สวัสดีค่ะ มีใครเคยเจอปัณหาครอบครัวที่แก้ไม่หายบ้างคะ ตอนนี้เราอึดอัดมาก เราคบกับแฟนมา 7 ปี มีลูก 1 คน ตอนนี้น้อง 4 ขวบแล้ว ปัณหาที่เราเจอ คือแฟนเราทำตัวซ้ำ ๆ ซาก ๆ แก้ไม่หาย ขอไม่บอกนะคะว่าเค้าไปทำอะไรมา แต่ตลอดเวลาทีาผ่านท7 ปี มันคือความทุกข์ค่ะ เราพยามทำหน้าที่ของเรามาตลอดคือหน้าที่แม่ เราดูแลทุกอย่าง จนมาท้องน้อง เค้าก็ดูเหมือนจะดีขึ้นแต่ไม่เลย เราไปฝากครรภ์คนเดียว ทำอะไรคนเดียวทุกอย่าง ตอนคลอดเรายังอยู่คนเดียวเลย ลูกออกมา วันเวลาผ่านไป สิ่งที่เค้าทำมันก็หนักขึ้นเรื่อย จนเหมือนปายปี 2562เค้าถูกจับ โดนส่งไปบำบัด4เดือนเราก็รอเค้านะรออย่างมีความหวังว่าออกมาเค้าจะดีกว่านี้เราไปหาเค้าทุกอาทิตย์ ตอนนั่นเราทำงาน 2 ที่ เพื่อที่จะ
เก็บตังรอเค้าออกมา ลูกอีก1คนที่ต้องดูแล ผ่านไป4เดือนออกมาเหมือนจะดีขึ่นเหมือนเราดีใจมาก อย่างน้อยก็ยังมีคนช่วยดูแล แต่อย่างว่าหมามันกินขี้มันก็กินขี้อยู่วันยังค่ำ เราทนไม่ได้เราเลยเก็บเสื้อผ้าออกมา คำที่เค้าทิ้งท้ายไว้คือ "ไปไหนไม่รอดหรอก" ใช่คะ เราไม่รอดจริง ๆ เพราะเราไม่กล้าทิ้งลูกและไม่อยากเอาลูกไปลำบากกับเรา เราได้แต่อดทนรอเวลาที่มันจะดีกว่า ล่าสุดเค้าก็โดนจับไปอีก ทีนี้เข้าคุก เราก็ไปเยี่ยมเหมือน เราอดหลับอดนอนเพื่อไปหาเค้า เค้าร้องไห้ เค้าบอกเค้าลำบาก อยู่ในนี้ไม่ดีเลย คิดถึงลูก เราอดสงสารไม่ได้ ยอมเสียสละเวลานอนเพื่อมาหาเค้า เราทำงาน 2 ที่ บอกเลยค่ะเวลาอยู่กะลูกแทบไม่มี แต่โชคเข้าข้างเค้านะควันตัดสินเค้าโดนปล่อยตัว กลับมาบ้านเราคุยกับเค้า ว่าอย่ากลับไปยุ่งกับสิ่ง ๆ นั่นอีก รับปากไว้ ละเราก็บอกเค้าไปอีกว่าถ้าเธอยุ่งฉันจะไปตามทางของฉัน และนั่นละคะ เหมือนเดิมตามระเบียบ เราก็จับได้ว่าเค้าไปยุ่ง เราเลยตัดสินใจที่จะออกจากบ้าน เรามีเวลาเหลือแค่อีก 9 วันนับจากวันนี้ที่เราจะไป เค้าพูดแค่ว่าเราไปไหนไม่รอดหรอกเดะก็กับมาตายลังเราอยากไปมาก ลูกเราทำใจไม่ได้เลย ตอนนี้เราเครียดมาก นอนไม่หลับ เราคิดมาตลอดว่าทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราทำดีทุกอย่าง เค้าไม่เคยเห็นค่าเราเลย ตัวเราอยากเอาลูกไปด้วย แต่เราก็ไม่อยากเอาเค้าไปลำบาก ตอนนี้รู้สึกโดดเดี่ยวมาก เพระาเราคุยกับใครไม่ได้เลย ....
ปัณหาที่แก้ไม่ได้
เก็บตังรอเค้าออกมา ลูกอีก1คนที่ต้องดูแล ผ่านไป4เดือนออกมาเหมือนจะดีขึ่นเหมือนเราดีใจมาก อย่างน้อยก็ยังมีคนช่วยดูแล แต่อย่างว่าหมามันกินขี้มันก็กินขี้อยู่วันยังค่ำ เราทนไม่ได้เราเลยเก็บเสื้อผ้าออกมา คำที่เค้าทิ้งท้ายไว้คือ "ไปไหนไม่รอดหรอก" ใช่คะ เราไม่รอดจริง ๆ เพราะเราไม่กล้าทิ้งลูกและไม่อยากเอาลูกไปลำบากกับเรา เราได้แต่อดทนรอเวลาที่มันจะดีกว่า ล่าสุดเค้าก็โดนจับไปอีก ทีนี้เข้าคุก เราก็ไปเยี่ยมเหมือน เราอดหลับอดนอนเพื่อไปหาเค้า เค้าร้องไห้ เค้าบอกเค้าลำบาก อยู่ในนี้ไม่ดีเลย คิดถึงลูก เราอดสงสารไม่ได้ ยอมเสียสละเวลานอนเพื่อมาหาเค้า เราทำงาน 2 ที่ บอกเลยค่ะเวลาอยู่กะลูกแทบไม่มี แต่โชคเข้าข้างเค้านะควันตัดสินเค้าโดนปล่อยตัว กลับมาบ้านเราคุยกับเค้า ว่าอย่ากลับไปยุ่งกับสิ่ง ๆ นั่นอีก รับปากไว้ ละเราก็บอกเค้าไปอีกว่าถ้าเธอยุ่งฉันจะไปตามทางของฉัน และนั่นละคะ เหมือนเดิมตามระเบียบ เราก็จับได้ว่าเค้าไปยุ่ง เราเลยตัดสินใจที่จะออกจากบ้าน เรามีเวลาเหลือแค่อีก 9 วันนับจากวันนี้ที่เราจะไป เค้าพูดแค่ว่าเราไปไหนไม่รอดหรอกเดะก็กับมาตายลังเราอยากไปมาก ลูกเราทำใจไม่ได้เลย ตอนนี้เราเครียดมาก นอนไม่หลับ เราคิดมาตลอดว่าทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราทำดีทุกอย่าง เค้าไม่เคยเห็นค่าเราเลย ตัวเราอยากเอาลูกไปด้วย แต่เราก็ไม่อยากเอาเค้าไปลำบาก ตอนนี้รู้สึกโดดเดี่ยวมาก เพระาเราคุยกับใครไม่ได้เลย ....