แบบว่าคบกัน 7 เดือน อยู่ด้วยกันทุกวัน ทำให้เค้าทุกอย่าง อยากได้อะไรหาให้ ซักผ้า รีดผ้า จัดห้อง อาหารการกิน ไม่เคยบกพร่อง เราผิดตรงที่เวลาทะเลาะกันเราจะไม่พูด เงียบใส่ ทั้งๆที่เค้าเป็นไรเค้าก็อยากให้เราพูด อยากให้เราบอก แต่เราเป็นคนอารมณ์ร้อน ยิ่งพูดยิ่งของขึ้น ของใกล้มือนี่อะไรหยิบจับได้ก็เหวี่ยงไปหมด เราเลยเลือกที่จะเงียบ แต่ทุกครั้งที่เราหายโกรธใจเย็นลงเราก็จะบอกเค้าทุกครั้งว่าเราเป็นอะไร เราเป็นคนง้อไม่เก่งแต่เราก็พยายามนะ เราง้อนะ แต่เค้าไม่เคยคิดว่านั่นคือการง้อของเรา เค้าบอกเลิกเราเพราะเค้าเบื่อที่เราเป็นไรไม่ชอบพูด เราไม่ง้อ เสียใจนะตอนได้ยินเหตุผลที่โดนบอกเลิกอ่ะ เพราะเค้าไม่เห็น ไม่รับรู้ถึงความพยายามของเรา แต่เค้าเป็นคนดีนะดีมากสำหรับเรา ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเค้าไม่เคยหายไป เค้าจะยังอยู่ข้างๆเรา เค้าไม่ใช่แฟนคนแรก แต่เค้าเป็นแฟนที่เรารักมากที่สุด เค้าเป็นความสุขของเรา ถึงจะแค่ 7 เดือน แต่เรารักและผูกพันธ์มาก ตอนนี้เลิกกัน 9 เดือนแล้ว แต่ยังรักเค้าอยู่เลย แต่เค้ามีแฟนใหม่แล้วนะ เลิกกับเราเดือนนึงเค้าก็เปิดตัวแฟนใหม่ ตอนนี้เค้าคบกัน 8 เดือนแล้ว เราอิจฉานะที่เค้าคบกันนานถึงแม้ว่าเค้าอยู่ไกลกัน นานๆได้เจอกันสักครั้งนึง เราไม่เคยแช่งให้เค้าเลิกกันนะ เราเห็นเค้ามีความสุขเราก็มีความสุข เราทำใจได้แล้ว แต่มันยังลืมไม่ได้ ยังเริ่มต้นใหม่ไม่ได้ เรายังเจอเค้าทุกวัน เวลาที่มีโอกาสให้เพื่อนเราไปหลอกคุยหลอกถามเรื่องเรากับเค้าอ่ะ เค้าก็พูดเหมือนยังคิดถึงยังเป็นห่วง เค้าบอกเพื่อนเราว่าวันนึงถ้าเค้าเลิกกับแฟนเค้า ถ้าเราไม่มีใคร ถ้าเค้าไม่มีใคร ก็อาจจะกลับมาคบกัน หลายๆครั้งที่เค้าพูดเหมือนให้ความหวังเรา มันเลยทำให้เราไปไหนไม่ได้สักที คนคุยเราก็มีนะแต่เราไม่คิดจะจริงจังกับใครเลย เราไม่รู้สึกใจเต้นกับใครเลย เหมือนเราแค่คุยแก้เหงา แก้เบื่อไปงั้นๆอ่ะ เราไม่ได้อยากรอนะ แต่เหมือนคำพูดเค้ามันเลยทำให้เรารออ่ะ ควรเอาไงต่อกับชีวิตดี ควรเริ่มใหม่ก็รู้ แต่พยายามแล้วไม่เริ่มสักที เหนื่อย เบื่อเหมือนกันนะ ใครมีวิธีแนะนำบ้าง??
ทำใจได้ แต่ลืมไม่ได้ เริ่มต้นใหม่ไม่ได้ ทำไงดีคะ...??