เราอายุ 16 *ตอนนี้
แฟนเราอายุ 18 * ตอนนี้
เราหยุดการเรียนทั้งสองคน รู้ว่าท้องเราก็พักการเรียน เเฟนเราก็ออกไปทำงานตั้งแต่เราท้อง อยู่กันมาจนคลอดลูก เราก็เลี้ยงเอง (เลี้ยงเองพูดได้เต็มปากว่าเลี้ยงเอง ทำทุกอย่าง อดหลับอดนอนเลี้ยงลูก)
เราพิสูตใจเพราะเราท้องในวัยเรียน
ลูกที่ออกมา จะไม่เป็นเด็กมีปัญหา เราไห้ความรักความอบอุ่นไห้เวลาลูกได้มากกว่าที่ลูกต้องการ จากนั้นก็มุ่นมั่นอดทนเลี้ยงลูกมา แฟนเราก็ทำงานอย่างเต็มที่ ตอนนี้ลูกเรา1ขวบ พอดี
เราทะเลาะกันเรื่องหนึ่ง พ่อแฟนเข้ามาแทรก มาว่าเรา เราก็เลยน้อยใจ เราอธิบายกับแฟนอยู่ พ่อแฟนเดินมาก็ด่าเราเลย วันนั้นทะเลาะกันใหญ่อยู่นะ ญาติเราเลยมารับเรา( เราเลี้ยงลูกอาศัยอยู่บ้านพ่อแม่แฟน) เราร้องไห้เสียใจหนัก
เราพาลูกกลับมาอยู่กับพ่อแม่เราที่บ้าน(พ่อแม่เราเช่าห้องทำงานอยู่ในตัวเมืองโคราช บ้านพ่อแม่แฟนอยู่ ต่างอำเภอ) เราพาลูกออกมาอยู่นี่ พูดเลยเราสบายใจมาก ลูกเราเองก็สนุกเล่นจนเหนื่อยกินข้าวเยอะเก่งมาก ลูกแฮปปี้ แม่อย่าเรายิ่งมีความสุข
มาอยู่กับพ่อแม่เราได้เกือบอาทิตย์ แฟนโทรมาคุยเรื่องลูก เขาบอกกินไม่ได้นอนไม่หลับจะเอาลูกไปอยู่ด้วย เราค้าน เราบอกเราพึ่งมาอยู่นี่ไม่ถึงอาทิตย์ เธอจะมาเอาลูกไปอยู่ด้วย เค้าบอกงั้นตกลงกัน อยู่กับเรา3เดือน อยู่กับเขา3เดือน เราบอกไม่โอเค ลูกต้องอยู่กับเราเป็นหลักสิ เราเลี้ยงลูกมาตั้งแต่วันเเรกที่คลอด อยู่กับลูกมาตลอด ไปไหนไปกัน เห็นแม่ต้องเห็นลูก เลี้ยงมาจน1ขวบ ชื่อน้องราเชนห์ พ่อของลูกเป็นคนตั้ง เราขออยู่กับเรา2เดือน กลับไปหาพ่อ 2อาทิตย์ได้ไหม
เพราะไม่ได้ทำงาน เราเป็นคุณแม่ฟลูไทม์ คือเลี้ยงลูกตลอด อาจจะมีงานบ้านนิดหน่อย อาศัยทำตอนลูกหลับ เราอยู่กับลูกทุกวัน ตั้งแต่วันเเรกที่ลูกเกิดมา ลูกต้องอยู่กับเรา3เดือนกลับไปหาพ่อเขาอีก3 เดือน สลับไปมาแบบนี้ ในหัวอกของแม่ เจ็บแค่ไหนลูกต้องจากไกลไปถึง3เดือน เราพูดไปร้องไห้ไป เห็นใจเราหน่อยนะ
เราทำไม่ๆได้จริงๆ เขาเลยบอกงั้นขึ้นโรงพัก เขาจะไม่ไห้เราได้เจอหน้าลูก เรากลัวที่สุดกลัวไม่ได้อยู่กับลูก เราต้องทำยังไงดีคะ
* เรื่องที่เขาบอกขึ้นโรงพักเเย่งลูก
* เรื่องการอยู่กับพ่อแม่ที่เเยกทางกัน แยกเวลายังไงไห้เหมาะสม อยู่กับพ่อ กี่วัน กับแม่กี่วัน เรารับไม่ได้ที่ลูกต้องไปนาน3เดือน หัวอกแม่ใจจะขาด อรมานแค่ไหน
* เราคงไม่ได้กลับไปแล้วแน่นอน เพราะพ่อสามี ไม่ชอบเราไปเเล้ว และเเฟนก็เข้าข้างพ่อแม่เขา เราเเพ้ทุกทาง เราควรคิดยังไงไห้รับสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้ เเรงกดดันต่างๆ
เรากำลังต่อสู้เพื่อเเย่งลูก
แฟนเราอายุ 18 * ตอนนี้
เราหยุดการเรียนทั้งสองคน รู้ว่าท้องเราก็พักการเรียน เเฟนเราก็ออกไปทำงานตั้งแต่เราท้อง อยู่กันมาจนคลอดลูก เราก็เลี้ยงเอง (เลี้ยงเองพูดได้เต็มปากว่าเลี้ยงเอง ทำทุกอย่าง อดหลับอดนอนเลี้ยงลูก)
เราพิสูตใจเพราะเราท้องในวัยเรียน
ลูกที่ออกมา จะไม่เป็นเด็กมีปัญหา เราไห้ความรักความอบอุ่นไห้เวลาลูกได้มากกว่าที่ลูกต้องการ จากนั้นก็มุ่นมั่นอดทนเลี้ยงลูกมา แฟนเราก็ทำงานอย่างเต็มที่ ตอนนี้ลูกเรา1ขวบ พอดี
เราทะเลาะกันเรื่องหนึ่ง พ่อแฟนเข้ามาแทรก มาว่าเรา เราก็เลยน้อยใจ เราอธิบายกับแฟนอยู่ พ่อแฟนเดินมาก็ด่าเราเลย วันนั้นทะเลาะกันใหญ่อยู่นะ ญาติเราเลยมารับเรา( เราเลี้ยงลูกอาศัยอยู่บ้านพ่อแม่แฟน) เราร้องไห้เสียใจหนัก
เราพาลูกกลับมาอยู่กับพ่อแม่เราที่บ้าน(พ่อแม่เราเช่าห้องทำงานอยู่ในตัวเมืองโคราช บ้านพ่อแม่แฟนอยู่ ต่างอำเภอ) เราพาลูกออกมาอยู่นี่ พูดเลยเราสบายใจมาก ลูกเราเองก็สนุกเล่นจนเหนื่อยกินข้าวเยอะเก่งมาก ลูกแฮปปี้ แม่อย่าเรายิ่งมีความสุข
มาอยู่กับพ่อแม่เราได้เกือบอาทิตย์ แฟนโทรมาคุยเรื่องลูก เขาบอกกินไม่ได้นอนไม่หลับจะเอาลูกไปอยู่ด้วย เราค้าน เราบอกเราพึ่งมาอยู่นี่ไม่ถึงอาทิตย์ เธอจะมาเอาลูกไปอยู่ด้วย เค้าบอกงั้นตกลงกัน อยู่กับเรา3เดือน อยู่กับเขา3เดือน เราบอกไม่โอเค ลูกต้องอยู่กับเราเป็นหลักสิ เราเลี้ยงลูกมาตั้งแต่วันเเรกที่คลอด อยู่กับลูกมาตลอด ไปไหนไปกัน เห็นแม่ต้องเห็นลูก เลี้ยงมาจน1ขวบ ชื่อน้องราเชนห์ พ่อของลูกเป็นคนตั้ง เราขออยู่กับเรา2เดือน กลับไปหาพ่อ 2อาทิตย์ได้ไหม
เพราะไม่ได้ทำงาน เราเป็นคุณแม่ฟลูไทม์ คือเลี้ยงลูกตลอด อาจจะมีงานบ้านนิดหน่อย อาศัยทำตอนลูกหลับ เราอยู่กับลูกทุกวัน ตั้งแต่วันเเรกที่ลูกเกิดมา ลูกต้องอยู่กับเรา3เดือนกลับไปหาพ่อเขาอีก3 เดือน สลับไปมาแบบนี้ ในหัวอกของแม่ เจ็บแค่ไหนลูกต้องจากไกลไปถึง3เดือน เราพูดไปร้องไห้ไป เห็นใจเราหน่อยนะ
เราทำไม่ๆได้จริงๆ เขาเลยบอกงั้นขึ้นโรงพัก เขาจะไม่ไห้เราได้เจอหน้าลูก เรากลัวที่สุดกลัวไม่ได้อยู่กับลูก เราต้องทำยังไงดีคะ
* เรื่องที่เขาบอกขึ้นโรงพักเเย่งลูก
* เรื่องการอยู่กับพ่อแม่ที่เเยกทางกัน แยกเวลายังไงไห้เหมาะสม อยู่กับพ่อ กี่วัน กับแม่กี่วัน เรารับไม่ได้ที่ลูกต้องไปนาน3เดือน หัวอกแม่ใจจะขาด อรมานแค่ไหน
* เราคงไม่ได้กลับไปแล้วแน่นอน เพราะพ่อสามี ไม่ชอบเราไปเเล้ว และเเฟนก็เข้าข้างพ่อแม่เขา เราเเพ้ทุกทาง เราควรคิดยังไงไห้รับสิ่งที่จะเกิดขึ้นได้ เเรงกดดันต่างๆ