ทำไมคนที่ซื่อสัตย์กับความรักที่ไม่เคยได้รับความรักดีๆบ้างคะ

เวลามีความรักเราทุ่มเทให้ทุกคนเต็มร้อย แต่ว่าไม่เคยจบกันดีๆสักคนส่วนมากโดนนอกใจตลอดทั้งๆที่เราก็ซื่อสัตย์และรักแต่เขาเพียงแค่คนเดียว แต่เวลาบอกเลิกกลับหาเหตุผลร้อยแปดมาอ้างว่า เธอดีเกินไปบ้างล่ะ ไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้บ้างล่ะแต่จริงๆก็คือมีคนอื่นแล้ว หมดรักเธอแล้วบ้างล่ะแต่ว่าตอนรักกันเราก็รักในสิ่งที่เราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกไม่ใช่หรอคะ คนล่าสุดอุตส่าห์ตั้งเป้าหมายว่าอยากสร้างครอบครัวกับเขาครั้งนี้เป็นครั้งที่เจ็บที่สุดเพราะคบมานานไม่คิดว่าจะเลิกกันวาดฝันอนาคตไว้ซะไกลสุดท้ายเขาก็ไปเริ่มใหม่กับคนอื่น พออยากจะเริ่มใหม่ก็ยังเข็ดกับความรักครั้งเก่าไม่กล้าเปิดใจให้ใครอีกเลยเพราะกลัวจะจบแบบเดิมเลยอยากรู้ว่าโลกนี้ยังจะมีคนที่รักเราจริงๆอยู่จริงหรอคะ
ปล.เราชอบผู้หญิงนะคะ