ผมเป็นคนนึงที่เรียนไม่รู้เรื่องไม่ว่าจะเป็นิชาอะไรก็แล้วแต่ผมรู้สึกว่ามันไม่มีทางเข้าใจเลยผมมีเพื่อนอยู่คนนึงนิสัยก็เป็นคนดีน่ะแต่ปากคือแบบเวลาผมไม่รู้เรื่องก็บอกว่าเราโง่วันนี้ผมเรียนวิชาเครื่องวัดมีสอบรายบุคคลผมคนที่สองตอนแรกมันก็บอกผมแล้วแหละว่าทำแบบนี้น่ะด้วยความที่ว่าเราไม่รู้เรื่องเลยก็พยายามทำความเข้าใจสุดท้ายผมต่อผิดคับผมก็มองหน้ามันผมก็รู้เลยว่ามันจะพูดอะไรสักพักอาจาร์ยก็พูดว่าไม่มีใครหรอกที่รู้หมดทุกอย่าง ตัวผมก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึงแต่ก็เทียบกับคำพูดที่ผมดโดนมาสามปีไม่ได้ จนทุกวันนี้ผมคิดว่าถ้าลาออกได้ก็คงดี แต่ทำไม่ได้เพราะสัญญากับแม่ไว้แล้วว่าจะเรียนให้จบ ผมก็ต้องถูๆไถๆจนกว่าจะจบน่ะคับ แต่ไม่แน่สักวันคงจะมีคนที่เข้าใจเราอยู่จิงๆว่าต่อให้เราโง่แค่ไหนเข่าก็ยอมรับในตัวเราได้
คนโง่