เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 2 มค. เวลา ตี2 ผมขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วประมาณ 100 กม./ชม. ช่วงนั้นถนนมืดมาก
ผมได้หักหลบงู ตัวใหญ่แต่ไม่พ้น (น่าจะทับช่วงท้ายลำตัว ) ตอนที่หักหลบเกือบทำให้ผมชนกับแท่นแบริเออร์ข้างทาง จากนั้นผมมองกระจกหลัง เห็นงูดิ้นไปมาอย่างทรมาน แต่มากไปกว่านั้น มีรถขับตามมาห่างออกไปประมาณ 300 เมตร ประมาณ 5-7 คันน่าจะทับงูตัวนั้นจนแหลก (ตอนนั้นคิดในใจว่าเราทับมันตายไหม ทำไมเราไม่เห็นก่อนที่เราจะทับ ทำไมเราไม่หยุดให้งูไปก่อน แล้วเปิดไฟแจ้งบอกคันอื่นๆที่ตามมาให้เห็นสัญญานเตือน เจ้างูคงไม่ตาย) ตอนนั้นโทษตัวเองอย่างเดียว ทำไม ทำไม
จากนั้นผมก็ขับรถกลับบ้านอย่างช้าๆ ความเร็วลดเหลือแค่ 40-60 กม./ชม. ในหัวก็คิดแต่ถึงเรื่องงู เจออะไรอยู่กลางถนนก็กลัวจะเป็นงู จนตัวเองหลอนไปหมด พอกลับมาถึงบ้านก็เล่าให้ทางครอบครัวฟังว่าตอนกลับบ้านขับรถทับงูด้วย และไม่ได้ตั้งใจ ก็คุยกันว่าขนาดเราทับงูแค่นี้ เรายังเป็นขนาดนี้เลย ถ้าคนที่เค้าชนคนตาย เค้าจะเป็นยังไง ก็เลยบอกทางบ้านว่าว่างๆ จะใส่บาตรถวายสังฆทาน อุทิศส่วนกุศลให้ แต่ยังไม่ทันได้ทำ ก็มาเกิดเหตุการณ์ วันที่ 3 มค. ช่วงเวลา 19.10 น.
ทำให้ผมเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บ (และเหตุการณ์นี้ทำให้ผมสติหลุดทำอะไรไม่ถูก เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีอุบัติเหตุกับมนุษย์เลย ตอนนั้นผมรู้สึกว่าหัวใจผมเต้นเร็วมาก ในหัวผมตอนนั้นมันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยผมนั่งนิ่งๆอยู่ในรถ มือจับพวงมาลัยเเน่น เท้าเหยียเบรก จนมีวินมอเตอร์ไซค์ แถวนั้นมาเคาะกระจกผม สติดผมถึงได้กลับมา จากนั้นผมเปิดประตูวิ่งไปดูคนเจ็บ ตอนที่วิ่งไปในหัวก็คิดว่า พี่คนนั้นเค้าจะเป็นอะไรไหม เค้าจะตายไหม เค้าจะพิการไหม. พอเจอพี่เค้า ใจผมก็ดีขึ้นมาเพราะ เค้าไม่เป็นอะไรมาก จึงพาพี่เค้าไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแถวนั้นและสอบถามอาการพี่เค้า หลังจากจัดการเรื่องเหตุการณ์เรียบร้อย) ตอนขับรถกลับบ้านก็กลับมาคิดถึงเหตุการณ์เรื่องงู ผมไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกันไหมหรือแค่เป็นความประมาทเลินเล่อ ของผมเอง แต่เรื่องที่ผมขับรถทับงูในวันนั้น กับเรื่องอุบัติเหตุในวันนี้ มันไม่น่าเกิดเลย มันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้เกิดได้เลย ซึ่งเส้นทางนี้ผมก็ขับประจำ และไม่น่าจะเกิดเหตุการณ์เเบบนี้ได้เลย
แต่พรุ่งนี้ผมจะไปวัดทำทุกอย่างตามที่คิดไว้ว่าจะทำ
ขับรถทับงู ตัวใหญ่
ผมได้หักหลบงู ตัวใหญ่แต่ไม่พ้น (น่าจะทับช่วงท้ายลำตัว ) ตอนที่หักหลบเกือบทำให้ผมชนกับแท่นแบริเออร์ข้างทาง จากนั้นผมมองกระจกหลัง เห็นงูดิ้นไปมาอย่างทรมาน แต่มากไปกว่านั้น มีรถขับตามมาห่างออกไปประมาณ 300 เมตร ประมาณ 5-7 คันน่าจะทับงูตัวนั้นจนแหลก (ตอนนั้นคิดในใจว่าเราทับมันตายไหม ทำไมเราไม่เห็นก่อนที่เราจะทับ ทำไมเราไม่หยุดให้งูไปก่อน แล้วเปิดไฟแจ้งบอกคันอื่นๆที่ตามมาให้เห็นสัญญานเตือน เจ้างูคงไม่ตาย) ตอนนั้นโทษตัวเองอย่างเดียว ทำไม ทำไม
จากนั้นผมก็ขับรถกลับบ้านอย่างช้าๆ ความเร็วลดเหลือแค่ 40-60 กม./ชม. ในหัวก็คิดแต่ถึงเรื่องงู เจออะไรอยู่กลางถนนก็กลัวจะเป็นงู จนตัวเองหลอนไปหมด พอกลับมาถึงบ้านก็เล่าให้ทางครอบครัวฟังว่าตอนกลับบ้านขับรถทับงูด้วย และไม่ได้ตั้งใจ ก็คุยกันว่าขนาดเราทับงูแค่นี้ เรายังเป็นขนาดนี้เลย ถ้าคนที่เค้าชนคนตาย เค้าจะเป็นยังไง ก็เลยบอกทางบ้านว่าว่างๆ จะใส่บาตรถวายสังฆทาน อุทิศส่วนกุศลให้ แต่ยังไม่ทันได้ทำ ก็มาเกิดเหตุการณ์ วันที่ 3 มค. ช่วงเวลา 19.10 น.
ทำให้ผมเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บ (และเหตุการณ์นี้ทำให้ผมสติหลุดทำอะไรไม่ถูก เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีอุบัติเหตุกับมนุษย์เลย ตอนนั้นผมรู้สึกว่าหัวใจผมเต้นเร็วมาก ในหัวผมตอนนั้นมันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยผมนั่งนิ่งๆอยู่ในรถ มือจับพวงมาลัยเเน่น เท้าเหยียเบรก จนมีวินมอเตอร์ไซค์ แถวนั้นมาเคาะกระจกผม สติดผมถึงได้กลับมา จากนั้นผมเปิดประตูวิ่งไปดูคนเจ็บ ตอนที่วิ่งไปในหัวก็คิดว่า พี่คนนั้นเค้าจะเป็นอะไรไหม เค้าจะตายไหม เค้าจะพิการไหม. พอเจอพี่เค้า ใจผมก็ดีขึ้นมาเพราะ เค้าไม่เป็นอะไรมาก จึงพาพี่เค้าไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแถวนั้นและสอบถามอาการพี่เค้า หลังจากจัดการเรื่องเหตุการณ์เรียบร้อย) ตอนขับรถกลับบ้านก็กลับมาคิดถึงเหตุการณ์เรื่องงู ผมไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกันไหมหรือแค่เป็นความประมาทเลินเล่อ ของผมเอง แต่เรื่องที่ผมขับรถทับงูในวันนั้น กับเรื่องอุบัติเหตุในวันนี้ มันไม่น่าเกิดเลย มันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้เกิดได้เลย ซึ่งเส้นทางนี้ผมก็ขับประจำ และไม่น่าจะเกิดเหตุการณ์เเบบนี้ได้เลย
แต่พรุ่งนี้ผมจะไปวัดทำทุกอย่างตามที่คิดไว้ว่าจะทำ