สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกของเราที่อยากระบายความในใจ TT
ตอนนี้เราเป็นสิวหนักมาก สิวทั้งหน้าเลย ทั้งหน้าผาก แก้ม คาง สิวบางอันก็เห่อมาก หัวขาว หัวหนองมาหมดเลย แก้มก็มีรอยแดงเต็มไปหมด
จากแต่ก่อนที่มัธยมปลาย ใครๆก็บอกว่าเราหน้าใสมาก มาตอนนี้เราเข้ามหาลัย สิวเราเต็มหน้าเลย รับสภาพตัวเองไม่ได้ TT เจอญาติเขาก็ตกใจว่าไปทำอะไรมา พอเรามองตัวเองในกระจกก็อยากจะร้องไห้ตลอดเวลา เห็นเพื่อนๆที่หน้าใส เราก็นึกถึงตัวเองตอนมัธยม เราอยากกลับไปหน้าใสเหมือนเดิม
สาเหตุที่เราสิวบุกขนาดนี้ คงเพราะจากธันวาคม 2018 ที่ตอนนั้นเราเรียนม.6 สิวขึ้นตรงแก้มข้างละ 2-3 เม็ด แค่นั้นเราก็กังวลแล้ว เราเลยเข้าวัตสัน ถามหาพวกผลิตภัณฑ์ลดสิวที่จู่ๆก็ขึ้นมานี้ เขาแนะนำยูเซอรีนมาให้ เป็นตัว pro acne solution a.i. Clearing treatment พนง.บอกว่าให้ทาทั้งหน้าได้ พอเราทาทั้งหน้า อาทิตย์แรกไม่เป็นอะไร อาทิตย์ต่อมาสักพักสิวเริ่มมา ตอนนั้นก็คิดว่าคงเพราะรอบเดือนของตัวเองจะมาด้วย สิวเลยขึ้น แต่ผ่านไปเรื่อยๆ มันก็ขึ้นมาเรื่อยๆ และขึ้นหนักสุดก็กุมภาพันธ์ 2019 ตอนนั้นเห่อเต็มหน้าเลยค่ะ TT แต่ช่วงนั้นเราจะสอบเข้ามหาลัยแล้ว เลยยิ่งไม่ได้ดูแลผิวหน้าตัวเองอีกเท่าไหร่ เลยหนักกว่าเดิมอีก แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ค้นหาข้อมูล เขาบอกว่าผลิตภัณฑ์ตัวนี้จะผลักสิวออกมา แล้วมันจะให้ผลดีในระยะยาว เราก็ยังใช้ต่อไปเรื่อยๆ จนถึงพฤษภาคม 2019 เหมือนมันยังผลักอยู่อีกเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าจะลด ในขณะที่หน้าเรา สิวเห่อ สิวปะทุ สิวแตก เลือดออก และรอยแดงเต็มทั้งหน้าไปแล้ว TT แล้วตอนนั้นเป็นอะไรที่เศร้ามาก เพราะพฤษภาคมตอนนั้น เรามีรายงานตัวเข้ามหาลัย ตอนนั้นอายมาก ไม่อยากเจอหน้าใครเลย ต้องใส่ mask ปิดหน้าตัวเองเพราะอายมากที่สิวเห่อแบบนี้ จนกลัวเพื่อนใหม่จะคิดว่าเราหยิ่งเพราะเราใส่ mask ก้มหน้าไม่ค่อยอยากพูดกับใครเลย เพราะกลัวว่าเขาจะกลัวเรา
แล้วพอเข้ามหาลัยเราก็เศร้าอีก นอยด์ตัวเอง (ต่อไปนี้ จะระบายหนักมาก) เพราะเพื่อนๆในคณะของเรามีแต่หน้าใสทั้งนั้นเลย TT เหมือนเราเป็นตัวประหลาดที่หน้าสิวอยู่คนเดียว แล้วเหมือนเป็นปกติอยู่แล้วว่าสังคมภายนอกเขาก็มองคนที่หน้าตา เหมือนเราเป็นเงามืดที่ไม่ค่อยมีใครสนใจ เพื่อนในกลุ่มที่เราอยู่ด้วยเขาก็ไม่ค่อยแคร์เรา เพื่อนในกลุ่มเขาก็หน้าใสกัน บางครั้งที่พวกนางสิวขึ้นนิดหน่อย นางก็จะบ่นๆๆกันมาก ทั้งๆที่เราเป็นหนักสุด แล้วตามประสาผู้หญิง พวกนางก็จะมีคุยประเด็นแบบเครื่องสำอาง หรือเมาท์หนุ่มๆบ้าง แต่ก็จับวงคุยกันอยู่แค่นั้น ทำเหมือนเราเป็นอากาศธาตุเลย แต่ตอนนี้เราก็ชินแล้วล่ะ พออยู่ในคณะนานๆเข้า เราก็ยังพอเจอเพื่อนๆอีกกลุ่มที่เขาเข้าใจเรา เพื่อนกลุ่มนี้เราจึงค่อยๆห่างเหินไป
นอยด์ตัวเองอีกเรื่อง ก็คือ แม่ไม่เข้าใจเราเลย เรากลับบ้านแต่ละครั้ง แล้วบอกแม่ทุกครั้งว่าอยากรักษาสิว แม่ก็บ่นๆๆ บอกว่าเพราะไม่ดูแลตัวเองงั้นงี้ ตอนนั้นเราแบบ...เศร้ามาก ไม่ดูแลตัวเองอะไรอ่ะ...พอเราเป็นสิวทั้งหน้าปุ๊บ ตอนนี้คือเราพยายามรักษาความสะอาดหน้าแบบสุดๆ จนจะกลายเป็นเขตปลอดเชื้ออยู่แล้ว TT เราน้อยใจแม่มากๆเลยที่พูดอย่างนี้กับเรา แล้วเรื่องเศร้าอีกคือมหาลัยต้องมีเล่นสายรหัส คือสายรหัสเราทุกคนแบบหน้าใสมากกก พี่ๆหน้าใส หน้าตาน่ารักกันทุกคน ตอนไปเลี้ยงสายที คือเราไม่อยากถ่ายรูปร่วมเฟรมกับพี่ๆเลย เพราะเราดูไม่เข้ากับพวกพี่ๆมาก กลัวพี่รังเกียจ TT
เราเริ่มปรับตัวเองแบบจริงจัง(แบบจริงจังสุดๆ) คือเดือนมิถุนายน 2019 จนตอนนี้ที่เราพิมพ์อยู่นี้ ปีใหม่ มกราคม 2020 แล้ว แต่เหมือนมันก็ยังไม่ดีขึ้น เริ่มจากปรับตัวเองก็แล้ว ทั้งนอนไวขึ้น งดของทอดของมัน กินผลไม้ กินอาหารที่มีประโยชน์ ซักปลอกหมอน ผ้าปูที่นอน ไม่ใช้ผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหน้าก็แล้ว สารพัดวิธีที่รักษาสิวจากตัวเอง พยายามปรับตัวเองทุกอย่าง แต่ก็เหมือนว่าสิวเก่าไป สิวใหม่ก็มาอีก ในขณะที่เพื่อนๆเราที่หน้าใส เขานอนดึก เขากินหมูกระทะอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง ยังไม่เห็นสิวผุดขึ้นมาซักเม็ดเหมือนเราเลย อิจฉาจัง TT
ช่วงพฤศจิกายน 2019 ที่ผ่านมา ด้วยความที่ผ่านมานานจากมิถุนาแต่ยังไม่ดีขึ้น เรายืนยันจะไปหาหมอให้ได้ สุดท้ายแม่เลยพาไปหาหมอทั้งหมอผิวหนัง และหมอสูติเลย เพราะเรื่องสิวของเรา ถ้าไม่ใช่เพราะแพ้สาร ก็อาจจะเกี่ยวกับฮอร์โมน หมอให้ยามากิน ทั้งคุมฮอร์โมน และยาทาหน้า ทาสิว แต่เราก็คิดว่าตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม เหมือนไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ TT
ตอนนี้เราเลยท้อ แบบท้อมากกกกก เลยมาระบายยาวๆแบบนี้แหละค่ะ เราแค่อยากกลับไปหน้าใสเหมือนเดิม แล้วอีกสี่ห้าเดือนเราก็จะผ่านปี1 แล้วก็จะขึ้นปี2 แล้ว ก็อยากหน้าใสเหมือนคนอื่นบ้าง แล้วถ้าปี2 เรากลายเป็นพี่รหัส แล้วหน้าเป็นสิวแบบนี้ น้องรหัสคงกลัวเราแหง็มๆ TT
อยากให้เวลา 4-5 เดือนก่อนจะขึ้นปี 2 อยากให้เรากลับมาหน้าใสเหมือนเดิม มันจะมีวิธีมั้ยคะ TT
อยากกลับไปหน้าใสเหมือนเดิม TT จากหน้าใส ตอนนี้สิวขึ้น รอยแดงทั้งหน้า รับสภาพตัวเองไม่ได้
ตอนนี้เราเป็นสิวหนักมาก สิวทั้งหน้าเลย ทั้งหน้าผาก แก้ม คาง สิวบางอันก็เห่อมาก หัวขาว หัวหนองมาหมดเลย แก้มก็มีรอยแดงเต็มไปหมด
จากแต่ก่อนที่มัธยมปลาย ใครๆก็บอกว่าเราหน้าใสมาก มาตอนนี้เราเข้ามหาลัย สิวเราเต็มหน้าเลย รับสภาพตัวเองไม่ได้ TT เจอญาติเขาก็ตกใจว่าไปทำอะไรมา พอเรามองตัวเองในกระจกก็อยากจะร้องไห้ตลอดเวลา เห็นเพื่อนๆที่หน้าใส เราก็นึกถึงตัวเองตอนมัธยม เราอยากกลับไปหน้าใสเหมือนเดิม
สาเหตุที่เราสิวบุกขนาดนี้ คงเพราะจากธันวาคม 2018 ที่ตอนนั้นเราเรียนม.6 สิวขึ้นตรงแก้มข้างละ 2-3 เม็ด แค่นั้นเราก็กังวลแล้ว เราเลยเข้าวัตสัน ถามหาพวกผลิตภัณฑ์ลดสิวที่จู่ๆก็ขึ้นมานี้ เขาแนะนำยูเซอรีนมาให้ เป็นตัว pro acne solution a.i. Clearing treatment พนง.บอกว่าให้ทาทั้งหน้าได้ พอเราทาทั้งหน้า อาทิตย์แรกไม่เป็นอะไร อาทิตย์ต่อมาสักพักสิวเริ่มมา ตอนนั้นก็คิดว่าคงเพราะรอบเดือนของตัวเองจะมาด้วย สิวเลยขึ้น แต่ผ่านไปเรื่อยๆ มันก็ขึ้นมาเรื่อยๆ และขึ้นหนักสุดก็กุมภาพันธ์ 2019 ตอนนั้นเห่อเต็มหน้าเลยค่ะ TT แต่ช่วงนั้นเราจะสอบเข้ามหาลัยแล้ว เลยยิ่งไม่ได้ดูแลผิวหน้าตัวเองอีกเท่าไหร่ เลยหนักกว่าเดิมอีก แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ค้นหาข้อมูล เขาบอกว่าผลิตภัณฑ์ตัวนี้จะผลักสิวออกมา แล้วมันจะให้ผลดีในระยะยาว เราก็ยังใช้ต่อไปเรื่อยๆ จนถึงพฤษภาคม 2019 เหมือนมันยังผลักอยู่อีกเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าจะลด ในขณะที่หน้าเรา สิวเห่อ สิวปะทุ สิวแตก เลือดออก และรอยแดงเต็มทั้งหน้าไปแล้ว TT แล้วตอนนั้นเป็นอะไรที่เศร้ามาก เพราะพฤษภาคมตอนนั้น เรามีรายงานตัวเข้ามหาลัย ตอนนั้นอายมาก ไม่อยากเจอหน้าใครเลย ต้องใส่ mask ปิดหน้าตัวเองเพราะอายมากที่สิวเห่อแบบนี้ จนกลัวเพื่อนใหม่จะคิดว่าเราหยิ่งเพราะเราใส่ mask ก้มหน้าไม่ค่อยอยากพูดกับใครเลย เพราะกลัวว่าเขาจะกลัวเรา
แล้วพอเข้ามหาลัยเราก็เศร้าอีก นอยด์ตัวเอง (ต่อไปนี้ จะระบายหนักมาก) เพราะเพื่อนๆในคณะของเรามีแต่หน้าใสทั้งนั้นเลย TT เหมือนเราเป็นตัวประหลาดที่หน้าสิวอยู่คนเดียว แล้วเหมือนเป็นปกติอยู่แล้วว่าสังคมภายนอกเขาก็มองคนที่หน้าตา เหมือนเราเป็นเงามืดที่ไม่ค่อยมีใครสนใจ เพื่อนในกลุ่มที่เราอยู่ด้วยเขาก็ไม่ค่อยแคร์เรา เพื่อนในกลุ่มเขาก็หน้าใสกัน บางครั้งที่พวกนางสิวขึ้นนิดหน่อย นางก็จะบ่นๆๆกันมาก ทั้งๆที่เราเป็นหนักสุด แล้วตามประสาผู้หญิง พวกนางก็จะมีคุยประเด็นแบบเครื่องสำอาง หรือเมาท์หนุ่มๆบ้าง แต่ก็จับวงคุยกันอยู่แค่นั้น ทำเหมือนเราเป็นอากาศธาตุเลย แต่ตอนนี้เราก็ชินแล้วล่ะ พออยู่ในคณะนานๆเข้า เราก็ยังพอเจอเพื่อนๆอีกกลุ่มที่เขาเข้าใจเรา เพื่อนกลุ่มนี้เราจึงค่อยๆห่างเหินไป
นอยด์ตัวเองอีกเรื่อง ก็คือ แม่ไม่เข้าใจเราเลย เรากลับบ้านแต่ละครั้ง แล้วบอกแม่ทุกครั้งว่าอยากรักษาสิว แม่ก็บ่นๆๆ บอกว่าเพราะไม่ดูแลตัวเองงั้นงี้ ตอนนั้นเราแบบ...เศร้ามาก ไม่ดูแลตัวเองอะไรอ่ะ...พอเราเป็นสิวทั้งหน้าปุ๊บ ตอนนี้คือเราพยายามรักษาความสะอาดหน้าแบบสุดๆ จนจะกลายเป็นเขตปลอดเชื้ออยู่แล้ว TT เราน้อยใจแม่มากๆเลยที่พูดอย่างนี้กับเรา แล้วเรื่องเศร้าอีกคือมหาลัยต้องมีเล่นสายรหัส คือสายรหัสเราทุกคนแบบหน้าใสมากกก พี่ๆหน้าใส หน้าตาน่ารักกันทุกคน ตอนไปเลี้ยงสายที คือเราไม่อยากถ่ายรูปร่วมเฟรมกับพี่ๆเลย เพราะเราดูไม่เข้ากับพวกพี่ๆมาก กลัวพี่รังเกียจ TT
เราเริ่มปรับตัวเองแบบจริงจัง(แบบจริงจังสุดๆ) คือเดือนมิถุนายน 2019 จนตอนนี้ที่เราพิมพ์อยู่นี้ ปีใหม่ มกราคม 2020 แล้ว แต่เหมือนมันก็ยังไม่ดีขึ้น เริ่มจากปรับตัวเองก็แล้ว ทั้งนอนไวขึ้น งดของทอดของมัน กินผลไม้ กินอาหารที่มีประโยชน์ ซักปลอกหมอน ผ้าปูที่นอน ไม่ใช้ผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหน้าก็แล้ว สารพัดวิธีที่รักษาสิวจากตัวเอง พยายามปรับตัวเองทุกอย่าง แต่ก็เหมือนว่าสิวเก่าไป สิวใหม่ก็มาอีก ในขณะที่เพื่อนๆเราที่หน้าใส เขานอนดึก เขากินหมูกระทะอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง ยังไม่เห็นสิวผุดขึ้นมาซักเม็ดเหมือนเราเลย อิจฉาจัง TT
ช่วงพฤศจิกายน 2019 ที่ผ่านมา ด้วยความที่ผ่านมานานจากมิถุนาแต่ยังไม่ดีขึ้น เรายืนยันจะไปหาหมอให้ได้ สุดท้ายแม่เลยพาไปหาหมอทั้งหมอผิวหนัง และหมอสูติเลย เพราะเรื่องสิวของเรา ถ้าไม่ใช่เพราะแพ้สาร ก็อาจจะเกี่ยวกับฮอร์โมน หมอให้ยามากิน ทั้งคุมฮอร์โมน และยาทาหน้า ทาสิว แต่เราก็คิดว่าตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม เหมือนไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ TT
ตอนนี้เราเลยท้อ แบบท้อมากกกกก เลยมาระบายยาวๆแบบนี้แหละค่ะ เราแค่อยากกลับไปหน้าใสเหมือนเดิม แล้วอีกสี่ห้าเดือนเราก็จะผ่านปี1 แล้วก็จะขึ้นปี2 แล้ว ก็อยากหน้าใสเหมือนคนอื่นบ้าง แล้วถ้าปี2 เรากลายเป็นพี่รหัส แล้วหน้าเป็นสิวแบบนี้ น้องรหัสคงกลัวเราแหง็มๆ TT
อยากให้เวลา 4-5 เดือนก่อนจะขึ้นปี 2 อยากให้เรากลับมาหน้าใสเหมือนเดิม มันจะมีวิธีมั้ยคะ TT