คือแฟนผมกับแฟนเก่าคบกันตอนผมอยู่ ม.5 มาเลิกกันตอนผมเรียน ปี.1 (รหัส.56) เหตุผลไม่ขอบอกละกันนะครับว่าเพราะอะไร แต่เราก็ยังติดต่อพูดคุยกันตลอด คือคุยแบบเพื่อนสนิท มีบอกคิดถึงกันบ้าง แต่ไม่เลยจุดที่จะกลับมาคบกัน ซึ่งในขณะที่ต่างฝ่ายต่างมีแฟนเราก็ยังคุย ๆ กันอยู่ ติดต่อกันเรื่อย ๆ คือคนนี้ยอมรับเลยว่ารักมาก ถึงมากที่สุด
จนปัจจุบันผมคบกับแฟนคนนี้มาเดือนมีนาจะเข้าปีที่ 4 แล้ว แต่ผมก็ยังคุยกับแฟนเก่าอยู่ในฐานนะเพื่อนสนิทแบบเดิม ผมทราบดีครับว่าไม่มีใครชอบให้แฟนของตัวเองคุยกับแฟนเก่าหรอก เขาจับได้หลายครั้งแต่ผมก็กลับไปคุยกับแฟนเก่าอีกเหมือนเดิมคือประมาณว่าตัดไม่ขาด (แต่ไม่ได้กลับมาคบกัน) แต่ผมก็พยายามบอกแฟนคนปัจจุบันนี้ตลอด บอกเป็นพันครั้งแล้ว ตลอดที่คบกันมาว่าอย่าทนกับผมและผมก็บอกเลิกเขาหลายครั้งมาก ๆ ๆ ๆ ๆ เขาก็ไม่ยอมไป
วันหนึ่งผมเข้าไปคุยกับพ่อแม่ของเรื่องว่าจะเอายังไงกับเขากันแน่ ผมก็บอกพ่อกับแม่เขาไปว่าผมไม่พร้อมผมยังไม่ชัวร์ ไม่มั่นใจ พ่อกับแม่เขาก็บอกว่างั้นก็ให้ห่างกัน ๆ ไป ผมก็โอเค และนึกว่าจะจบกันไปจริง ๆ ผมเลยปลดบล็อคแฟนเก่าที่เขาบล็อคไว้แล้วกลับมาคุยกันเหมือนเดิมในฐานนะเพื่อนที่ไม่สามารถพัฒนาต่อไปได้เป็นอื่นได้ แล้วจู่ ๆ เมื่อวานแฟนปัจจุบันก็มาหาผมแล้วเห็นว่าผมคุยกับแฟนเก่า ก็เลยทำลายข้าวของ เอามีดมาขู่ นู่น นี่ นั่น ทำร้ายร่างกายผม ขึ้นเสียง ด้วยผมไม่ชอบเลยตอบโต้ไปบ้างแต่ผมเบา ๆ (เบาของผม) จะว่าผมทำร้ายเพศแม่ก็ได้ แต่ที่ทำลงไปเพราะอยากเรียกสติเขากลับมา
พอเขาได้สติก็คุยกันโดยเขาก็มะโนไปต่าง ต่าง นา นา ว่าที่ผมไม่ตอบแชทเขาเพราะคุยกับแฟนเก่า ที่ผมรีบกลับบ้านเพราะจะไปหาแฟนเก่า ผมโทรคุยกับแฟนเก่าทุกวัน อะไรประมาณนี้ ซึ่งมันไม่จริงทั้งหมด มีจริงแค่ส่วนหนึ่ง เหตุผลจริง ๆ คือ ผมไม่ต้องการเขาแล้ว ผมไม่ได้รักเขาแล้ว ผมคบกับเขาเพราะความสงสารและเพราะว่าเขาไปยอมไปจากผม ทั้ง ๆ ที่บอกเลิกไปแล้วหลายครั้ง ก็ยังมาหาผมที่หอพักอยู่ตลอด ไล่ให้ไปก็ไม่ไป
เหตุที่ผมบอกเลิกเขา หมดรักเขา ไม่ใช่เพราะว่าผมจะกลับไปคบกับคนอื่นนะ แต่ผมรู้สึกว่าช่วงที่ห่างกันผมรู้สึกโอเคมาก ๆ ๆ ๆ ๆ และอีกอย่างที่ผมให้ผมมั่นใจว่าผมไม่รักเขา หรือไม่ได้รักเขาตั้งแต่แรกก็เพราะว่า มีวันหนึ่งผมจับได้ว่าเขาไปเป่ากับคนอื่น ๆ (น่าจะหลายครั้ง) มารู้ทีหลังว่าขับรถไปหาถึงต่างอำเภอ (ประมาณ 70 โลจากบ้านเขา) เพื่อไปหา ผช.คนนั้น และมารู้อีกว่าไม่ใช่แค่ ผช.คนนั้น แต่ยังมีอีกคนหนึ่ง ความรู้สึกผมตอนรู้เรื่องนี้คือรู้สึกเฉย ๆ ดีซะอีกที่จะได้เอามาเป็นข้ออ้างให้เราสองคนเลิกกันแต่สุดท้ายเขาก็ไม่ยอมไป
เรื่องที่เล่ามาเป็นความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพียงเสี้ยวหนึ่งของเรื่องราวที่เกิดขึ้น จึงอยากเอามาเล่าและปรึกษาทุกท่านว่า ท่านมีความคิดเห็นเช่นไรกับเรื่องนี้ และหากท่านเป็นผมท่านจะทำอย่างไรต่อไป
*** ด่าได้ครับแต่อย่าแรงผมสำนึกไม่ทัน ***
แฟนจับได้ว่าคุยกับแฟนเก่า
จนปัจจุบันผมคบกับแฟนคนนี้มาเดือนมีนาจะเข้าปีที่ 4 แล้ว แต่ผมก็ยังคุยกับแฟนเก่าอยู่ในฐานนะเพื่อนสนิทแบบเดิม ผมทราบดีครับว่าไม่มีใครชอบให้แฟนของตัวเองคุยกับแฟนเก่าหรอก เขาจับได้หลายครั้งแต่ผมก็กลับไปคุยกับแฟนเก่าอีกเหมือนเดิมคือประมาณว่าตัดไม่ขาด (แต่ไม่ได้กลับมาคบกัน) แต่ผมก็พยายามบอกแฟนคนปัจจุบันนี้ตลอด บอกเป็นพันครั้งแล้ว ตลอดที่คบกันมาว่าอย่าทนกับผมและผมก็บอกเลิกเขาหลายครั้งมาก ๆ ๆ ๆ ๆ เขาก็ไม่ยอมไป
วันหนึ่งผมเข้าไปคุยกับพ่อแม่ของเรื่องว่าจะเอายังไงกับเขากันแน่ ผมก็บอกพ่อกับแม่เขาไปว่าผมไม่พร้อมผมยังไม่ชัวร์ ไม่มั่นใจ พ่อกับแม่เขาก็บอกว่างั้นก็ให้ห่างกัน ๆ ไป ผมก็โอเค และนึกว่าจะจบกันไปจริง ๆ ผมเลยปลดบล็อคแฟนเก่าที่เขาบล็อคไว้แล้วกลับมาคุยกันเหมือนเดิมในฐานนะเพื่อนที่ไม่สามารถพัฒนาต่อไปได้เป็นอื่นได้ แล้วจู่ ๆ เมื่อวานแฟนปัจจุบันก็มาหาผมแล้วเห็นว่าผมคุยกับแฟนเก่า ก็เลยทำลายข้าวของ เอามีดมาขู่ นู่น นี่ นั่น ทำร้ายร่างกายผม ขึ้นเสียง ด้วยผมไม่ชอบเลยตอบโต้ไปบ้างแต่ผมเบา ๆ (เบาของผม) จะว่าผมทำร้ายเพศแม่ก็ได้ แต่ที่ทำลงไปเพราะอยากเรียกสติเขากลับมา
พอเขาได้สติก็คุยกันโดยเขาก็มะโนไปต่าง ต่าง นา นา ว่าที่ผมไม่ตอบแชทเขาเพราะคุยกับแฟนเก่า ที่ผมรีบกลับบ้านเพราะจะไปหาแฟนเก่า ผมโทรคุยกับแฟนเก่าทุกวัน อะไรประมาณนี้ ซึ่งมันไม่จริงทั้งหมด มีจริงแค่ส่วนหนึ่ง เหตุผลจริง ๆ คือ ผมไม่ต้องการเขาแล้ว ผมไม่ได้รักเขาแล้ว ผมคบกับเขาเพราะความสงสารและเพราะว่าเขาไปยอมไปจากผม ทั้ง ๆ ที่บอกเลิกไปแล้วหลายครั้ง ก็ยังมาหาผมที่หอพักอยู่ตลอด ไล่ให้ไปก็ไม่ไป
เหตุที่ผมบอกเลิกเขา หมดรักเขา ไม่ใช่เพราะว่าผมจะกลับไปคบกับคนอื่นนะ แต่ผมรู้สึกว่าช่วงที่ห่างกันผมรู้สึกโอเคมาก ๆ ๆ ๆ ๆ และอีกอย่างที่ผมให้ผมมั่นใจว่าผมไม่รักเขา หรือไม่ได้รักเขาตั้งแต่แรกก็เพราะว่า มีวันหนึ่งผมจับได้ว่าเขาไปเป่ากับคนอื่น ๆ (น่าจะหลายครั้ง) มารู้ทีหลังว่าขับรถไปหาถึงต่างอำเภอ (ประมาณ 70 โลจากบ้านเขา) เพื่อไปหา ผช.คนนั้น และมารู้อีกว่าไม่ใช่แค่ ผช.คนนั้น แต่ยังมีอีกคนหนึ่ง ความรู้สึกผมตอนรู้เรื่องนี้คือรู้สึกเฉย ๆ ดีซะอีกที่จะได้เอามาเป็นข้ออ้างให้เราสองคนเลิกกันแต่สุดท้ายเขาก็ไม่ยอมไป
เรื่องที่เล่ามาเป็นความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพียงเสี้ยวหนึ่งของเรื่องราวที่เกิดขึ้น จึงอยากเอามาเล่าและปรึกษาทุกท่านว่า ท่านมีความคิดเห็นเช่นไรกับเรื่องนี้ และหากท่านเป็นผมท่านจะทำอย่างไรต่อไป
*** ด่าได้ครับแต่อย่าแรงผมสำนึกไม่ทัน ***