เมื่อไม่นานมานี้ผมได้คุยกับเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้คุย ไม่ได้ติดต่อกันมานานมาก
เพื่อนคนนึงที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่ก็ยังคงจำความรู้สึกระหว่างสนทนากับเขาทีไร มันรู้สึกถึงความสบายใจ เรื่องอยากเล่ามากมายที่ผ่านมาที่เราไม่เจอกันนานปี เหมือนกับว่าอยากเล่าทุกเรื่องราวที่ผ่านมาให้เขารู้ อยากรู้เรื่องของเขาช่วงที่ไม่เคยติดต่อไปเลยเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง มันเป็นความคิดถึงที่บอกไม่ถูก
เรารู้จักกันมานาน แต่เหมือนกับผมแทบไม่รู้จักเขาเลย เขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร ผมไม่เคยถามเขาเลยสักครั้ง..
ผมมักจะนึกถึงเขาเสมอเวลาอยากจะเล่าเรื่องดีๆ เรื่องแย่ๆที่เจอ.. .
ผมคิดว่าตัวเองไม่เคยลืม แต่ความทรงจำมันเริ่มเจือจางไปตามกาลเวลา
ผมภาวนาที่อยากจะเจอเพื่อนแบบเขาคนนี้อีก คนที่ทำให้รู้สึกสบายใจ เพื่อจะลืมเขาไปแต่เหมือนกับว่าผมไม่เคยลืมเขาเลย.
#เล่าไปเรื่อย
นี่มัน friend zone ปะครับ?
เพื่อนคนนึงที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่ก็ยังคงจำความรู้สึกระหว่างสนทนากับเขาทีไร มันรู้สึกถึงความสบายใจ เรื่องอยากเล่ามากมายที่ผ่านมาที่เราไม่เจอกันนานปี เหมือนกับว่าอยากเล่าทุกเรื่องราวที่ผ่านมาให้เขารู้ อยากรู้เรื่องของเขาช่วงที่ไม่เคยติดต่อไปเลยเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง มันเป็นความคิดถึงที่บอกไม่ถูก
เรารู้จักกันมานาน แต่เหมือนกับผมแทบไม่รู้จักเขาเลย เขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร ผมไม่เคยถามเขาเลยสักครั้ง..
ผมมักจะนึกถึงเขาเสมอเวลาอยากจะเล่าเรื่องดีๆ เรื่องแย่ๆที่เจอ.. .
ผมคิดว่าตัวเองไม่เคยลืม แต่ความทรงจำมันเริ่มเจือจางไปตามกาลเวลา
ผมภาวนาที่อยากจะเจอเพื่อนแบบเขาคนนี้อีก คนที่ทำให้รู้สึกสบายใจ เพื่อจะลืมเขาไปแต่เหมือนกับว่าผมไม่เคยลืมเขาเลย.
#เล่าไปเรื่อย