ชีวิตไม่ราบรื่น มันคือบทสอบหรอ?

สวัสดีครับ... วันนี้ผมจะมาถามและจะมาเล่าคือ...ตอนนี้ผมอายุ21 ชีวิตผมตั้งแต่โตมายังไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่ คือมีปัญหาเข้ามาในชีวิตตลอด ขอเล่าตั้งแต่เริ่มแรกเลยนะครับ ผมเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ15 ทำงานอยู่ที่มาเลเซีย เรียนจบแค่ม.3 และมาต่อ กศน. จนจบม.6 เมื่อต้นปี2019 ผมรู้สึกว่าทำงานมาเลนานแล้วอยากทำงานที่ไทยบ้าง ก็เลยกลับทำงานที่ไทย ละผมก็ได้งานทำที่กรุงเทพ ทำได้แค่4เดือน แม่ผมก็เป็นมะเร็งอีก เป็นมะเร็งเต้านมระยะที่3 ผมก็เลยลาออกจากงานมาดูแลแม่ได้4เดือนแล้ว ซึ่งผมมีพี่น้องทั้งหมด6คน ผมเป็นลูกคนที่3 พี่คนโต อายุ27 แต่งงานแล้วอยู่กับภรรยา ก็ทำงานของเค้า(ออกทะเล) ส่วนคนที่2อายุ23-24 ไม่ได้ทำอะไร(ว่างงาน) พี่คนนี้เป็นคนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สูบบุหรี่ ติดยา บลาๆ แม่อยู่โรงบาล4เดือน ไม่มาดูซักครั้ง ส่วนคนที่3ก็คือผม ซึ่งตลอดระยะเวลา4เดือนที่แม่อยู่โรงพยาบาล ผมเป็นคนดูแลมาตลอด มีสลับกันเฝ้ากับพี่คนโตบ้าง2-3วัน คนที่4อายุ18-19 ไม่ได้เรียนแล้วมีวุฒิแค่ป.6 ซึ่งตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน มาดูแม่บ้างบางครั้ง งานการก็ไม่ได้ทำ วงอย่างว่าอะเนาะ อยู่ในช่วงวัยรุ่นที่อยากรู้อยากลอง วัยคะนึกคะนอง น้องคนนี้ก็สูบบุหรี่เหมือนกัน ยาเสพติดไม่รู้ว่าเล่นด้วยหรือเปล่า ส่วนคนที่5และคนที่6เป็นคนเชื้อชาติมาเลเซีย คนที่5อายุ12ปีเรียนอยู่ป.6อยู่ที่มาเลคนที่6อายุ5ขวบ เพิ่งเข้าเรียนชั้นอนุบาล ซึ่งพี่น้องทั้งคนนี้ผมงงว่าทำไมไม่มีใครมาดูแลแม่บ้าง น้อง2คนที่เล็กอยู่อันนี้ไม่เป็นไร อีกสามคนที่เหลืออะ อยากรู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ เค้ามีจิตสำนึกที่จะตอบแทนบุญคุณแม่ที่เบ่งคลอดตัวเองบ้างเลยหรอ คนนึงก็ทำแต่งานๆๆๆๆ ให้มาเฝ้าคืนนึงก็บอกว่าเบื่ออยู่โรงบาล ผมนี่แบบ กูยังอยู่เป็นเดือนๆได้เลย บางทีก็อ้างว่า คนเคยทำงานจะให้มาเฝ้าคนไข้ เบื่อๆไม่มีไรทำ อยากจะบอกว่า... กูก็คนทำงานเหมือนกัน กูยังยอมลาออกจากงานเลย เมื่อปลายที่แล้วกะว่าจะไปสมัครเรียนที่ม.ราม ก็ต้องกลับมาดูแลแม่ก่อน(ที่จริงให้ผมไปสมัครเรียนและให้คนอื่นมาเฝ้าแทนก่อนก็ได้)ก็เลยพลาดเทอมนั้นไป และหลังจากนั้นผมก็ได้ปรึกษารุ่นพี่ที่ม.รามพี่เค้าบอกว่ามีเปิดรับสมัครอีกปีนี้(2020) ซึ่งผมว่าจะไปสมัคร แต่ดูๆแล้ว น่าจะพลาดอีกครั้ง บางทีก็คิดนะว่าหรือกูจะไม่เรียนดี และก็ถามตัวเองอีกว่าถ้าไม่เรียน ความฝันที่ผมได้ฝันมาตั้งแต่เด็กก็ต้องสลายไปกับสายลมหรอ?... และดูท่าแม่ผมน่าจะยังหายไม่ทันกับวันรับสมัครนักศึกษาหรอก แล้วยังไงล่ะ ผมก็เครียดอีกละสิ 
คำถามคือ...
1. ครอบครัวไม่ค่อยสามัคคีไม่รักกันควรทำยังไงดี?
2. พี่น้องที่เกเรควรทำยังไงดีให้เค้ามีจิตสำนึกบ้าง (ควรสั่งสอนด้วยการลงไม้ลงมือไหม)(ปกติที่ผ่านมาผมไม่ค่อยสนใจพี่น้องที่เกเรเลย แบบว่าต่างคนต่างอยู่)?

*ชีวิตผมโดยรวมไม่ค่อยดีเลย เครียดมากเลย กลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า บางทีก็คิดจบชีวิตนะ แต่นึกขึ้นมาได้ว่าการจบชีวิตตัวเองคือจะไม่มีวันได้ขึ้นสวรรค์ บางทีคิดมาก อึดอัด ทำได้มากสุดก็แค่เข้าไปในห้องน้ำ และที่อึดอัดมากกว่านั้นคือร้องดังไม่ได้ กลัวคนอื่นได้ยิน ขนาดผมเป็นผู้ชายยังขนาดนี้เลย ความรู้สึกตอนนี้คือมืดมาก ไม่รู้ชีวิตจะไปยังไงต่อไป การเรียนเอย การงานเอย และที่สำคัญครอบครัว... ไม่รู้ว่าจะอยู่แบบนี้อีกนานไหม...ขอบคุณที่อ่านจนจบและเพื่อนๆที่ตอบคำถามผม

** ขออภัยที่ต้องใช้คำหยาบ(กู)