ตกลงว่าการเดินปัญญา​การเจริญวิปัสสนาใช้สมมุติบัญญัติ​มานึกเป็นไตรลักษณ์​ได้ไหมหรือต้องเห็นไตรลักษณ์​จากปรมัตถ์​เท่านั้น?

คือหลายท่านหลายกลุ่มสอนว่าเหรยวิปัสสนาหรือเดินปัญญา​ที่ถูกต้องไม่จำเป็นต้องใช้ปรมัตถ์​ธรรมที่มีอยู่จริงซึ่งๆหน้าก็ได้ใช้สมมุติบัญญัติ​จินตนาการ​เอาด้วยสมองเนื้อนึกเอาว่าสมมุติ​บัญญัติ​อันนั้นเป็นไตรลักษณ์​ก็ได้แล้ว(เผลอๆไม่ต้องเกิดปฏิภาคหรือญาณ​ทั​สส​นะ​อะไรทั้งนั้น)​  มันจริงเหรอครับ​ ตามที่เราเรียนมาจากพระไตรปิฎก​เขาใช้การเจริญสติปัฏฐาน​จับสภาวะ​ธรรมที่เป็นปรมัตถ์​ที่เกิดขึ้นจริงๆขณะนั้นนี่ตกลงยังไงกันแน่​ ตามพระสูตรที่เป็นพุทธพจน์​ทรงตรัสถึงประเด็นนี้เช่นไรใครมีหลักฐาน​อ้างอิงในเรื่องนี้บ้างครับ???

ปล.สำนักที่ชอบสอนแบบนี้จะเป็นสำนักที่มาแนวนิพพานเมืองแก้ว​ ไม่ก็สำนักที่เก่งเรื่องอิทธิฤทธิ์​อะไรพวกนี้