เราจำเป็นต้องเลิกกับเพราะทางบ้าน
เริ่มต้นเลยเรามีแฟนเป็นทอม แอบคบกันมา 1 ปีกว่าๆ พอทางล้านรู้เข้าบอกให้เราเลิกยุ่ง
เราเลยมาคุยกับแฟน เราบอกเลิกแฟน เราบอกแฟนว่า มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ที่บ้านเราหัวโบราณ
พ่อเราไม่เคยดุ ไม่เคยห้าม ไม่เคยตีเราเลย แต่ถ้าเค้าพูดอะไรต้องฟัง ไม่ก็คือไม่ ได้ก็คือได้
เราคุยกับแฟนเราขอเลิกแฟน เเฟนเราบอกให้เราสู้ไปด้วยกัน ตอนแรกเราตัดสินใจว่าจะสู้ไปด้วยกัน
แต่แฟนบอกว่า ยังไงอนาคตเราก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง ออกมาจากบ้าน ยังไงก็ผ่านมันไปได้
แฟนเราคิดว่า พอเราโตมากๆ เราก็จะตัดขาดกับที่บ้านเอง เหมือนแฟน เพราะเเฟนเรามีชีวิตเป็นของตัวเองจริงๆ
เราเลยคิดว่าแบบนั้นมันไม่ใช่ มันไม่ได้ที่จะให้เราตัดขาดครอบครัว แฟนเราบอกกับเราว่า ในชีวิตมันมีแต่ หาเงินให้พ่อแม่
มีน้อง แล้วอยู่กับเรา ชีวิตมันมีแค่นี้ เราเลยบอกแฟนว่า ให้เติมครอบครัวเราไปในวงจรชีวิตของเธอด้วยได้ไหม แฟนเราบอกแฟนเราทำไม่ได้
เราเลยบอกแฟนว่า ในวงจรชีวิตเราคือมีครอบครัว มีเธอ มีครบอครัวเธอ เธอเพิ่มครอบครัวเราไปด้วยได้ไหม ถึงแม้เขาจะไม่เปิดรับ
ค่อยพยายามกันไป แฟนเราบอกว่า เรามีแค่เธอไม่ได้หรอ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้
แฟนบอกไม่อยากเลิก เราเลยถามแฟนว่า เธอทนไปกับเราได้ไหม ทนให้พ่อแม่เราดูถูกเธอได้ไหม แฟนเราบอกว่าทนไม่ได้
แฟนเราเป็นคนที่ใครเกลียดก็เกลียด มันพี้อมจะเกลียดตอบ ใครทำไม่ดีใส่ก็คือเกลียด เเค่วันนึงเราพาไปเจอพ่อแม่ก่อนคบกัน พ่อเเม่เราไม่รับไหว้แฟน
แฟนเราก็ไม่ชอบพ่อแม่เราเเล้ว เราเลยคิดว่ามันยากมากจริงๆ เราเลือกไม่ได้จริงๆ เราเลยเลิก จำใจเลิก เราคิดว่า อนาคตมันเป็นไปไม่ได้
แฟนเราบอกเราว่า หนีไหม เราหนีครอบครัวไม่ได้จริงๆ เรารักครอบครัวมากๆ
เราเสียใจไม่แพ้เเฟน เเฟนเราไม่ผิดที่เป็นทอม แล้วเราเป็นแฟนมันแท้ๆ เราพามันมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ เราคิดว่า คนดีๆแบบมันไม่ควรเจออะไรแบบนี้
เราคิดว่าเลิกกันดีแล้ว ต้องเจอครอบครัวที่รับมันได้จริงๆแน่ๆ
มันเสัยใจมากๆ เราก็รู้สึกผิดมากๆ เเต่เราทำตามแบบแผนของมันไม่ได้จริงๆ ให้ผ่านไปแบบตัดขาดครอบครัวไม่ได้
เรายังส่องมัน เราอยากรู้ว่ามันเป็นไงบ้าง มันเศร้ามากๆ มันอยากมาหาเรา
เราเคยบอกมันว่า ทักมาหา ชวนไปไหนมาไหนได้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ เราคิดว่าการมาเจอกันทีกทายกันเป็นห่วงกันทำให้มันตัดใจยากขึ้น แล้วมันก็จะยิ่งเศร้า
ช่วยเราคิดหน่อย เราควรทักไปคุย ไปถามเหมือนเดิม หรือควรตัดขาดไปจริงๆ เรารู้ว่าถ้ามันเจอหน้าเราใันต้องร้องไห้ เราควรทำยังไงดี
เราจำเป็นต้องเลิกกับแฟน เราควรใจเเข็งแล้วตัดขาดไปเลยใช่ไหม?
เริ่มต้นเลยเรามีแฟนเป็นทอม แอบคบกันมา 1 ปีกว่าๆ พอทางล้านรู้เข้าบอกให้เราเลิกยุ่ง
เราเลยมาคุยกับแฟน เราบอกเลิกแฟน เราบอกแฟนว่า มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ที่บ้านเราหัวโบราณ
พ่อเราไม่เคยดุ ไม่เคยห้าม ไม่เคยตีเราเลย แต่ถ้าเค้าพูดอะไรต้องฟัง ไม่ก็คือไม่ ได้ก็คือได้
เราคุยกับแฟนเราขอเลิกแฟน เเฟนเราบอกให้เราสู้ไปด้วยกัน ตอนแรกเราตัดสินใจว่าจะสู้ไปด้วยกัน
แต่แฟนบอกว่า ยังไงอนาคตเราก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง ออกมาจากบ้าน ยังไงก็ผ่านมันไปได้
แฟนเราคิดว่า พอเราโตมากๆ เราก็จะตัดขาดกับที่บ้านเอง เหมือนแฟน เพราะเเฟนเรามีชีวิตเป็นของตัวเองจริงๆ
เราเลยคิดว่าแบบนั้นมันไม่ใช่ มันไม่ได้ที่จะให้เราตัดขาดครอบครัว แฟนเราบอกกับเราว่า ในชีวิตมันมีแต่ หาเงินให้พ่อแม่
มีน้อง แล้วอยู่กับเรา ชีวิตมันมีแค่นี้ เราเลยบอกแฟนว่า ให้เติมครอบครัวเราไปในวงจรชีวิตของเธอด้วยได้ไหม แฟนเราบอกแฟนเราทำไม่ได้
เราเลยบอกแฟนว่า ในวงจรชีวิตเราคือมีครอบครัว มีเธอ มีครบอครัวเธอ เธอเพิ่มครอบครัวเราไปด้วยได้ไหม ถึงแม้เขาจะไม่เปิดรับ
ค่อยพยายามกันไป แฟนเราบอกว่า เรามีแค่เธอไม่ได้หรอ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้
แฟนบอกไม่อยากเลิก เราเลยถามแฟนว่า เธอทนไปกับเราได้ไหม ทนให้พ่อแม่เราดูถูกเธอได้ไหม แฟนเราบอกว่าทนไม่ได้
แฟนเราเป็นคนที่ใครเกลียดก็เกลียด มันพี้อมจะเกลียดตอบ ใครทำไม่ดีใส่ก็คือเกลียด เเค่วันนึงเราพาไปเจอพ่อแม่ก่อนคบกัน พ่อเเม่เราไม่รับไหว้แฟน
แฟนเราก็ไม่ชอบพ่อแม่เราเเล้ว เราเลยคิดว่ามันยากมากจริงๆ เราเลือกไม่ได้จริงๆ เราเลยเลิก จำใจเลิก เราคิดว่า อนาคตมันเป็นไปไม่ได้
แฟนเราบอกเราว่า หนีไหม เราหนีครอบครัวไม่ได้จริงๆ เรารักครอบครัวมากๆ
เราเสียใจไม่แพ้เเฟน เเฟนเราไม่ผิดที่เป็นทอม แล้วเราเป็นแฟนมันแท้ๆ เราพามันมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ เราคิดว่า คนดีๆแบบมันไม่ควรเจออะไรแบบนี้
เราคิดว่าเลิกกันดีแล้ว ต้องเจอครอบครัวที่รับมันได้จริงๆแน่ๆ
มันเสัยใจมากๆ เราก็รู้สึกผิดมากๆ เเต่เราทำตามแบบแผนของมันไม่ได้จริงๆ ให้ผ่านไปแบบตัดขาดครอบครัวไม่ได้
เรายังส่องมัน เราอยากรู้ว่ามันเป็นไงบ้าง มันเศร้ามากๆ มันอยากมาหาเรา
เราเคยบอกมันว่า ทักมาหา ชวนไปไหนมาไหนได้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ เราคิดว่าการมาเจอกันทีกทายกันเป็นห่วงกันทำให้มันตัดใจยากขึ้น แล้วมันก็จะยิ่งเศร้า
ช่วยเราคิดหน่อย เราควรทักไปคุย ไปถามเหมือนเดิม หรือควรตัดขาดไปจริงๆ เรารู้ว่าถ้ามันเจอหน้าเราใันต้องร้องไห้ เราควรทำยังไงดี