไม่ต้องมีใครมาคาดหวังกับเรา พอเราไม่ทำตามที่เขาหวังก็โดนตราหน้าว่าเห็นแก่ตัวไม่นึกถึงคนอื่นตลอด
ชีวิตเราพ่อแม่แยกย้ายกันไปมีครอบครัวใหม่ เราต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเองและส่งตัวเองเรียน
พอมาอาศัยอยู่กับญาติ ก็มีปัญหากับทุกคนจนย้ายไปย้ายมาบ้านโน้นบ้านนี้บ่อยๆ ทุกคนคาดหวังให้เราเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ไปหมด เราเหนื่อยมากจริงๆ ที่ต้องพบเจอแต่ปัญหาซ้ำๆเดิมๆ แล้วก็โดนตราหน้าว่าคนๆนี้มันเป็นคนเห็นแก่ตัว จนเรารู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าไปแล้ว เราผิดมากใช่มั้ยทุกคน
ปล.ถ้าแท็กผิดห้องขออภัยด้วยค่า