จับเข่านั่งคุยคับ #ให้กำลังใจผมหน่อย

เป็นคนที่รักการร้องเพลงมากๆ แต่ต้องเก็บความฝันตัวเองไว้เงียบๆ เห้อออ😔
ตอนนั้นผมเคยไปประกวดร้องเพลงของโรงเรียน เป็นครั้งแค่ ตอนนั้นอยู่ ป.6 โดนจับไปดื้อๆ ผมก็ไม่ได้คิดว่าผมจะได้ร้องหรอก5555 เป็นครั้งแรกที่ผมรู้จักการร้องเพลง วันที่ไปแข่ง ผมก็ทำเต็มที่มากๆ คนเยอะมากๆด้วย แต่ผลออกมาก็น่าเสียดาย ผมได้ที่2 (5555) เนื่องจากคะแนนเสมอ แล้วหัวหน้าเขตก็มาตัดสินด้วยเรื่องง่ายๆ จึงทำให้ผมได้ที่2 ผ่านมาอีกปี ผมขึ้น ม.1 เสียงผมก็เริ่มแตกหนุ่ม เสียงผมเปลี่ยนไป พอครูเรียกไปเทคเสียง ด้วยการที่เสียงเปลี่ยนผมก็คุมเสียงไม่ได้เพราะมันเป็นช่วงแรกในช่วงแตกหนุ่ม ก็นั่นล่ะคับ ครูเขาก็ตัดสินใจไม่เอาผมอีกต่อไป ผมก็แอบเสียงใจนิดๆนะครับ แต่ก็ยอมรับ แต่สิ่งที่ผมเสียใจที่สุดที่หลุดออกมาจากปากของครูที่ส่งผมร้องเพลง ตอนนั้นเพื่อนผมถามครูเขาว่า ทำไมครูไม่เอาเพื่อนผมร้องเพลงแล้วครับ ครูเขาตอบว่า เสียงมันเหมือนกาละมัง ใครจะเอา คือผมนั่งอยู่ตรงนั้น ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ในใจผมโคตรเสียงความรู้สึกมากๆ ตั้งแต่นั้นผมก็ไม่กล้าเอ่ยปากร้องเพลงอีกเลย ไม่ร้องให้ใครได้ยินอีกเลย ได้แต่ร้องคนเดียวในห้อง ปัจจุบันนี้ผมก็ ม.5 แล้วครับ แต่ผมก็ไม่เคยที่จะหยุดนะ ก็ร้องคนเดียว ฝึกตัวเองไปเรื่อยๆ 😔 ผมก็ขอหวังว่าสักวันผมจะได้ขึ้นร้องเพลงบนเวทีอีกครั้งในฐานะนักร้อง😔