แสงระวี บทที่... 13

บทที่ ๑: ภรรยาผู้เย่อหยิ่ง นางสุชาดายืนเหม่อมองแผ่นหลังของมฆมาณพที่กำลังเดินออกจากบ้าน แสงอรุณยังแผ่ไม่ทั่วท้องฟ้า แต่สามีของนางกลับออกจากบ้านไปเสียแล้ว ด้วยมือที่ถือจอบและพร้า นางถอนหายใจยาว ริมฝีปา

กลางคืนในเมืองอาจมีไฟสว่าง แต่ในน้ำ…มีเพียงเงา ทุกเกลียวคลื่นคือความทรงจำของใครบางคน ทุกหยดน้ำคือเสียงกระซิบจากอีกฝั่งหนึ่ง แม่น้ำ คลอง ท่าเรือ แพ หรือสะพาน — ทุกแห่งมี “บางสิ่ง&rd

คนเขียนอยากเล่าค่ะ จุดเริ่มต้นของเรื่อง นักล่าปีศาจ เป็นพล็อตเรื่องที่ผุดขึ้นมาในหัวแบบดื้อ ๆ ค่ะ ไม่ได้มีแผนอะไรเลย แค่จะเขียนเล่าเรื่องนักล่าปีศาจเข้าไปตามหาเด็กในป่า ต่อสู้กับปีศาจช่วยเด็กออกมาได้