เมื่อฉันเกิดในครอบครัวที่แม่มีลูกติด

สวัสดีค่ะ แม่เรามีลูกติดสองคน ชายกับหญิง แล้วมาแต่งงานกับพ่อ พ่อรับได้ สองคนนั้นเด็กมากพ่อเราก็ดูแลพาไปเที่ยว อยากกินอะไรอยากซื้ออะไรได้ทุกอย่าง และไม่กี่ปีต่อมาแม่ก็มีเรา และน้องเราไล่เรียงกันมา และไม่นานสองคนนั้นก็โต คนเป็นผู้หญิงแต่งงานมีครอบครัวเเยกออก อยู่หมู่บ้านเดียวกันแต่คนละซอย ส่วนผู้ชายติดยาค่ะและเคยขอเงินแม่ แม่ไม่ให้ก็ด่าแม่ค่ะ มันทั้งติดและส่งยาค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราช่วยพ่อแม่ทุกอย่าง งานบ้านทุกอย่าง เสื้อผ้าพ่อเสื้อผ้าแม่ของน้องเราเก็บซักหมด ถูบ้านทำกับข้าวล้างจาน เราอยู่เคียงข้างแม่มาตลอด จนเราขึ้นม.ปลาย เรามีเรื่องกับไอ้ลูกติดผู้ชายค่ะ คือเราทำน้ำหวานแตกแล้วน้ำหวานมันไหลไปใต้ตู้เย็นค่ะ จะถูบ้านแล้วบอกมันช่วยขยับตู้เย็นให้หน่อย เราขยับไม่ไหว บอกก่อนนะคะว่าตอนนั้นไม่มีใครอยู่บ้านไปธุระกันหมด น้องก็ไปเล่นกับเพื่อน เราเลยทำคนเดียว มันบอกเดี๋ยวก่อน แต่มดเริ่มมาเราเลยบอกมันว่าให้ขยับเร็วมันด่าเราเลยค่ะ ตะโกนด้วยเราก็โมโหค่ะ ตีกันเลยค่ะตอนนั้นมันบีบคอเรา แต่น้องสาวมันเป็นผู้หญิงลูกติดแม่ มันมาเห็นพอดี มันเอากับข้าวมาให้ค่ะมันเลยแยกออกจากกัน อีกไม่ถึงชั่วโมงพ่อกับแม่กลับมา เราก็เล่าให้ฟังพ่อไม่พูดอะไรส่วนแม่ด่าเราค่ะ ขึ้นกูกับเราด้วยและอิป้าข้างบ้านได้ยินก็บอกเราว่าหน้าที่ทำงานบ้านของผู้หญิงเท่านั้น ส่วนลูกติดผู้หญิงโกหกว่าพี่มันไม่ได้บีบคอเรา #สตอมากกกก เราโมโหมาก จากนั้นไม่กี่ปีเราก็ขึ้นมหาลัยค่ะเราต้องไปพักหอ นานๆจะกลับบ้านที พอเรากับบ้านวันนั้นเรื่องก็มา วันนั้นประมาณห้าโมงเย็นมีผู้ชายแปลกหน้าอาการเหมือนคนเมายาตาขวางเลยค่ะ ขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอดที่หน้าบ้านแล้วถามหาลูกติดที่เป็นผู้ชาย ว่าอยู่มั้ยเราไม่ชอบหน้ามันอยู่แล้ว เราเลยบอกว่าไม่รู้ แล้วสองคนนั้นก็เบิ้ลรถใส่เราและด่าเราเรา เราเลยบอกว่า ถ้ายังไม่ไปจะแจ้งตำรวจมันเลยขี่รถออกไปเลยค่ะ พอค่ำมาแม่เรากลับมาจากไปดูข้าวที่นา ก็มาด่าเราค่ะขึ้นกู ว่าเราไปพูดอะไรให้เพื่อนลูกติดไม่พอใจ เราโมโหมากเราเลยบอกไป แม่เราว่าถ้ามีปัญหามากก็ออกไปจะไปอยู่ที่ไหนก็ไป และลูกติดก็มาพอดี มันด่าเราด้วยค่ะ ตอนนั้นเราโมโหมาก เราเลยบอกว่ากูจะเเจ้งตำรวจ มีนวิ่งมาจะต่อยเราค่ะ พ่อเลยวิ่งมาขวาง มันไม่กล้าเข้ามาแต่ แม่มาด่าพ่อและด่าเราชี้หน้าด่าและไล่เราออกจากบ้าน เราเสียใจมากวิ่งออกจาดบ้านเลยค่ะตอนนั้นวิ่งเร็วมาก ในหัวมันสั่งให้วิ่งอย่างเดียว เราวิ่งไปร้องไห้ไป มืดก็มืด แต่ตอนนั้นเ่อวิ่งตามคะ เรียกเราหยุด พ่อเลยมาปลอบเรา บอกว่ารีบเรียนให้จบแล้วหางานทำ จะได้มีเงินสร้างบ้านไปอยู่ให้ไกลจากที่นี้ จากนั้นพอพ่อเราพาเราเดินมาใดล้ประตูบ้าน แม่ตะโกนมาว่าสุดท้ายก็ไปไม่รอด เราน้อยใจ และมากกว่าความน้อยใจคือเสียใจ น้องสาวเราก็เข้ามาปลอบใจ จากนั้นความรู้สึกทุกครั้งที่มีปัญหาแล่วแม่ไม่ยืนอยู่ข้างแต่กลับทำร้ายจิตใจเรา สะสมมานานหลายปีจนเรากลายเป็นคนที่รู้สึกว่าไม่มีแม่มีแต่พ่อ และแม่เรามีพฤติกรรมนินทาเราให้คนอื่นฟัง ทั้งที่พูดมาว่าเรารังแกลูกติด เราได้ยินกับหู นี้ปรี้ดมากๆ แต่พ่อบอกอดทน พ่อเป็นคนส่งเราเรียนค่ะ ยอมเสียสละสมบัติที่ย่าให้ขายส่งเรากับน้องเรียน 😢😢 ต่อมามีเหตุการณ์ที่ลูกติดผู้ชายแม่โดนทำราย เรารู้เลยว่าน่าจะเป็นผลประโยชน์เรื่องยาเสพติด มันกลายเป็นคนบ้า มีอาการทางประสาทเลยคะ โดนตีหัวบุบแต่ไม่ตาย จากนั้นแม่ก็ต้องดูแลค่ะ แต่แม่ก็ไม่พูดดีกับเราสักครั้ง เราชินชาไปแล้วไม่รู้สึกถึงรักจากแม่ ไม่ยินดียินร้าย เราโฟกัสที่ตนเองจนเราเรียนจบ ตอนนี้เราอ่านหนังสือรอสอบคะ ตั้งใจมากเพราะต้องทำงานให้ได้และจะเก็บเงินทำบ้านให้พ่อและเลี้ยงดูพ่อ  ตามฝันที้เราตั้งใจไว้เรื่องที้ล่ามาเกิดขึ้นกับเราจริงๆค่ะ เหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าวมากแต่มันเกิดขึ้นแล้วกับเราค่ะ ขอบคุณที่อุตส่าห์อดทนอ่านเรื่องราวชีวิตที่น่าเวทนาของเราขอบคุณค่ะ😊😊