เราเป็นคุณแม่ลูก 1ในวัย 33 ขวบปี ที่ยอมรับว่าเลี้ยงลูกจากตำราและถามข้อมูลจากคุณหมอ (เฉพาะเวลาพาลูกไปตรวจ) ตอนนี้ลูกชายเรา 2 เดือนกับอีก 5 วัน กินเก่งชนิดที่ว่ากินจนเกินลิมิต (overfeeding) มีแต่คนบอกว่าเราโชคดีที่เรามีน้ำนมล้นหลามให้ลูกกินขนาดนี้ มากสุดที่ปั้มได้คือ 23oz (หกไปอีกเท่าไหร่ไม่รู้เพราะปั้มบนรถแล้วไม่ได้คอยเทนมออกจากขวดปั้ม เปียกเสื้อผ้าไปหมด) ตู้แช่ 10คิวเกือบเต็มตอนลูกอายุเดือนกว่าเท่านั้น ถ้าไปต่างจังหวัดคือได้นมหมดอายุกลับมาให้ลูกอาบตลอด เรียกได้ว่าเหลือเฟือสุดๆ


นี่คือถ่ายไว้เมื่อต้นเดือนธันวาคม 2562 ต้องเอาออกมาให้ลูกกินปนเต้าบ้างเวลาเราออกไปธุระ ไม่งั้นตู้แช่ไม่พอ


ปั๊มบนรถแล้วใส่ผ้าคลุมเลยมองไม่เห็นว่าล้นขวด ในภาพคือเปลี่ยนขวดแล้ว


ทีนี้เรื่องมันเกิดจากว่า พอจะเข้าเดือนที่ 2 ด้วยความที่ลูกเราเริ่มนอนนานตอนกลางคืน นอนสั้นสุด 4 ชั่วโมงครึ่ง ยาวสุดเกือบ 8 ชั่วโมงได้ เรากับสามีแฮปปี้มาก นอนตามลูก หลับกันยาวๆ ตื่นเช้ามาสดใสยิ้มแย้มกันหมด 3 คนพ่อแม่ลูก (แต่แม่ยิ้มแบบปวดหน้าอกพอสมควร) เป็นอยู่แบบนี้ได้ 2 วัน แล้วมันก็เกิดเรื่องขึ้นคือ น้ำนมหด มันหายไปไวชนิดที่ว่าใจหายและตั้งตัวไม่ติด จาก 23+ เหลือ 3.5oz ได้ยินไม่ผิด หายไป 20oz ค่ะ รู้สึกเหมือนเพิ่งคลอดใหม่ๆเลย

สะเทือนขวัญมากบอกเลย



เราบอกตามตรงว่าค่อนข้างกังวล เพราะลูกเรากินมื้อละ 3oz อยู่ได้ 2 ชั่วโมง ถ้ารอบเรา 3 ชั่วโมงปั้มได้ 3.5oz คือลูกกินไม่พอแน่ๆ เราเลยเข้าอากู๋หาข้อมูลเพื่อจะเริ่มปฏิบัติการกู้น้ำนมทันที

หลายตำราก็ว่าคล้ายๆกัน มันก็ดูเป็นเรื่องธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตที่เลี้ยงลูกด้วยนม ยังไงถ้าลูกหิวแม่ก็ต้องมีให้กินแน่นอน (เราเชื่อแบบนั้น) เราเริ่มจากให้ลูกเข้าเต้าทุกครั้งที่ลูกหิว ขลุกอยู่กับลูกทั้งวันทั้งคืน พอดีช่วงปฏิบัติการเป็นหยุดยาวปีใหม่ สามีเลยได้ช่วยกู้ด้วย คือพอเราเข้าเต้าเสร็จ สามีจะรับช่วงต่อทันทีในการจับเรอและเปลี่ยนเพิส เพื่อให้เราปั๊มออกอีก 15 นาทีหลังเข้าเต้า

แต่เรื่องมันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น เพราะลูกเราเข้าเต้าครั้งละแค่ 5 นาที แล้วจะปิดปากแน่นไม่ยอมดูดต่อ อีก 1 ชั่วโมงร้องหิวใหม่ นั่นหมายความว่าตอนกลางวันเราก็วนให้นมไปทุก 1 ชั่วโมง เราจึงปั๊มออกหลังเข้าเต้าทุก 3 ชั่วโมงแทน เพราะปั๊มทุกชั่วโมงไม่ไหว บอกตรงเจ็บหัว ขอพักหัวหน่อย คงเดาออกนะคะว่าหัวอะไร

ในเมื่อเราปั๊มออกไม่ได้ตอนกลางวัน เราก็ต้องเปลี่ยนเวลามาปฏิบัติการตอนกลางคืน เราเริ่มเวลาตี 2 เพราะหลายตำราบอกว่าเวลานี้น้ำนมจะไหลเยอะเนื่องจากฮอร์โมนอะไรซักอย่างหลั่ง บางตำราก็ว่าหลั่งตอนตี 5 เราเลยไม่รู้จะเชื่ออันไหน เชื่อมันทั้ง 2 อันเลยละกัน เราก็จัดรอบละ 10 นาที ทุก 1 ชั่วโมง ไล่ไปเลยตั้งแต่ตี 2 ถึง ตี 5 นั่งหลับเอาที่โต๊ะทำงาน (เรายึดโต๊ะทำงานสามีมาเป็นฐานทัพสำหรับทำอาหารให้ลูกตั้งแต่วันแรกที่กลับจากโรงพยาบาล)

เราทำอยู่แบบนี้เพียง 1 คืน น้ำนมก็เริ่มมา แต่ก็ยังไม่เท่าเดิมหรอก ขยับจาก 3.5oz เป็น 6 บ้าง 8 บ้าง แค่นี้ก็ดีใจแล้ว เราเลยไม่ทรมานตัวเองมาก เปลี่ยนเป็นตื่นมาปั๊มรอบดึก 1-2 ครั้ง (ดึกของเราคือระหว่าง 22.00-4.00) เพื่อไม่ให้น้ำนมค้างเต้านานเกินไป

เริ่มขยับทีละนิด


เพิ่มมาเรื่อยๆ ในขวด 5oz


ยังคงใช้ขวด 5oz


ใช้ขวด 5oz มาเทเก็บจนจนล้นขวด 9oz


กลับมาเปลี่ยนขวดปั๊มเป็นขวด 9oz



จนวันนี้ก็ 5 วัน ที่เราตื่นมามองดูลูกและสามีหลับสบาย ง่วงนะแต่มีความสุข หลับคาเครื่องปั้มจนเครื่องตัดรอบก็บ่อย (30นาที) หลับแบบตื่นมาครบรอบ 3 ชั่วโมง เปลี่ยนขวดแล้วปั๊มต่อแบบไม่ถอดกรวยเลยก็ประจำ

เราเชื่อว่าน้ำนมแม่เกิดจากการสร้างวินัยให้ตัวเองนะ สำหรับเรา Where there’s a will, there’s a way จริงๆ ตอนแรกเราเชื่อว่าโชคดี แต่ตอนนี้เราเชื่อในความพยายามของเรา เราไม่อยากให้คุณแม่ท่านอื่นท้อนะ ลองดู ยังไงธรรมชาติสร้างให้แม่เป็นยอดมนุษย์ของลูกอยู่แล้ว เพราะแม่ทำได้ทุกอย่างยกเว้นคว้าดาวให้ลูกเท่านั้นเอง

งานนี้ต้องขอขอบคุณสามี กำลังใจที่ดีที่สุดที่ทำให้เราผ่านเรื่องนี้มาได้ เดี๋ยวอยู่ตัวแล้วจะไปนอนกอดเหมือนเดิมนะ ทิ้งให้นอนคนเดียวมาหลายวันละ

ขอบพระคุณป้าอ้อยแห่งโครงการจิตประภัสสร ของเสถียรธรรมสถาน (รศ วิไลพรรณ สวัสดิ์พาณิชย์) ผู้สนับสนุนการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ที่กล่อมหูเสมอทั้งเวลาไปเข้าโครงการและกล่อมตาผ่านไลน์กรุ๊ปว่า ยังไงแม่ก็มีนมให้ลูกแน่นอน ป้าอ้อยอาจจะจำหนูไม่ได้ แต่หนูจำคำสอนและกำลังใจจากป้าอ้อยได้ค่ะ

ขาดไม่ได้คือขอบพระคุณคุณยายจ๋า แม่ชี และเหล่าจิตอาสาของเสถียรธรรมสถาน ที่จัดตั้งโครงการจิตประภัสสร เพื่อให้ทั้งข้อมูลความรู้ทางโลกและทางธรรม ช่วยให้คุณพ่อคุณแม่มีพื้นฐานในการเลี้ยงดูกายและใจของลูกน้อยตั้งแต่ยังไม่คลอดจนออกมาเป็นตัวเป็นตน ลูกเลี้ยงง่ายมากค่ะ ขอบพระคุณจริงๆ


ป.ล. หากพิมพ์ผิดพลาดไปก็ขออภัยนะคะ พิมพ์ตอนตี 5 ตื่นมาทำอาหารให้ลูกเลยตั้งกระทู้ไปด้วย หวังส่าจะมีประโยชน์และเป็นกำลังใจให้คุณแม่ที่ประสบปัญหาเดียวกัน

ตอนนี้ก็ขอกล่าวคำว่า อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแม่คุณพ่อลูกอ่อนทุกคน บ๊ายบาย

**แก้ไขคำผิดและลบรูปบุคคลค่ะ**

เพิ่มเติม - คุณแม่ไม่ต้องเครียดนะคะ เราควรมีความสุขกับลูกน้อย เพราะเค้าซึมซับความรู้สึกไว แค่คุณแม่มีวินัย เชื่อว่าน้ำนมจะกลับมาแน่นอนค่ะ เครียดมากน้ำนมยิ่งไม่มานะเออ สู้ๆค่ะ