สวัสดีค่ะหนูเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งอายุแค่ 14 ปีแต่ไม่รู้ทำไมหนูคิดว่าปัญหาชีวิตหนูหนักเกินไป ไม่ว่าจะการเรียนเรื่องครอบครัวปัญหาต่างๆมันหนักเกินที่หนูจะรับไว้ บางวันต้องเก็บมาคิดบางวันก็ร้องไห้
ในทุกวันต้องตื่นเช้าไปโรงเรียนไปเจอกับสังคมในโรงเรียนที่ทุกคนก็ต่างรู้ว่าการไปโรงเรียนแล้วต้องไปเจอคนต่างๆหลายๆรูปแบบต้องรับปัญหาหลายๆรูปแบบที่เข้ามาในชีวิตหนูเชื่อว่าหลายๆคนก็ต้องเจอปัญหาแบบนี้ทั้งที่เราต้องเอาเวลาไปใส่ใจการเรียนแต่ต้องมาแบกรับปัญหาในครอบครัวมากขึ้นไปอีก พ่อแม่คาดหวังสูงมากเกินไป คาดหวังให้หนูดีกว่าพี่ชาย ซึ่งครอบครัวหนูไม่ได้ดีสมบูรณ์แบบเหมือนครอบครัวอื่น มีพ่อค้าขายมีแม่ค้าขายแต่มีพี่ชายที่ติดยาเกเรอันธพาล มันก็ไม่ถึงกับติดยาขนาดนั้นนะพี่ชอบดื่มเหล้าสูตรยาแต่อาจจะมีเล่นบ้าง จนชาวบ้านรู้ถึงพฤติกรรมแย่ๆของพี่พี่ไปขโมยเหล้าจนได้ขึ้นศาลเสียเงินไปเป็นหมื่นพ่อกลับมาเล่นยาทำให้ยายต้องผิดหวังย่าต้องมารู้พฤติกรรมแม่ต้องอับอายแล้วยังมาพูดให้แม่อีกว่า "ก็ไม่ร้องขอให้มาช่วยนี่จะช่วยทำไมทำไมไม่ปล่อยให้ติดคุกไปเลย" หนูรู้ว่าแม่เหนื่อยท้อที่ต้องรับปัญหาเหล่านี้ทั้งที่ปัญหาแม่ก็เยอะเต็มทีแล้วหนูไม่เคยไม่เห็นแม่ร้องไห้เลย ที่ครอบครัวกำลังแย่มีหนี้ท่วมหัวครอบครัวไม่เจริญสักทีก็ต้องเอาเงินไปแก้ปัญหาต่างๆให้กับพี่ชายตั้งแต่เด็กที่โตกว่าจะจบม 6 ก็ต้องใช้เงินก้อนโตเพื่อจะให้พี่ได้จบพ่อโตมาก็กินเหล้ารถชนก็ลองใช้ตังค์ขายทุกอย่างเพื่อเงินไปให้พี่ จนโตถึงขนาดนี้พี่ยังมาขอเงินพ่อแม่ใช้แล้วหนูไปเทียบกับตัวเองแล้งยังว่าให้หนูว่า "ดีแล้วที่เกิดเป็นผู้หญิง" ตอนนั้นมันไม่ใช่พี่คนเดิมพี่คนเดิมของหนูคือพูดกับหนูได้อันนี้หนูแค่พูดหยอกนิดนึงพี่ก็เหมือนจะตีหนูตอนนั้นน้ำตาหนูคอมาเอง แม่ได้แต่ยืนมองแต่หนู ทำอะไรไม่ได้ มันทำให้หนูคิดว่าทำไมแทนที่พ่อแม่จะได้ใส่ใจหนูอย่างเต็มที่แทนที่ครอบครัวจะได้ไปดีกว่านี้ แทนที่พี่ชายจะเป็นคนหาดูแลครอบครัวแต่กลับเป็นภาระให้ชาวบ้านนินทา แม่ไม่กล้าเข้าสังคมพยายามยัดเยียดให้หนูต้องเป็นอย่างนู้นต้องเป็นอย่างนี้ ทั้งที่พี่อายุต่างจากหนูตั้ง 10 ปี แต่หนูก็ต้องเก่งกว่าพี่ทุกอย่างเลิกเรียนมาเหนื่อยเปิดประตูเข้าบ้านเห็นพี่นอนดูหนังแล้วมองดูรอบๆบ้านรก ส่วนแม่ไปช่วยงานอย่างเหนื่อย หนูไม่เคยมีความสุขเลยมีแต่ปัญหาเมื่อก่อนก็ปัญหาเรื่องเงินมีแต่ทะเลาะกันทุกวัน ทำไมพี่ต้องเทียบหนูกับพี่ ทุกคนก็ต่างรู้กันดีว่าการเรียนมันเหนื่อยแค่ไหนมันต้องมีการเจอปัญหากับเพื่อนถ้าต้องมารับภาระต่างๆที่บ้านไม่รู้ว่าทุกคนรู้สึกยังที่คุณคิดว่าหนูเหนื่อยเกินไปแล้ว ทุกคนในบ้านไม่มีความสุขหนูไม่รู้ต้องทำยังไงความรู้สึกมันท้อหนูกลัวการเรียนจะตกหนูกลัวว่าปัญหามันจะรับไม่ไหว รู้ว่าพ่อแม่เหนื่อยกลัวพ่อแม่ฆ่าเขาตาย ความรู้สึกนี้หนูก็เคยคิดนะ แม่ก็เคยถามหนูว่า "ถ้าหนูไม่ทำแล้วถ้าวันหนึ่งแม่ตายใครจะทำ" "แม่ก็อยากไปจากโลกนี้นะ" หนูไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกไปหนูเอาแต่เก็บความรู้สึกมาพูดคนเดียวกูอยากจะพูดออกไปว่าแม่ก็คิดหรอหนูท้อมากกูก็คิดแต่สู้ไปด้วยกันก่อนไหม หนูเหนื่อยหนูไม่รู้จะรู้ทำไงแล้ว
(มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่หนูคิดมาก หนูก็มีความสุขดีณช่วงเวลาหนึ่งมีความสุขบ้างมีเพื่อนแต่อาจจะไม่ใช่เพื่อนที่ดีที่สุด มันอาจจะทำให้หนูท้อบ้างเพราะหนูเหนื่อยเวลาที่เลิกเรียนต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้)
หนูคิดว่าหนูแบกรับปัญหาชีวิตมากเกินไปจนทนไม่ไหวแล้วต้องทำยังไงดีคะ
ในทุกวันต้องตื่นเช้าไปโรงเรียนไปเจอกับสังคมในโรงเรียนที่ทุกคนก็ต่างรู้ว่าการไปโรงเรียนแล้วต้องไปเจอคนต่างๆหลายๆรูปแบบต้องรับปัญหาหลายๆรูปแบบที่เข้ามาในชีวิตหนูเชื่อว่าหลายๆคนก็ต้องเจอปัญหาแบบนี้ทั้งที่เราต้องเอาเวลาไปใส่ใจการเรียนแต่ต้องมาแบกรับปัญหาในครอบครัวมากขึ้นไปอีก พ่อแม่คาดหวังสูงมากเกินไป คาดหวังให้หนูดีกว่าพี่ชาย ซึ่งครอบครัวหนูไม่ได้ดีสมบูรณ์แบบเหมือนครอบครัวอื่น มีพ่อค้าขายมีแม่ค้าขายแต่มีพี่ชายที่ติดยาเกเรอันธพาล มันก็ไม่ถึงกับติดยาขนาดนั้นนะพี่ชอบดื่มเหล้าสูตรยาแต่อาจจะมีเล่นบ้าง จนชาวบ้านรู้ถึงพฤติกรรมแย่ๆของพี่พี่ไปขโมยเหล้าจนได้ขึ้นศาลเสียเงินไปเป็นหมื่นพ่อกลับมาเล่นยาทำให้ยายต้องผิดหวังย่าต้องมารู้พฤติกรรมแม่ต้องอับอายแล้วยังมาพูดให้แม่อีกว่า "ก็ไม่ร้องขอให้มาช่วยนี่จะช่วยทำไมทำไมไม่ปล่อยให้ติดคุกไปเลย" หนูรู้ว่าแม่เหนื่อยท้อที่ต้องรับปัญหาเหล่านี้ทั้งที่ปัญหาแม่ก็เยอะเต็มทีแล้วหนูไม่เคยไม่เห็นแม่ร้องไห้เลย ที่ครอบครัวกำลังแย่มีหนี้ท่วมหัวครอบครัวไม่เจริญสักทีก็ต้องเอาเงินไปแก้ปัญหาต่างๆให้กับพี่ชายตั้งแต่เด็กที่โตกว่าจะจบม 6 ก็ต้องใช้เงินก้อนโตเพื่อจะให้พี่ได้จบพ่อโตมาก็กินเหล้ารถชนก็ลองใช้ตังค์ขายทุกอย่างเพื่อเงินไปให้พี่ จนโตถึงขนาดนี้พี่ยังมาขอเงินพ่อแม่ใช้แล้วหนูไปเทียบกับตัวเองแล้งยังว่าให้หนูว่า "ดีแล้วที่เกิดเป็นผู้หญิง" ตอนนั้นมันไม่ใช่พี่คนเดิมพี่คนเดิมของหนูคือพูดกับหนูได้อันนี้หนูแค่พูดหยอกนิดนึงพี่ก็เหมือนจะตีหนูตอนนั้นน้ำตาหนูคอมาเอง แม่ได้แต่ยืนมองแต่หนู ทำอะไรไม่ได้ มันทำให้หนูคิดว่าทำไมแทนที่พ่อแม่จะได้ใส่ใจหนูอย่างเต็มที่แทนที่ครอบครัวจะได้ไปดีกว่านี้ แทนที่พี่ชายจะเป็นคนหาดูแลครอบครัวแต่กลับเป็นภาระให้ชาวบ้านนินทา แม่ไม่กล้าเข้าสังคมพยายามยัดเยียดให้หนูต้องเป็นอย่างนู้นต้องเป็นอย่างนี้ ทั้งที่พี่อายุต่างจากหนูตั้ง 10 ปี แต่หนูก็ต้องเก่งกว่าพี่ทุกอย่างเลิกเรียนมาเหนื่อยเปิดประตูเข้าบ้านเห็นพี่นอนดูหนังแล้วมองดูรอบๆบ้านรก ส่วนแม่ไปช่วยงานอย่างเหนื่อย หนูไม่เคยมีความสุขเลยมีแต่ปัญหาเมื่อก่อนก็ปัญหาเรื่องเงินมีแต่ทะเลาะกันทุกวัน ทำไมพี่ต้องเทียบหนูกับพี่ ทุกคนก็ต่างรู้กันดีว่าการเรียนมันเหนื่อยแค่ไหนมันต้องมีการเจอปัญหากับเพื่อนถ้าต้องมารับภาระต่างๆที่บ้านไม่รู้ว่าทุกคนรู้สึกยังที่คุณคิดว่าหนูเหนื่อยเกินไปแล้ว ทุกคนในบ้านไม่มีความสุขหนูไม่รู้ต้องทำยังไงความรู้สึกมันท้อหนูกลัวการเรียนจะตกหนูกลัวว่าปัญหามันจะรับไม่ไหว รู้ว่าพ่อแม่เหนื่อยกลัวพ่อแม่ฆ่าเขาตาย ความรู้สึกนี้หนูก็เคยคิดนะ แม่ก็เคยถามหนูว่า "ถ้าหนูไม่ทำแล้วถ้าวันหนึ่งแม่ตายใครจะทำ" "แม่ก็อยากไปจากโลกนี้นะ" หนูไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกไปหนูเอาแต่เก็บความรู้สึกมาพูดคนเดียวกูอยากจะพูดออกไปว่าแม่ก็คิดหรอหนูท้อมากกูก็คิดแต่สู้ไปด้วยกันก่อนไหม หนูเหนื่อยหนูไม่รู้จะรู้ทำไงแล้ว
(มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่หนูคิดมาก หนูก็มีความสุขดีณช่วงเวลาหนึ่งมีความสุขบ้างมีเพื่อนแต่อาจจะไม่ใช่เพื่อนที่ดีที่สุด มันอาจจะทำให้หนูท้อบ้างเพราะหนูเหนื่อยเวลาที่เลิกเรียนต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้)