ลูกชายวัย 1 ขวบ เอาแต่ใจมาก
ทั้งๆที่เราก็เลี้ยงตามเพจหมอต่างๆ
แต่ก็ยังไม่เป็นผล เราอยู่กับลูกสองคน
นานๆทีจะมีคนมาช่วยเลี้ยง  ไหนจะต้องขายของอีก เราขายลูกชิ้นทอดหน้าบ้าน
ส่วนน้องเอาไว้ในคอกไกล้ๆที่เราขายของ
ซึ่งน้องก็เห็นเราตลอดว่าเราทำอะไรบ้าง
เราก็เล่นกับน้องนะ มีหยอก มีอุ้ม
บางวันน้องร้องหาหนักๆ เราก็อุ้มไปด้วย
ทอดลูกชิ้นขายไปด้วย  แล้วไหนจะต้องทำงานบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าว นุ่นนี่นั่นอีก
เหนื่อยค่ะ บอกตรงๆ ส่วนตัวเคยมีประวัติ
ซึมเศร้าหลังคลอดด้วย  ละน้องคือ
ติดเต้าเรามาก ต้องบอกก่อนน้องไม่เคยกินขวดเลย นมอื่นก็ไม่กิน  เคยมีอยู่ครั้ง
เรากำลังให้นมลูกอยู่หน้าร้าน อยู่ๆก็มี
เด็กนักเรียนผู้ชายสองคนหยิบลูกชิ้น
เราไปหน้าตาเฉย ครั้นจะตะโกนเรียกก็ไม่ทันแล้ว ตอนนั้นคือ กำลังกล่อมลูกนอนด้วย  น้องไม่ยอมนอนกลางวันค้ะ
ห่วงเล่น ตามติดแต่เรา ก็มีบางวันที่นอนกลางวัน แต่น้องก็จะนอนเต็มที่ 20 นาที
กลางคืนก็ตื่นมากินมื้อดึกบ่อย  พอไม่ให้กิน
ก็ร้องลั่น บ้านข้างๆก็ติดกันไอเราก็เกรงใจเค้า เลยให้ลูกดูดๆไป  ละวันที่ 24 ที่จะถึงนี้
น้องก็ครบ 1 ขวบ แล้ว แต่คือ น้องยัง
ไม่เดินเลย ตรงนี้เราก็ไม่ไรเท่าไหร่
เพราะเด็กแต่ล่ะคนพัฒนาการต่างกัน
มีคนเคยแนะนำให้น้องดูจอ  เราก็เคยเปิดให้เค้าดูนะ สรุป น้องไม่ดู จะเล่นแต่กับเรา
เราก็เล่นกับลูกนะ  งานบ้านเราก็ทำบ้าง
ไม่ทำบ้าง  แต่ตอนเราขายของนี่สิ
ลูกก็จะร้องลั่นหาเรา ทั้งๆที่อยู่ไม่ห่างเราเลย  เราก็คอยบอกตลอดล่ะ ว่าเราทำอะไรบ้าง  เค้าก็ไม่ยอม  จะให้เราไปเล่นกับเค้าในคอก พาอุ้ม ดูดเต้า  บางวัน เราเหนื่อย
มากๆก็ถึงกับร้องให้ออกมา แรกๆเราก็มี
กำลังใจเพราะลูก แต่ช่วงหลังๆมานี้
เรากลับคิดว่า นี่เรากำลังทำอะไรอยู่
บางวันพอได้ยินเสียงลูกร้องลั่นหนักๆ
เรารู้สึกสับสน รู้อยากฆ่าตัวตาย
แต่พอมองหน้าลูก เราก็ทำไม่ลง
ไม่รู้สิ เราอาจจะเป็นแม่ที่แย่ก็ได้มั้ง
แต่เรารู้อยู่อย่างนึงว่า เรารักลูกมาก