เราอายุ23 แฟนเราอายุ31ปีคบกับแฟนมาเข้าปีที่6 รักกันดีมีปากเสียงกันบ้างบ่อยครั้งลิ้นกับฟันกระทบกันตามประสาคนรักปกติ  มีด่าหยาบใส่กันบ้างแต่ตลอดระยะเวลาที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขร่วมอิ่มและร่วมอดด้วยกันมา  เรา2คนไม่เคยทำร้ายร่างกายกันเลย...เขาเป็นคนขยันอดทน  มีเงินก็ให้เราตอนอดก็ให้เราอิ่มก่อน  เขาไม่หวานแต่ขี้เล่นและโมโหร้าย. ชอบพูดไม่คิดพูดจาแรงหยาบคายบ่อยครั้งแต่ก็ขอโทษทีหลังตลอด  หักลบแล้วเขามีส่วนดีมากกว่าค่ะ..
เรา2คนอยู่กินกันฉันผัวเมียโดยเปิดเผยมา2-3ปี(ยังไม่แต่งงานไม่ได้จดทะเบียนสมรส) แฟนอาศัยอยู่บ้านเราที่พ่อปลูกไว้ให้ใช้ชีวิตกัน2คนส่วนพ่อกับแม่อยู่บ้านเดิมถัดไป3ซอยจากบ้านเรา
พ่อเราตัดสินใจลงทุนเปิดกิจการส่วนตัว(ร้านแก๊ส)ให้เรากับแฟนเราเปิดที่หน้าบ้านเราเอง...เราตัดสินใจให้แฟนบริหารเพราะร้านเราพึ่งเปิดจ้างใครไม่คุ้มแฟนเราขับรถเติมแก๊สเองยกแก๊สเองส่งแก๊สตามบ้านเองทำเองทุกอย่าง เขาสร้างร้านนี้เองคนเดียวกับมือของเขาและได้จดใบประกอบการเป็นชื่อแฟนเราหมดทุกอย่างจนตอนนี้ร้านไปได้สวยแล้วค่ะแต่ยังไม่ถึงกับรุ่งเรือง...ปัจจุบันมีหนี้ในระบบจากการหมุนร้านแก๊สร่วมกัน70,000บาทนอกระบบ20,000บาท
ส่วนเราหางานทำนอกงานไปเรื่อยๆ  ยังไม่เป็นหลักแหล่งทำๆออกๆเนื่องจากอุปนิสัยส่วนตัวเราเองที่เกิดมาไม่เคยทำอะไรเอง  พ่อแม่ทำให้ทุกอย่างวันๆใช้เงินพ่อแม่แต่ถึงจุดนึงที่พาผัวมาอยู่กินเอง  พ่อแม่เราได้ปล่อยให้เราพึ่งพาตัวเองโดยขาดเหลือก็ยังช่วยเหลืออยู่เสมอ. ทำให้เรารู้ตัวดีทำงานไม่นานก็ท้อร้องไห้ไม่ไหวเปลี่ยนงานเรื่อยๆ. ตกงานก็นอนตื่นสายงานบ้านเราก็ไม่ค่อยช่วยเขาทำ.  เรายอมรับว่าเราเป็นเมียที่ไม่เอาไหนแต่เราคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆเขาทุกปัญหาในชีวิต ดิ้นหาเงินช่วยทุกปัญหาที่เขาเจอช่วงแย่ๆ. เรายอมขายทองทั้งตัวเพื่อใช้หนี้แทนเขา  ทำกับข้าวให้เขาทุกเมนูที่เขาอยากกิน  นวดเขาเวลาเหนื่อย