โลกสวยด้วยมือเรา หรือผมเป็นคนขวางโลก

กระแสลดใช้ถุงพลาสติกมาแรง จนนายทุนระดับซุปเปอร์มาร์เก็ตและร้านสะดวกซื้อแบรนดังๆ และรวมถึงร้านอื่นๆต้องเข้าร่วมโครงการรักโลก โครงการดีที่ทำให้นายทุนมีโอกาสได้ลดต้นทุน และทำกำไรจากสิ่งที่เคยเป็นต้นทุน คนโลกสวยก็ต้องรับกันไปล่ะครับ เพราะเรารักโลกนิ เพราะเหตุนี้ ผมเลยมีคำถามว่าทำไมในเรื่องที่ดีต่อสังคมหลายๆเรื่อง สุดท้ายเหมือนผู้รับภาระ มันจะเป็นผู้บริโภคทุกครั้งเลย ยกตัวอย่างเช่น

   เรื่องลดการใช้ถุงพลาสติก
   ผู้บริโภค ซื้อสินค้า 10 อย่าง ใช้ถุงพลาสติกเพิ่ม 1 ใบ แล้วทำไมถึงมองว่าการลดถุงพลาสติกตรงนี้มันช่วยได้จริง ทำไมผู้บริโภคต้องรู้สึกลำบากเมื่อเรามาซื้อสินค้าของผู้ขาย ลองคิดกลับกันทำไมสังคมไม่มองว่า ผู้ผลิตเปลี่ยนเป็นไม่ใช้ถุงพลาสในการบรรจุ ผลิตภัณฑ์ สินค้า ของเค้ามันจะช่วยลดเรื่องการใช้ถุงพลาสติกได้มากกว่า ลดการตายของนก ของปลา ได้มากกว่า เพราะผู้บริโภคเปรียบเสมือนฝูงมดที่แตกรังเหรอ เราเลยต้องทนรับสิ่งที่นายทุนสร้างกระแสขึ้นมาและยัดเยียดให้ผู้บริโภคเป็นผู้รับ

   เรื่องเหล้า บุหรี่
   รณรงค์ลดการดื่มเหล้า และลดการสูบบุหรี่ ทำไมนร้าถึงคิดว่าการขึ้นราคา เหล้า บุหรี่ จะช่วยลดผู้บริโภคได้แปลกจริงๆ เป็นเพราะรัฐอยากได้ภาษีเพิ่มจากผู้ขายเหรอ เป็นเพราะมีใครได้ผลประโยชน์เหรอ ถึงคิดว่าการขึ้นราคาจะช่วยลดคนซื้อได้ สินค้าแบบนี้ถ้าไม่มีคนขาย มันจะไม่มีผู้บริโภคเอง ถ้าคิดกลับกันทำไมไม่บังคับลดราคาให้ถูกลงมากๆล่ะ ถ้าผู้ขายไม่มีกำไรเค้าก็คงเลิกขาย เมื่อไม่มีคนขาย คนดื่ม หรือคนสูบ ก็จะน้อยลง

   เรื่องกล้องจราจรกับใบสั่ง
   อันนี้ไม่พูดดีกว่า ... ผมเห็นด้วยนะถ้าออกใบสั่งทางนี้แต่ทำไมตำรวจต้องได้เปอร์เซ็นต์ของค่าใบสั่ง ( ถ้าเค้ายกเลิกเลิกการให้เปอร์เซ็นต์แล้วคงดี )

   ถูกผิดก็ว่ากันไปครับ ผมแค่คิดของผมแบบนี้ รู้แต่ว่าผมคงต้องรับชะตากรรมกันต่อไปเหล่ามดน้อย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่