สวัสดีค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าฉันเป็นพนง.โรงแรมแห่งหนึ่งในภูเก็ต เซอร์วิสชาร์จการันตี แต่ทางครอบครัวก็ทำงานด้านนี้เช่นกัน แต่อยู่คนละโรงแรม คนในครอบครัวเกือบทุกคนทำงานที่เดียวกันมีแต่เราที่แยกตัวออกมา เพราะไม่ต้องการกดดันเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว และพอใจในรายได้ที่น้อยกว่าคนอื่นๆ
รายได้ของเราเฉลี่ย 16,000/เดือน แต่ในช่วงไฮซีซั่นก็แตะ 20,000+ ในบางเดือน โรงแรมที่เราอยู่ไม่มีการจ่ายโบนัส เพราะเซอร์วิสการันตีแล้วในทุกๆเดือน ต่างจากโรงแรมที่คนในครอบครัวเราทำ เซอร์วิสปล่อยลอยรอลุ้นเอา แต่มีจ่ายโบนัสปีละครั้ง 1 เท่าของเงินเดือน
แฟนของเราก็ถูกครอบครัวเราจับยัดเข้าไปทำงานที่นั่นเช่นกัน และในทุกๆปีที่ช่วงโบนัสออกเราจะทะเลาะกันทุกครั้ง สาเหตุมาจากการพูดจาหยอกกันเรื่องเงิน และคนที่ได้น้อยกว่าอย่างเรามักถูกแซวเสมอ แรกๆเรามองว่ามันเป็นเรื่องเล่นกัน แต่หลังๆเราเริ่มรู้สึกน้อยใจและหดหู่ ออกไปทางรำคานมากกว่า
บอกตามตรงเราไม่เคยเข้าไปก้าวก่ายในรายได้ของใครเลยและไม่เคยไปช่วยใช้แต่อย่างใด อยากได้อะไรมักซื้อด้วยตัวเองเสมอ แม้ไม่มีโบนัสอย่างเขาแต่เรามีความสุขที่ของทุกอย่างซื้อมาด้วยตัวเอง ในวันนี้เมื่อรู้ข่าวและถูกแซวเช่นเคย เราฟิวส์ขาดมาก เพราะเป็นปัญหาที่เจอทุกปี ทั้งที่เคยพูดแล้วว่าห้ามใครทำแบบนี้กับเราอีก ทุกคนพูดเหมือนตัวเองยิ่งใหญ่คับฟ้า แค่โบนัส 10,000 คือยิ่งใหญ่มากเลยหรอ แล้วถ้าคิดย้อนไปช่วงที่ไม่มีโบนัส ช่วงที่เซอร์วิสพวกเขาน้อยใครกันที่จุนเจือ ข้าวก็มากินบ้านเราทุกเย็น ของทำกับข้าวเราเป็นซื้อตลอด เงินไม่พอก็มาขอยืม
แต่พอช่วงนี้ของปีทีไรเรารู้เหมือนตัวเองไร้ค่า ไร้ค่ามากจนบางครั้งเรารู้สึกแย่จนไม่อยากที่จะอยู่ต่อ แต่เราก็ยังอดทนเพราะเรายังมีแม่แบะยายที่เรารัก เราไม่อยากเจอปัญหานี้เลย แฟนเราเมื่อก่อนทำงานที่อื่นก็ไม่เคยมาหยอกเราแบบนี้ เดี๋ยวนี้พอคนอื่นพูดเรามีการเสริม เราผิดเองที่เป็นส่วนผลักดันให้เขาทำงานที่นั่น แฟนเราเปลี่ยนไปเยอะมากตั้งแต่มาอยู่จุดนี้ นิสัยแย่ การพูดจาก็แย่ เห็นแก่ตัวมากขึ้น พึ่งมาเป็นตั้งแต่ทำงานที่นี่ก่อนหน้าไม่เคยมีปัญหา เหนื่อยมาก ควรทำอย่างไรดี
การมีเงินเยอะกว่าคนอื่น มันยิ่งใหญ่มากเลยหรอ
เรื่องมีอยู่ว่าฉันเป็นพนง.โรงแรมแห่งหนึ่งในภูเก็ต เซอร์วิสชาร์จการันตี แต่ทางครอบครัวก็ทำงานด้านนี้เช่นกัน แต่อยู่คนละโรงแรม คนในครอบครัวเกือบทุกคนทำงานที่เดียวกันมีแต่เราที่แยกตัวออกมา เพราะไม่ต้องการกดดันเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว และพอใจในรายได้ที่น้อยกว่าคนอื่นๆ
รายได้ของเราเฉลี่ย 16,000/เดือน แต่ในช่วงไฮซีซั่นก็แตะ 20,000+ ในบางเดือน โรงแรมที่เราอยู่ไม่มีการจ่ายโบนัส เพราะเซอร์วิสการันตีแล้วในทุกๆเดือน ต่างจากโรงแรมที่คนในครอบครัวเราทำ เซอร์วิสปล่อยลอยรอลุ้นเอา แต่มีจ่ายโบนัสปีละครั้ง 1 เท่าของเงินเดือน
แฟนของเราก็ถูกครอบครัวเราจับยัดเข้าไปทำงานที่นั่นเช่นกัน และในทุกๆปีที่ช่วงโบนัสออกเราจะทะเลาะกันทุกครั้ง สาเหตุมาจากการพูดจาหยอกกันเรื่องเงิน และคนที่ได้น้อยกว่าอย่างเรามักถูกแซวเสมอ แรกๆเรามองว่ามันเป็นเรื่องเล่นกัน แต่หลังๆเราเริ่มรู้สึกน้อยใจและหดหู่ ออกไปทางรำคานมากกว่า
บอกตามตรงเราไม่เคยเข้าไปก้าวก่ายในรายได้ของใครเลยและไม่เคยไปช่วยใช้แต่อย่างใด อยากได้อะไรมักซื้อด้วยตัวเองเสมอ แม้ไม่มีโบนัสอย่างเขาแต่เรามีความสุขที่ของทุกอย่างซื้อมาด้วยตัวเอง ในวันนี้เมื่อรู้ข่าวและถูกแซวเช่นเคย เราฟิวส์ขาดมาก เพราะเป็นปัญหาที่เจอทุกปี ทั้งที่เคยพูดแล้วว่าห้ามใครทำแบบนี้กับเราอีก ทุกคนพูดเหมือนตัวเองยิ่งใหญ่คับฟ้า แค่โบนัส 10,000 คือยิ่งใหญ่มากเลยหรอ แล้วถ้าคิดย้อนไปช่วงที่ไม่มีโบนัส ช่วงที่เซอร์วิสพวกเขาน้อยใครกันที่จุนเจือ ข้าวก็มากินบ้านเราทุกเย็น ของทำกับข้าวเราเป็นซื้อตลอด เงินไม่พอก็มาขอยืม
แต่พอช่วงนี้ของปีทีไรเรารู้เหมือนตัวเองไร้ค่า ไร้ค่ามากจนบางครั้งเรารู้สึกแย่จนไม่อยากที่จะอยู่ต่อ แต่เราก็ยังอดทนเพราะเรายังมีแม่แบะยายที่เรารัก เราไม่อยากเจอปัญหานี้เลย แฟนเราเมื่อก่อนทำงานที่อื่นก็ไม่เคยมาหยอกเราแบบนี้ เดี๋ยวนี้พอคนอื่นพูดเรามีการเสริม เราผิดเองที่เป็นส่วนผลักดันให้เขาทำงานที่นั่น แฟนเราเปลี่ยนไปเยอะมากตั้งแต่มาอยู่จุดนี้ นิสัยแย่ การพูดจาก็แย่ เห็นแก่ตัวมากขึ้น พึ่งมาเป็นตั้งแต่ทำงานที่นี่ก่อนหน้าไม่เคยมีปัญหา เหนื่อยมาก ควรทำอย่างไรดี